- 28 Kasım 2008
- 6.205
- 59
- 158
- 39
siteye böyle bir konu açacağım hatta bu düşüncelere gireceğim aklıma gelmezdi.:gitme:
nasıl bir duygu karmaşasındayım anlatamam.
14 şubat 2009 itibari ile 1.5 yıllık evliyiz. çok mutluyuz herşey yolunda eşim 33 yaşında ben ise 24.. eşim çocukları çok seviyor. bende severim ama çok da bayılmam.
şimdiye kadar bebek düşüncesi yoktu. ileride istersek evlat ediniriz derdik. ama eşimin çevresinde arkadaşlarının çocukları oldukça o imrenerek bakıp onların sevinçlerine daha çok sevindikçe ona haksızlık etmek istemedim.
eşim asla hadi bebeğimiz olsun baskısı yapmadı. her zaman '' sen benim bebeğimsin sen ne dersen o olur derdi'' ona doğurma şansın olsa doğururmuydun dedim .''evet'' dedi :teselli: bana açıkça söylemese de öyle belli ediyordu ki çocuk ateşini...
bende ona isterse hapı bırakacağımı söyledim.:kedi: havalara uçtu... çıldırdı...
kaygılarım endişelerim öyle çok ki...
iyi anne olamazsam
tansiyon - alerji sıkıntılarım var bebeği kötü etkilerse
bebeği düşürürsem kaybedersek ( o hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum)
doğum için çok kilo alırsam
çok lekelenir,varis ve sellütlenirsem
bütün hayatım altüst mü olur ki
ama eşim baba olmayı çok fazla hakediyor. hapı bıraktım diye öyle çok sevindi ki.
bebek olursa en çok beni seviceksin diye başladım pazarlık etmeyebilmiyorumkismile
onu çok kıskanıyorum. ama o yanımda uzun süreli sevmez çocukları. beni de kucaklar hemen. yada onlara ne alsa bana iki tane alır :) bugün 2 tane uçan balon aldı beni ara ara kucağına aldı:)) :kedi: yemeğimi hep o yedirir. bi beni bezlemediği kalır:asigim:
belki de eşimi paylaşamıyorum
off kafam çok karışık mafoldumben
bir de evde iki köpeğim var, bir de annem de köpeğim var. onların da rahatı bozulsun istemiyorum
kaygılarımı her iki annemle de paylaştım herkes geçici ve sık karşılaşılan birşey olduğunu söyler. herkes kuçularına çok iyi bakıyorsun bebeğine daha iyi bakarsın diyor.
kuçularıma da ben hastanede iken ve iyileşinceye kadar annemin evinde kardeşim bakar.
ama hapı bıraktığımdan beri içim hep ağlamaklı.
bir de ''ya ölürsem'' kaygım var.:sinifsinif:
konuyu buraya açtım. çünkü bu yolda ilerleyenlerin beni daha iyi anlayacağını düşündüm.
lütfen kendinizi benim yerime koyun
bu arada akrep burcuyum. kızkardeşim yok bir kızım ve çok nazlı birşeyimdir.
eşimin ailesi de kendi ailem ve eşimde üzerime titrerler hep.
nasıl bir duygu karmaşasındayım anlatamam.
14 şubat 2009 itibari ile 1.5 yıllık evliyiz. çok mutluyuz herşey yolunda eşim 33 yaşında ben ise 24.. eşim çocukları çok seviyor. bende severim ama çok da bayılmam.
şimdiye kadar bebek düşüncesi yoktu. ileride istersek evlat ediniriz derdik. ama eşimin çevresinde arkadaşlarının çocukları oldukça o imrenerek bakıp onların sevinçlerine daha çok sevindikçe ona haksızlık etmek istemedim.
eşim asla hadi bebeğimiz olsun baskısı yapmadı. her zaman '' sen benim bebeğimsin sen ne dersen o olur derdi'' ona doğurma şansın olsa doğururmuydun dedim .''evet'' dedi :teselli: bana açıkça söylemese de öyle belli ediyordu ki çocuk ateşini...
bende ona isterse hapı bırakacağımı söyledim.:kedi: havalara uçtu... çıldırdı...
kaygılarım endişelerim öyle çok ki...
iyi anne olamazsam
tansiyon - alerji sıkıntılarım var bebeği kötü etkilerse
bebeği düşürürsem kaybedersek ( o hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum)
doğum için çok kilo alırsam
çok lekelenir,varis ve sellütlenirsem
bütün hayatım altüst mü olur ki
ama eşim baba olmayı çok fazla hakediyor. hapı bıraktım diye öyle çok sevindi ki.
bebek olursa en çok beni seviceksin diye başladım pazarlık etmeyebilmiyorumkismile
onu çok kıskanıyorum. ama o yanımda uzun süreli sevmez çocukları. beni de kucaklar hemen. yada onlara ne alsa bana iki tane alır :) bugün 2 tane uçan balon aldı beni ara ara kucağına aldı:)) :kedi: yemeğimi hep o yedirir. bi beni bezlemediği kalır:asigim:
belki de eşimi paylaşamıyorum
off kafam çok karışık mafoldumben
bir de evde iki köpeğim var, bir de annem de köpeğim var. onların da rahatı bozulsun istemiyorum
kaygılarımı her iki annemle de paylaştım herkes geçici ve sık karşılaşılan birşey olduğunu söyler. herkes kuçularına çok iyi bakıyorsun bebeğine daha iyi bakarsın diyor.
kuçularıma da ben hastanede iken ve iyileşinceye kadar annemin evinde kardeşim bakar.
ama hapı bıraktığımdan beri içim hep ağlamaklı.
bir de ''ya ölürsem'' kaygım var.:sinifsinif:
konuyu buraya açtım. çünkü bu yolda ilerleyenlerin beni daha iyi anlayacağını düşündüm.
lütfen kendinizi benim yerime koyun
bu arada akrep burcuyum. kızkardeşim yok bir kızım ve çok nazlı birşeyimdir.
eşimin ailesi de kendi ailem ve eşimde üzerime titrerler hep.