merhaba kızlar.
uzun süreden beri kafam çok karışık, hiç kimseyle paylaşamıyorum derdimi ve en doğrusunun sizlere danışmak olduğuna karar verdim. umarım yardımlarınızı esirgemezsiniz benden.
7 seneden beri devam eden bir ilişkim var üniversite okuyorum ve bu sene mezun oluyorum kısmetse.bitirdikten sonra da memleketime dönücem. bu 7 yıl boyunca iyi kötu günlerimiz oldu. birbirimiz için cok fedakarlıklar yaptık, birbirimize cok güzel anlar yaşattık,özellikle de sevgilim bu yıl beni cok sasırttı, cok mutlu etti hem ilgisiyle hem de sözleriyle. ve tüm bu sürenin ardından yaza ilişkimizi ciddiye taşımayı planlıyoruz. bu yaz kısmetse istemeye gelecekler. ancak evlilik tarihi konusunda anlaşamıyoruz. ben seneye olsun istiyorum, uzatmanın bi anlamı yok diyorum, o ise ıkı sene daha bekleyelim diyo, maddi durumlardan dolayı. Ancak ben artık daha fazla beklemek istemiyorum. bu ilişkinin bu kadar uzun sürmesi artık beni yıpratıyo kızlar,üstelik memleketime dönüyorum artık hiç görüşemicez. zaten ikimiz de telefonda konuşmayı sevmiyoruz. bu süre boyunda iyice birbirimizden kopucakmışız gibi geliyo. bu evlilik muhabbetinin bi karara varılmamıs olması benden iki sene daha süre istemesi beni ondan soğutmaya basladı. iki sene uzaktan ilişki yürütmeye hiç hazır hissetmiyorum kendimi. üstelik bu yaz nisan olsa bir sene nişanlı gezmenin doğru olacağını düşünmüyorum.ufak tefek yaşadığımız sorunlar da birikince ben iyice bunalıyorum.
aslında erkek arkadaşım da evlenmek istediğini söylüyo ama ilişkimiz adına hiç bir sey yapmıyo, kenarda hiç bi birikmişi yok,ki çok uzun zamandan beri iyi bir maaşla çalışıyo. eli çok bol,parasını çok savuruyo birikim yapmanın 'b'sinden haberi yok. ayın sonunu getiremiyo,borçla harçla geçinmeye çalışıyo sonra. o kadar paradan bir kuruş bile kalmıyo geriye. bir yandan ailesine ev yaptırmaya çalışıyo, üstüne yüklü bir miktarda borcu var. tüm bunlar olunca maddi durum bizim önümüze engeller kokuyo. ailesine yardım etmesi gerektiğinin farkındayım ama bi yandan da keşke bizim için birikim yapmıs olsaydı. ben mi yanlış düşünüyorum, inanın duygularım çok karışık. keşke akıl alabileceğim bi büyüğüm olsaydı etrafımda.
gerçekten tüm bunları düşünürken ister istemez soğuyorum. tüm bunlardan sonra seneye evlenmeyi istemek cok mantıksız biliyorum. ama 7 sene oldu kızlar az değil. artık ben de önüme bakmak, sevdiğim insanla birlikte olmak istiyorum. hayallerimizi gerçekleştirmek, iyi ki bu ilişki için bu kadar fedakarlık yapmışım demek istiyorum. sonra bi an geliyo bizim sonumuz yok ayrılmak en doğrusu, o para asla denkleşmicek biz hiç evlenemicez diyorum.acaba ben mi çok abartıyrum kızlar. belki kendi kendime sürekli düşündüğüm için soğuttum içimi ona karşı. gördüğüm zaman hiç içimde bi heyecan yok elini tutmasam da olur diyorum. bi yandan da yılların vermiş olduğu bir bağlılık var. ondan başkasıyla bir hayat asla düşünmedim düşünemem.
vereceğiniz akıllar hayatımla ilgili cok büyük kararlar almama yardım edecek lütfen düşüncelerinizi esirgemeyin
uzun süreden beri kafam çok karışık, hiç kimseyle paylaşamıyorum derdimi ve en doğrusunun sizlere danışmak olduğuna karar verdim. umarım yardımlarınızı esirgemezsiniz benden.
7 seneden beri devam eden bir ilişkim var üniversite okuyorum ve bu sene mezun oluyorum kısmetse.bitirdikten sonra da memleketime dönücem. bu 7 yıl boyunca iyi kötu günlerimiz oldu. birbirimiz için cok fedakarlıklar yaptık, birbirimize cok güzel anlar yaşattık,özellikle de sevgilim bu yıl beni cok sasırttı, cok mutlu etti hem ilgisiyle hem de sözleriyle. ve tüm bu sürenin ardından yaza ilişkimizi ciddiye taşımayı planlıyoruz. bu yaz kısmetse istemeye gelecekler. ancak evlilik tarihi konusunda anlaşamıyoruz. ben seneye olsun istiyorum, uzatmanın bi anlamı yok diyorum, o ise ıkı sene daha bekleyelim diyo, maddi durumlardan dolayı. Ancak ben artık daha fazla beklemek istemiyorum. bu ilişkinin bu kadar uzun sürmesi artık beni yıpratıyo kızlar,üstelik memleketime dönüyorum artık hiç görüşemicez. zaten ikimiz de telefonda konuşmayı sevmiyoruz. bu süre boyunda iyice birbirimizden kopucakmışız gibi geliyo. bu evlilik muhabbetinin bi karara varılmamıs olması benden iki sene daha süre istemesi beni ondan soğutmaya basladı. iki sene uzaktan ilişki yürütmeye hiç hazır hissetmiyorum kendimi. üstelik bu yaz nisan olsa bir sene nişanlı gezmenin doğru olacağını düşünmüyorum.ufak tefek yaşadığımız sorunlar da birikince ben iyice bunalıyorum.
aslında erkek arkadaşım da evlenmek istediğini söylüyo ama ilişkimiz adına hiç bir sey yapmıyo, kenarda hiç bi birikmişi yok,ki çok uzun zamandan beri iyi bir maaşla çalışıyo. eli çok bol,parasını çok savuruyo birikim yapmanın 'b'sinden haberi yok. ayın sonunu getiremiyo,borçla harçla geçinmeye çalışıyo sonra. o kadar paradan bir kuruş bile kalmıyo geriye. bir yandan ailesine ev yaptırmaya çalışıyo, üstüne yüklü bir miktarda borcu var. tüm bunlar olunca maddi durum bizim önümüze engeller kokuyo. ailesine yardım etmesi gerektiğinin farkındayım ama bi yandan da keşke bizim için birikim yapmıs olsaydı. ben mi yanlış düşünüyorum, inanın duygularım çok karışık. keşke akıl alabileceğim bi büyüğüm olsaydı etrafımda.
gerçekten tüm bunları düşünürken ister istemez soğuyorum. tüm bunlardan sonra seneye evlenmeyi istemek cok mantıksız biliyorum. ama 7 sene oldu kızlar az değil. artık ben de önüme bakmak, sevdiğim insanla birlikte olmak istiyorum. hayallerimizi gerçekleştirmek, iyi ki bu ilişki için bu kadar fedakarlık yapmışım demek istiyorum. sonra bi an geliyo bizim sonumuz yok ayrılmak en doğrusu, o para asla denkleşmicek biz hiç evlenemicez diyorum.acaba ben mi çok abartıyrum kızlar. belki kendi kendime sürekli düşündüğüm için soğuttum içimi ona karşı. gördüğüm zaman hiç içimde bi heyecan yok elini tutmasam da olur diyorum. bi yandan da yılların vermiş olduğu bir bağlılık var. ondan başkasıyla bir hayat asla düşünmedim düşünemem.
vereceğiniz akıllar hayatımla ilgili cok büyük kararlar almama yardım edecek lütfen düşüncelerinizi esirgemeyin
Son düzenleme:
