- 21 Temmuz 2014
- 1.419
- 1.936
- 333
- Konu Sahibi kediseverbiri
-
- #21
Bazen olmuyor çok da üzülmemek gerek.
Tek bir insan olsun kendimi ona adayayim demek o kadar yorucu ki. Bu sefer eşinden bekletin de o yönde olacak ve onun bir arkadaşına selam vermesi bile kavga nedeni olacak. Arkadaşlık ilişkilerinde illa ki maddi manevi herseyini önlerine sermene gerek yok seviyeli bir şekilde ilerlersen güzel olur.Selam,
İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.
Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.
Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...
Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Birbirimizin düğününe gidip liseden beri kardeşimden öte olan insan bu sene hamileliğimin en zor döneminde basit bir olay yüzünden beni engelleyip sildi , açıkçası o günden beri benim de arkadaşlık kavramına bakış açım çok değişti. Olsa güzel ama olmadan da olur . İyi es o kadar önemli bir etken ki . Kendini hayatının merkezine almanin ekmeğini devamlı yersin en mantıklı şey oSelam,
İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.
Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.
Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...
Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Selam,
İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.
Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.
Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...
Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Selam,
İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.
Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.
Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...
Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Ben çok yakın arkadaş sevmiyorum çok büyük sorumluluk gibi geliyor aile-eş bu tarz ilişkilere ağırlık verince daha rahatım onun haricinde iş arkadaşlarıyla normal günlük sohbetler ediyoruz işte benim için bundan fazlası değiller. Ben daralıyorum hele ki bir arkadaş olsun sadece o olsun gibi bir yakınlık beni boğuyor…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?