kangren gibi kemirirken beni..

cameliee .!.:

sanırım çok yeni ondan bu yapamam unutamam tutumu..
hayata dair en önemli kural şu olmalı " kimse senden daha değerli değil"..
hele ki kangren var ise ortada..sorun bir kendinize siz bu halde iken o ne yapıyor? sizi umursamıyor kimi umursuyor?
şimdi bunları anlamazsınız ama zamanla acınız gececek..yol verin önünüze bakın hayat çok kısa..
değer mi? değer diyorsanız buyurun yiyin bitirin kendinizi..

Genişletmek için tıkla...

üç yıllık bir birliktelik daha öncede ilişkilerim oldu ama hiç kimseyi bu kadar sevmemiştim sanırım ilk kez aşık olduğum için bu kadar zor geliyor

ilknurA .!.:

peki sevgilim diyeyim ama sevgili olmaktan çok daha karmaşık o yüzden sevgilim yada eşim demek istememiştim

Genişletmek için tıkla...

eşin olsaydı bir tık daha karmaşıktı işler. ama sevgilin olunca daha bir kolay sanki. yaşanmışlıkları bilemiyoruz tabi ama sana verilen değerden daha fazlasını vermeye başladıysan geri geri gitmeye başlamışsındır. bir gün de bakmışsın uçurumdan aşağı geri geri düşmüşsün.

Samsonn .!.:

Beni önemsemiyor, sevmiyor, saymıyor, zekamdan şüphe ettiriyor, değersiz hissetiriyor ama ondan vazgeçemem diyorsun.

Acı çekmek hoşuna gidiyor o zaman. Acıdan, melankoliden beslenen bünyeler de var. Olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Bu melankoli degil buram buram arabesk.
Ne gurur kalsin ne kisilik sevilmek ona yakisirmis.Yok yaa.

Sevgilin veya eşin her neyse seni hor gören bir erkek için bir saniyeni harcamaya bile değmez. Hayat çok değerli. Geçen zaman geri gelmeyecek.
Sevgilin veya nişanlınsa ilişkiye son vermek daha kolay kabullenilir.

Evli olsaydın boşanmak çok daha zor olurdu. Hatta bazıları için 'bunun için boşanılmaz' dır.
Ama bana göre onunla mutsuzsan, seni avutacak, bütün ilgini yönlendireceğin bir çocuğun yoksa beraber yaşamaya çalışmanın anlamı yoktur.

Anladığım kadarıyla evli değilsin. Böyle bir insanla evlenince ne durumda olacağınızı hiç düşündün mü?

Kangren diyorsan bütün hayatını kaplamasını bekleme.

ilknurA .!.:

Bunca zaman kaç kez affetim, kaç kez kırıldım, kaç kez ağladım, kaç gece akıttım gözyaşlarımı yastığıma hiç sayamam
her şeye rağmen ''Umut' dedim, bir umut vardır dedim bekledim...
onsuz nefes alamam dedim öleceğimi hissettim...

kaç kez hiçe sayıldım, kaç kez hor görüldüm, değersizmişim gibi hissettim sayamam...
ama her şeye rağmen düzelecek dedim umut ettim, kendimi kandırmayı seçtim...

bunca zaman istemeyerekte olsa başkalarıyla kıyasladım hem onu hemde kendimi kıyasladım... kıyasladıkça daha büyük bir acı çektim...

karşısında kendimi hep ezik hissettim bir hiç gibi değersiz hissettim...
sevilmeye layık değilmişim gibi...

kendimi aptal gibi hissettim sanki zekamda bir problem varmış gibi hissettim çünkü söylediğim herşeyi saçma bulan ve sözlerime değer vermeyen düşüncelerimi küçük gören bir adam vardı karşımda...

hep sever sanmıştım. eskisinden daha çok sever sonra gördüm ki
hep eskisinden daha az sevmiş beni, her gün daha da azalarak....
ve sonunda bana değer vermeyen hissettiklerimi düşündüklerimi değersiz bulan biri olmuş
bana katlanamayan, sesimi duymak istemeyen, yüzümü görmek istemeyen biri olmuş.

canımı acıttı
onu ölecek kadar çok severken bu kadar az sevilmek...
canımı acıttı.

Genişletmek için tıkla...

Bi an bunları ben yazdım sandım .Aynı duygular içindeyim

ilknurA .!.:

Bunca zaman kaç kez affetim, kaç kez kırıldım, kaç kez ağladım, kaç gece akıttım gözyaşlarımı yastığıma hiç sayamam
her şeye rağmen ''Umut' dedim, bir umut vardır dedim bekledim...
onsuz nefes alamam dedim öleceğimi hissettim...

kaç kez hiçe sayıldım, kaç kez hor görüldüm, değersizmişim gibi hissettim sayamam...
ama her şeye rağmen düzelecek dedim umut ettim, kendimi kandırmayı seçtim...

bunca zaman istemeyerekte olsa başkalarıyla kıyasladım hem onu hemde kendimi kıyasladım... kıyasladıkça daha büyük bir acı çektim...

karşısında kendimi hep ezik hissettim bir hiç gibi değersiz hissettim...
sevilmeye layık değilmişim gibi...

kendimi aptal gibi hissettim sanki zekamda bir problem varmış gibi hissettim çünkü söylediğim herşeyi saçma bulan ve sözlerime değer vermeyen düşüncelerimi küçük gören bir adam vardı karşımda...

hep sever sanmıştım. eskisinden daha çok sever sonra gördüm ki
hep eskisinden daha az sevmiş beni, her gün daha da azalarak....
ve sonunda bana değer vermeyen hissettiklerimi düşündüklerimi değersiz bulan biri olmuş
bana katlanamayan, sesimi duymak istemeyen, yüzümü görmek istemeyen biri olmuş.

canımı acıttı
onu ölecek kadar çok severken bu kadar az sevilmek...
canımı acıttı.

Genişletmek için tıkla...

Malesef cogumuz bazi seyleri görmekte gec kaliyor. Hep görmezden geliyoruz umut ediyoruz, elbet düzelir diyoruz. Ama böyle yaparak sadece kendi kendimizi kandiriyoruz. Neyse o, göreceksin kabulleneceksin. Affederek ve zamana birakarak herseyi kendine dahada zorlastiriyor insan. Sevdigin insan degerini bilmiyor; düsüncelerine önem vermiyor, gözyasi dökmene ve mutsuz olmana sebep oluyor.. Yapilacak tek sey o insani hayatindan cikarmak. Olmuyorsa olmuyordur zorlamanin ve kendini yipratmanin alemi yok. Üzüleceksin, hatta belkide özleyeceksin o insani ama zamanla herseye alisacaksin. Hayat bu, kim bilir daha kimler cikacak karsina. Günü gelecek "iyiki ayrilmisiz" diyeceksin.