Okurken içim sızladı yaHer şeyden ve herkesten tiksiniyorum.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum.
Son evre kanserim.
Çok ağır Radyoterapi aldım.
Aylardır yemek yiyemiyorum. 20 kilo verdim.
Su içerken bile canım acıyor.
Bir kulağım duymuyor. Duymadığım için insanlarla konuşmak işkence. Sesimi de ayarlayamıyorum.
Hayatta hiçbir şey için hiç kimseye muhtaç olmak istemeyen bir insandım. Şimdi her şey için herkese muhtaç hale geldim.
Eşim beni sağa sola götürüyor. Kendim gidemediğimden, araba kullanamadığımdan değil... mesela onun tanıdığı biri bize yardımcı olacak, onla gitmem gerekiyor. Veya kemoterapi almaya giderken yanımda geliyor.
Ve kendisi İnternet akıllı telefon bağımlısı. Kafasını telefondan bir saniye kaldırmıyor.
Gece 4 ten önce yatmıyor. Sabah kalkamıyor. Kaldırınca bana bağırıyor. Kapris hakaret çekiyorum. Sabah gitmemiz gereken yere öğlen 3 te gidiyoruz veya ertelemek zorunda kalıyoruz.
Ona hiç güvenim kalmadı. Ona ihtiyacım olduğu zaman beni yarıyolda bıralacağına eminim artık.
Tedavim çok ÇOOK maliyetli. Ailelerimiz bir miktar verdiler. Suyunu çekmek üzere. İşe gidemiyorum. İşyerim her şeyde önüme taş koymaya çalışıyor.
Eşim savruk biri asla evde yemez. İyi kazanıyor ama yarısı dışarıda yemeye gidiyor.
Ailemde bana destek olacak kimse yok.
Kendimi çok yalnız, çok zavallı hissediyorum.
Bir de belki çocuk yaparız diye embriyo dondurmuştuk. Eminim çocuk yapsak ve ben ölsem çocuk sabaha dek ağlasa kalkıp da bakmaz uyanamadın diye.
Varsa yoksa akıllı telefon, whatsapp, saçma sapan forum siteleri ekşi sözlük falan, aptal aptal hayatta onu yüzlerce defa üzmüş arkadaşları.
Bir an önce ölüp bütün bunlardan kurtulmak istiyorum. Bunu gerçekten istiyorum.
Ama eminim ki allah bana acılı ve uzun süreçli bir ölüm verecek....
Mutsuzluğum sonsuz.
Valla artık vefa eksikliği mi. Merhametsizlik mi. Düşüncesizlik mi... olgun olmamak mı? Şımarıklık mı.Allah sifa versin.
moralinizi yüksek tutun lütfen.
bu hastalığın ilacı moral.
esinizede diyecek söz bulamadım.
vefa denen şeyi ne çabuk kaybediyoruz.
yazık.eşinize sizden daha çok üzüldüm emin olun.
siz güçlü durup herşeyin üstesinden gelebilirsiniz.
ama eşiniz ve onun gibi kadir kıymet bilmezler zor günde vefa 'dan yoksunlar daha acınası durumda benim gözümde.
Tükrük bezi. Genzimde, ameliyatla alınamadı yerinden dolayı. Ameliyatla alınamayınca genelde akciğer, karaciğere sıçrayıp öldürüyor. Benimki beyin zarını geçiyor beyne işlemeye başlamış şu an zaten. Artık enerjim kalmadı.
neden onun için ölesiniz ki?Valla artık vefa eksikliği mi. Merhametsizlik mi. Düşüncesizlik mi... olgun olmamak mı? Şımarıklık mı.
Neredeyse 40 yaşında adam. Saatlerce nasıl uyanamaz. Benim aklım almıyor artık. Benim kaprisimin çekileceği yerde ben kpris çekiyorun çocuk gibi hem de. Üç yaşında çocuğa iki kere kalk desen kalkar.
Kemoterapide o kafasını telefondan kaldırmazken etraftaki insanlar yardım etti bana oturup kalkmama. Tuvalete gidecektim ortada yoktu kendi başıma kalktım, serumu aldım elime, gittim. Tabi bir kolumda damar yolu oturmak kalkmak giyinmek mesele. Yolda dönerken yakaladı. kordidorda 80 kişinin önünde bağırıyor bana. Neden ondan önden yürüyormuşum onu delirtecek miymişim. Yatağa geri geldik hemşirenin çağrılması gerek serumu başlatması için. Tabii hemen vıınn gitti en uzaktaki koltuğa otırdu telefona gömüldü. Hemşireye yine ben seslendim hayvan gibi şiş boğazım çıkmayan sesimle.
Ben ona seslenseymişim bana yardım edermiş hep. Millet hastasının dibinden ayrılmıyor, ben 10 metre öteye ona seslenecekmişim bana yardım et diye. Sağdaki soldaki hasta yakınları yardım ettiler sağolsunlar.
Öleyim de rahat rahat sonsuza dek telefonla oynasın, sabaha dek nette takılsın gerçekten bunu istiyorum.
Radypterapi için yurtdışına gittik o da benle geldi işten izin alıp. Sağolsun. Sağolsun ama ilk bir ay yanımda durmaya bile katlanamıyordu. 24 saat telefona bakıyordu dışarıda gezerken bile. Artık ölecem diye suratıma bakmaya mı katlanamıyor... bilmiyorum. Ama benim de ihtiyacım var ona.Savunma mekanizması mı geliştirdi acaba? Sizi böyle gördükçe kahroluyordur belki ifade edemiyordur.erkekler dengesiz olduğu için bu geldi aklıma. Hani acımayın kendinize diye.daha once nasıldı ilişkiniz? Allah şifa versin siz niye ölecekmişsiniz ayrıca iyilesin boşayın madem
Çok dokundu yazdıklarınız. Keşke elimden birşey gelse. Allah sizi sevindirsin. Hiç ummadığınız bir anda derdinize derman bulursunuz inşallah.Her şeyden ve herkesten tiksiniyorum.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum.
Son evre kanserim.
Çok ağır Radyoterapi aldım.
Aylardır yemek yiyemiyorum. 20 kilo verdim.
Su içerken bile canım acıyor.
Bir kulağım duymuyor. Duymadığım için insanlarla konuşmak işkence. Sesimi de ayarlayamıyorum.
Hayatta hiçbir şey için hiç kimseye muhtaç olmak istemeyen bir insandım. Şimdi her şey için herkese muhtaç hale geldim.
Eşim beni sağa sola götürüyor. Kendim gidemediğimden, araba kullanamadığımdan değil... mesela onun tanıdığı biri bize yardımcı olacak, onla gitmem gerekiyor. Veya kemoterapi almaya giderken yanımda geliyor.
Ve kendisi İnternet akıllı telefon bağımlısı. Kafasını telefondan bir saniye kaldırmıyor.
Gece 4 ten önce yatmıyor. Sabah kalkamıyor. Kaldırınca bana bağırıyor. Kapris hakaret çekiyorum. Sabah gitmemiz gereken yere öğlen 3 te gidiyoruz veya ertelemek zorunda kalıyoruz.
Ona hiç güvenim kalmadı. Ona ihtiyacım olduğu zaman beni yarıyolda bıralacağına eminim artık.
Tedavim çok ÇOOK maliyetli. Ailelerimiz bir miktar verdiler. Suyunu çekmek üzere. İşe gidemiyorum. İşyerim her şeyde önüme taş koymaya çalışıyor.
Eşim savruk biri asla evde yemez. İyi kazanıyor ama yarısı dışarıda yemeye gidiyor.
Ailemde bana destek olacak kimse yok.
Kendimi çok yalnız, çok zavallı hissediyorum.
Bir de belki çocuk yaparız diye embriyo dondurmuştuk. Eminim çocuk yapsak ve ben ölsem çocuk sabaha dek ağlasa kalkıp da bakmaz uyanamadın diye.
Varsa yoksa akıllı telefon, whatsapp, saçma sapan forum siteleri ekşi sözlük falan, aptal aptal hayatta onu yüzlerce defa üzmüş arkadaşları.
Bir an önce ölüp bütün bunlardan kurtulmak istiyorum. Bunu gerçekten istiyorum.
Ama eminim ki allah bana acılı ve uzun süreçli bir ölüm verecek....
Mutsuzluğum sonsuz.
Allah razı olsunAllah Şafi ismiyle bütün hastalara ve size şifa versin.kimseyi kimseye muhtaç etmesin.kimin ne olacağı hiç belli olmaz bu hayatta.sizde kendinizi toparlayıp güçlü olmaya ve moralinizi hep yüksek tutmaya çalışın.Allah yardımcınız olsun
Çok gencsinizdir muhtemelen kolaylıkla atlatabileceginize inanıyorum alıp karşınıza konuşsanız değer mı? Benim annem vefat etmeden 1 ay yoğun bakımda kaldı haftada 1 2 kez girme hakkımız vardı 27 yıllık eşi yani babam 1 kez bile girmedi yanına. Ben dayanamam dedi sevmediğinden değil ama değişikler işte. Bize de siz de gitmeyin psikolojiniz bozulmasın derdi. Sonra da siz benim evlatlarimsiniz ben once sizi düşünürüm derdi. Allah'a dua ediyorum sizin icin bugünler geçsin bir daha hiç gelmesinRadypterapi için yurtdışına gittik o da benle geldi işten izin alıp. Sağolsun. Sağolsun ama ilk bir ay yanımda durmaya bile katlanamıyordu. 24 saat telefona bakıyordu dışarıda gezerken bile. Artık ölecem diye suratıma bakmaya mı katlanamıyor... bilmiyorum. Ama benim de ihtiyacım var ona.
Keşke olmasa hayat boyu hep kendi keçemi sudan çıkardım keşke hiç kimseye muhtaç olmasam ama lanet olsun ki şu anda muhtacım ilerde büyük ihtimal daha da çok olacağım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?