- 8 Ocak 2015
- 617
- 439
- 333
30 yaşına gelmişim Belki buraya böyle şeyler yazmak çocukluk ama gerçekten paylaşmaya ihtiyacım var. biraz uzun olacak ama şimdiden okuduğunuz için teşekkür ediyorum.
Sene 2007. Onu ilk kez tam 10 yıl önce üniversite 1. Sınıfta türkçe ders hocasını beklerken arkadan yükselen tüm amfiyi kaplayan kahkaha sesine döndüğümde gördüm. Vee böylelikle macera başlamış oldu. Ne macera ama. 4 yıl boyunca kendi kendime içimde bir aşkı büyüttüm. Onu her gördüğümde yolumu çevirmeler , yüzüne bakmayıp o yokmuş gibi davranmalar, benle konuşmaya çalıştığında cevap vermemeler, yanıma gelip oturduğunda suratımı çevirmeler, yani anlayacağınız ben o zamanlar salaklığımdan pardon saflığımdan onun benden hoşlanabileceğini düşünemedim. Büyük ihtimalle de o da kendisinden hoşlanmadığımı düşündü.eeee bu kadar yanaşmaya çalışıp terslenince böyle düşünmesi normal. Ama ben cidden çok aşıktım ve sanırım aşk gözümü kör etmişti. Yaptıklarını göremiyordum. 4 yıl boyunca onunla hiç konuşmadım. Çünkü dilim tutuluyordu. Konusursam rezil olacam diye korkuyordum. O benimle bana rağmen 2-3 kez konuşmaya çalıştı. Tabi kendi kendine konuşmuş gibi oldu L Mezuniyet gecesinde benle oynamaya çalıştı yine görmedim. Ordan uzaklaştım. 2 gün sonra da Kep törenine de gelmedi. Hiç bir arkadaşıma bu konuyu açamadım. Canım bir sıkkındı ki onu son kez göremediğimden. Bende gittim hiç yapamam sandığım şeyi yaptım. Faceden ekledim. Kabul etti tabi..önceleri aşk acısı , isyanları oynayan sayfası intikam konuları sözleriyle dolmaya başladı. 4 ay sonra doğum günümü kutlamamasını sebep sayıp onu sildim. İsteseydi benimle konusurdu. Demek ki sevmemiş diye düşündüm. Kızlar neyse bu konu çok uzun. Uzar gider yani. Ben zaten onu ilk gördüğüm günden yaşadığımız her şeyi anlatan defterler hazırlamıştım.
Aradan yıllar geçti. Kadere bak ki onun memleketine atandım. İnanmayacaksınız ama şu an onun oturduğu mahallede yaşıyorum. bunu kesinlikle sonradan öğrendim. Ve hangi akla hizmet ona hazırladığım yazılar mektuplar defterler hediyeler hepsini de memlekette okunma ihtimaline karşı yanımda getirdim.
bu arada eski halimden 10 kilo fazlayım. özgüvenim yerlerde. karşısına çıkamam. ama çıkmak da istiyorum. çünkü ben hayatımda sadece onu sevdim. çünkü içimde kalan o kadar şey var ki . kapatamadığım.şimdi siz söyleyin bana ben ne yapayım. ancak buraya yazınca rahatlıyorum
Sene 2007. Onu ilk kez tam 10 yıl önce üniversite 1. Sınıfta türkçe ders hocasını beklerken arkadan yükselen tüm amfiyi kaplayan kahkaha sesine döndüğümde gördüm. Vee böylelikle macera başlamış oldu. Ne macera ama. 4 yıl boyunca kendi kendime içimde bir aşkı büyüttüm. Onu her gördüğümde yolumu çevirmeler , yüzüne bakmayıp o yokmuş gibi davranmalar, benle konuşmaya çalıştığında cevap vermemeler, yanıma gelip oturduğunda suratımı çevirmeler, yani anlayacağınız ben o zamanlar salaklığımdan pardon saflığımdan onun benden hoşlanabileceğini düşünemedim. Büyük ihtimalle de o da kendisinden hoşlanmadığımı düşündü.eeee bu kadar yanaşmaya çalışıp terslenince böyle düşünmesi normal. Ama ben cidden çok aşıktım ve sanırım aşk gözümü kör etmişti. Yaptıklarını göremiyordum. 4 yıl boyunca onunla hiç konuşmadım. Çünkü dilim tutuluyordu. Konusursam rezil olacam diye korkuyordum. O benimle bana rağmen 2-3 kez konuşmaya çalıştı. Tabi kendi kendine konuşmuş gibi oldu L Mezuniyet gecesinde benle oynamaya çalıştı yine görmedim. Ordan uzaklaştım. 2 gün sonra da Kep törenine de gelmedi. Hiç bir arkadaşıma bu konuyu açamadım. Canım bir sıkkındı ki onu son kez göremediğimden. Bende gittim hiç yapamam sandığım şeyi yaptım. Faceden ekledim. Kabul etti tabi..önceleri aşk acısı , isyanları oynayan sayfası intikam konuları sözleriyle dolmaya başladı. 4 ay sonra doğum günümü kutlamamasını sebep sayıp onu sildim. İsteseydi benimle konusurdu. Demek ki sevmemiş diye düşündüm. Kızlar neyse bu konu çok uzun. Uzar gider yani. Ben zaten onu ilk gördüğüm günden yaşadığımız her şeyi anlatan defterler hazırlamıştım.
Aradan yıllar geçti. Kadere bak ki onun memleketine atandım. İnanmayacaksınız ama şu an onun oturduğu mahallede yaşıyorum. bunu kesinlikle sonradan öğrendim. Ve hangi akla hizmet ona hazırladığım yazılar mektuplar defterler hediyeler hepsini de memlekette okunma ihtimaline karşı yanımda getirdim.
bu arada eski halimden 10 kilo fazlayım. özgüvenim yerlerde. karşısına çıkamam. ama çıkmak da istiyorum. çünkü ben hayatımda sadece onu sevdim. çünkü içimde kalan o kadar şey var ki . kapatamadığım.şimdi siz söyleyin bana ben ne yapayım. ancak buraya yazınca rahatlıyorum