- 25 Ağustos 2012
- 1.647
- 2.109
- 133
Bu zamana kadar hep saklanmışsın. Şimdi tanıdık falan deyip yalan Ardına sığınma. ''Merhaba, ben şu şu nasılsın'' yaz. Sosyal medyadan yazacaksan ''merhaba, uzun zaman oldu, nasılsın?'' Yaz.kızlar ne yazacağımı bilemiyorum. şimdi heyecandan saçma sapan şeyler yazarım. nasıl giriş yapsam ortak bi tanıdıktan mı duydum diyeyim direk.
Belki sen 10 yıl onu düşünmüşsün ama o unutmuş olabilir.
Karşılaşmadan adım atma bence faceden yinede sen bilirsin.6 yıl oldu görmeyeli..ama dediğin de haklı olabilirsin..
Karşılaşmadan adım atma bence faceden yinede sen bilirsin.
Kendisi o mahalledemi hala baska bi yerde yasıyo olabilirmi ailesi belki ordadır.
O zaman karsılasmaya çalış,yok aynı mahalledeyiz. ailesiyle birlikte yaşıyor
Tamamen Katılıyorum ulaşamadığın konuşamadığımı için büyümüş gözünde konu sahibi belki de konuşsan gececek hepsi bu duygulardan eserde kalmayacak adamın hayatında biri var mı ben senin yerinde olsam alır karşıma konuşurdum hayır derse de kapatırdım bu defteri çünkü böyle yaşanmazAdami tanima firsatin oldu mu bu 4 yilda? Ulasamadigin icin buyutmussun askini icinde ama karsindaki kisi senin kalbindeki kisi mi gercekten? Bunu anlaman lazim. Kilodan falan bur sey olmaz. Kendine guven diyecegim de biraz fazla icine kapanik gordum seni. Bir uzmanla gorus faydasini gorursun.
Bence ekle faceden, ve onun olduğu yere atandığını anlat ne kaybedersin... Bekli şimdi tam zamanı.kızlar nolur bana yardım edin. ben biraz odunumdur. şimdi yanımdan geçse yine bakamam. hem ondan öncesi sanırım biraz zayıflayıf karşısına çıksam daha iyi olacak.. 1. önceliğim burda diyet sayfasına katılayım. oluırda zayıflarsam 2 ay sonra buraya size dönerim. o zamanda yapmam gerekenleri söylersiniz. ya da bilmiyorum.
30 yaşına gelmişim Belki buraya böyle şeyler yazmak çocukluk ama gerçekten paylaşmaya ihtiyacım var. biraz uzun olacak ama şimdiden okuduğunuz için teşekkür ediyorum.
Sene 2007. Onu ilk kez tam 10 yıl önce üniversite 1. Sınıfta türkçe ders hocasını beklerken arkadan yükselen tüm amfiyi kaplayan kahkaha sesine döndüğümde gördüm. Vee böylelikle macera başlamış oldu. Ne macera ama. 4 yıl boyunca kendi kendime içimde bir aşkı büyüttüm. Onu her gördüğümde yolumu çevirmeler , yüzüne bakmayıp o yokmuş gibi davranmalar, benle konuşmaya çalıştığında cevap vermemeler, yanıma gelip oturduğunda suratımı çevirmeler, yani anlayacağınız ben o zamanlar salaklığımdan pardon saflığımdan onun benden hoşlanabileceğini düşünemedim. Büyük ihtimalle de o da kendisinden hoşlanmadığımı düşündü.eeee bu kadar yanaşmaya çalışıp terslenince böyle düşünmesi normal. Ama ben cidden çok aşıktım ve sanırım aşk gözümü kör etmişti. Yaptıklarını göremiyordum. 4 yıl boyunca onunla hiç konuşmadım. Çünkü dilim tutuluyordu. Konusursam rezil olacam diye korkuyordum. O benimle bana rağmen 2-3 kez konuşmaya çalıştı. Tabi kendi kendine konuşmuş gibi oldu L Mezuniyet gecesinde benle oynamaya çalıştı yine görmedim. Ordan uzaklaştım. 2 gün sonra da Kep törenine de gelmedi. Hiç bir arkadaşıma bu konuyu açamadım. Canım bir sıkkındı ki onu son kez göremediğimden. Bende gittim hiç yapamam sandığım şeyi yaptım. Faceden ekledim. Kabul etti tabi..önceleri aşk acısı , isyanları oynayan sayfası intikam konuları sözleriyle dolmaya başladı. 4 ay sonra doğum günümü kutlamamasını sebep sayıp onu sildim. İsteseydi benimle konusurdu. Demek ki sevmemiş diye düşündüm. Kızlar neyse bu konu çok uzun. Uzar gider yani. Ben zaten onu ilk gördüğüm günden yaşadığımız her şeyi anlatan defterler hazırlamıştım.
Aradan yıllar geçti. Kadere bak ki onun memleketine atandım. İnanmayacaksınız ama şu an onun oturduğu mahallede yaşıyorum. bunu kesinlikle sonradan öğrendim. Ve hangi akla hizmet ona hazırladığım yazılar mektuplar defterler hediyeler hepsini de memlekette okunma ihtimaline karşı yanımda getirdim.
bu arada eski halimden 10 kilo fazlayım. özgüvenim yerlerde. karşısına çıkamam. ama çıkmak da istiyorum. çünkü ben hayatımda sadece onu sevdim. çünkü içimde kalan o kadar şey var ki . kapatamadığım.şimdi siz söyleyin bana ben ne yapayım. ancak buraya yazınca rahatlıyorum
Objektif olarak söylemem gerekirse bu çok saçma bir düşüncekızlar sanırım facebooktan ekleyemicem. bu resmen tükürdüğünü yalamak olur. 1 kez yaptım o işi. ekledim ve sildim.. tesadüfen karşılaşacağımız anı beklemekten başka da yapabileceğim bişi yok. çünkü havalara girip egosunun tavan yapacağından eminim. dua edin. belki aylar sonra bu konuya güzel şeyler yazarım. ya da ne bileyim bu defter kapansın istiyorum artık. düşünceleriniz desteğiniz için saolun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?