• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kardeş değil kardeşlik önemliymiş..

Çok konuştum.Neler söyledim.Ben senin düşmanın değilim,senin kötülüğünü istemem bana böyle davranma dedim..Ben de hata yapabilirim,insanım dedim.Sen benim kardeşimsin ,sana bir şey olsa ilk benim canım yanar dedim.
Bunları söylemeniz fayda etmez maalesef. Ailenizin yanlış söylemlerinden doğan bir durumu siz düzeltemezsiniz.
Kimi bir başkasıyla kıyaslasanız o kişiye düşmanlık doğar bu kesin.
Elbette hatalı olan siz değilsiniz o ayrı konu
 
evinize kural getirin yabancıyla yaşıyormuş gibi yaşayın para vermeyin bitti gitti çok uzun yazmışsınız bu kadar büyütmenize gerek bile yok
 
Evin uslu diye büyütülen çocukları genellikle hep kardeşleri bile olsa haksızlık yapan alttan alma eğiliminde oluyor bu sitede bunu gördüm.
Bu kadar taviz fazla.
Benim kardeşim bana bu şekilde konuşamaz. Benden nefret ettiğini söylese bir daha suratına bakmam verdiğim değeri alamadığım kişi kardeşim de olsa siler geçerim.
Çizgiyi çekin nerede durması gerektiğini bilsin
 
Sizi anlıyorum bende kız kardeşimle benzer şeyler yaşadım. Birebir aynısı olmasada. Benim görmediğim tüm imkanlar ona tepsiyle sunuldu. Ben herkesi affettim ailemi, kardeşimi kafamda kurmuyorum , düşünmüyorum. Kendimce mesafemi koydum. Son kez bir kız kardeşinizle konuşup içinizdekileri paylaşın kavga etmeden sakin. aynı evde yaşasanız dahi mesafenizi koyun normal bir ev arkadaşı gibi faturaları ikiye bölün. Kesinlikle duygu sömürülerine de inanmayın.
 
Nankör kardeşinizi beslemek yerine bir üniversite öğrencisiyle eve çıkın. Kira da alacağınız için borçlarınıza da katkısı olur. Aileniz bize ait evde kardeşin kalacak sen git derse de yine ev arkadaşıyla eve çıkabilirsiniz.
Ailem öyle bir şey demez.Beni tutarlar.Onu da öyle kabullendiler..
 
Ailemin bu acziyeti benim de canımı sıkıyor..
Keşke güçlü olsalardı.

Ailenizi güçlü olmamakla suçlamışsınız ve belki de haklısınız. Ancak sizin yaptıklarınızın da aşağı kalır yanı yok.
Açıkçası kendinizi bu işin içine sokan yine sizsiniz. Sınırlara uyulmamasından şikayet etmeden önce o sınırları koymak gerekiyor sonuçta. Tayin istemeden önce başka bir şehirde yaşıyormuşsunuz anladığım kadarıyla. Sorular madem ailenizle sorunlarınız var neden tayin istediniz ile başlıyor aslında. Sonra da devam ediyor. Eşyanız vs yok muydu? Tayin geldikten sonra bu eşyalarla kendi evinize neden çıkmadınız? Kardeşinizle bu kadar sorun yaşıyorsanız neden yalnız veya başka bir arkadaşla eve çıkmadınız? Neden kendi bütçenizi ayarlamıyorsunuz vs vs şeklinde sorular devam ediyor.
Tavsiyem eğer kardeşinizle aranıza bir sınır koyamıyorsanız ve yalnız eve çıkamıyorsanız bir ev arkadaşı bulmanız yönünde olacak. En azından evin yükünü maddi olarak yüklenmek zorunda kalmazsınız. Sınır koyamazsanız da kötü olacağız kaygısı olmadan salarsınız gider.
 
Evin uslu diye büyütülen çocukları genellikle hep kardeşleri bile olsa haksızlık yapan alttan alma eğiliminde oluyor bu sitede bunu gördüm.
Bu kadar taviz fazla.
Benim kardeşim bana bu şekilde konuşamaz. Benden nefret ettiğini söylese bir daha suratına bakmam verdiğim değeri alamadığım kişi kardeşim de olsa siler geçerim.
Çizgiyi çekin nerede durması gerektiğini bilsin
Defalarca söyledi.Nefret ediyorum senden dedi.Hayatı yolunda gittiğinde Hiç bir şey olmamış gibi davranır..Ama geçti artık.
 
Ailenizi güçlü olmamakla suçlamışsınız ve belki de haklısınız. Ancak sizin yaptıklarınızın da aşağı kalır yanı yok.
Açıkçası kendinizi bu işin içine sokan yine sizsiniz. Tayin istemeden önce başka bir şehirde yaşıyormuşsunuz anladığım kadarıyla. Sorular madem ailenizle sorunlarınız var neden tayin istediniz ile başlıyor aslında. Sonra da devam ediyor. Eşyanız vs yok muydu? Tayin geldikten sonra bu eşyalarla kendi evinize neden çıkmadınız? Kardeşinizle bu kadar sorun yaşıyorsanız neden yalnız veya başka bir arkadaşla eve çıkmadınız? Neden kendi bütçenizi ayarlamıyorsunuz vs vs şeklinde sorular devam ediyor.
Tavsiyem eğer kardeşinizle aranıza bir sınır koyamıyorsanız ve yalnız eve çıkamıyorsanız bir ev arkadaşı bulmanız yönünde olacak. En azından evin yükünü maddi olarak yüklenmek zorunda kalmazsınız. Sınır koyamazsanız da kötü olacağız kaygısı olmadan salarsınız gider.
Buraya gelmek benim için bir hataydı.Büyük bir hataydı.Kabul ediyorum.
Ama eve geçmek gerçekten İstanbul gibi bir yerde çok zor.
Ama yapılabilir.Mümkün.Borçlarım var.Yaza kadar rahatlarsam bu söylediklerinizi yaparım.
Şu ana kadar hep eşyalı eve çıktım.Eşyam olmadı hiç yani.
 
Aileniz sürekli kıyaslama yaptığından suçluluk hissedip ne istediyse verdiniz galiba ama kardeşinizin bu "hesaplaşma" arzusunu asla tatmin edemezsiniz. Bundan dolayı artık vermeyi bırakın. Borçlarınızı geri alırsınız almazsanız orası size kalmış ama evin giderlerini hesaplayıp yarısını maaşını aldığı gün göndermesini söyleyin ve aksi halde bir lokma ekmek dahi vermeyin. Gerekirse faturaları, aidatı ödeyin ve yalnız yaşıyormuş gibi davranın. Ya harcamalara katılır ya da sadece kendine gerekeni alır sonrasında... Sizi ilgilendirmesin.
 
Hem başlık, hem de son cümle o kadar doğru ki... Yalnız değilsiniz bu konularda. Sana iyi gelmiyorsa kardeş bile olsa yolunu ayır, ben öyle yaptım ve ne yalan söyleyeyim rahatladım...
 
Şımartılan taraf olmuş kardeşiniz. Paranın değerini tek başına kazanıp tek başına borçları ödeyeceği zaman anlayacaktır. Gereksiz para desteğinde bulunmuşsunuz. Aslında demek istediğim ailede elbette maddi manevi destek olunur bizde de böyle fakat nankörlük ve değer bilmemek çok ayrı bir seviye. Borç vermeyin artık. Kendini acındırsa da geçinmeyi öğrensin. Bu yüzden tek çocuk olduğum için mutluyum :)
 
Ailenizle konuşun hepiniz bir masada buna tek tek yaptığı borçları anlatın, artık boyumuzu aştı. Evin küçük çocuğu değilsin, kocaman kadın oldun, mesleğin var. Sürekli annemden, babamdan benden borç isteyip kendini benimle kıyaslayıp, annemleri beni suçlayıp ergenler gibi gezemezsin. Alışveriş yapma. Kira derdin yok. Sonuçta babam arabanın parasını ödüyorsa hem babamın verdiği paranın yarısı benim ve arabada benim de hakkım var diyeceksiniz. Artık yetişkin insan oldun. Borç yapma sürekli de nefretle bizi kullanmaya çalışma. İlk önce arabanın borcunu bitir sonra annemden aldıklarını ve babama geri ödeyeceksin seni ve beni okutmuşlar artık beklentinin olması saçma. Onlar senden beklemeli demelisiniz.

Bir de ailenizle aynı şehirdeyseniz anne babanın kira gelirini de yemiş oluyorsunuz. Eve geri taşının. Siz iki kişi kira derdi yokken geçiremiyorsunuz diğer insnalar ne yapsın?

Sizin de anne babanızın da suçu var. Alıştırıp aman kavga gürültü olmasın diye az ezik biri diye idare etmişsiniz. Suratına çarpıp üste çıkıp bırakacaksınız.
 
Merhabalar..Kız kardeşimle aramda üç yaş var.Ben büyüğüm.Lise ,üniversite,iş hayatı derken hiç aynı evde yaşamadık.
Pandomide tayin istedim ailemin yanına..Ev küçük sığamadık.Hayat şartları çok zor.Yüksek enflasyon,ekonomik kriz derken tek başıma eve çıkamadım.Kız kardeşimle çıktık.
Aramızdaki muabbet hep şu şekildeydi..(Bu arada ben mebde öğretmenim.)”Sen kadrolusun,ben ücretliyim daha fazla öde..Ya da sen daha fazla kazanıyorsun ben ne alıyorum ki..”

“Ben herşeyin iki katını yapmak için bu günlere gelmedim.Yeter artık dedim..”
Ama yine de hata bende.Yaptıklarımın hesabını yapmadım hiç bir zaman.Kardeştir dedim..Sonra ipin ucu kaçtı.Hep ben.Onda hiç bir şey yok.Arabanı alabilir miyim abla,arkadaşımı eve bırakabilir miyim abla,paran yattı mı abla...
Ayranı yok içmeye eve air fry ile robot süpürge almış..Al ,ihtiyaçtır ama iki aydır borçları ben ödüyorum.Sıkışmış ,borç olarak ben ödeyecekmişim..

Yazın sıkıştım..Abla kredi çek borçlarını tek bir yere bağla dedi.Eşek kafam aldandım..Borçlarımı tek bir yere bağlayamadım.Para nereye gitti onu fa bilmiyorum..Memlekete gittik..Herkese hediye aldı..Benden borç istedi..Tamam benim de giderlerim oldu.Arabanın vergisi,muayenesi ıvır zıvır derken ama...Gitti işte çektiğim kredi.Borcuma borç eklediğimle kaldım .

Hanım efendi ben fakirim diyor.Eve ger gün kargo geliyor..
Onun giydiği markaları ben giyemedim..

Zamanında bir de babamla araba almışlar.Arabanın beşte birini ödemiş.Babamın hatası,evlat da olsa ortaklık yapmayacaktı..yıllarca araba benim diyerek sömürdü.Kullandı,benzini bitince bıraktı.Arabayı çarptı.Tamir için babama bıraktı.Bir kere ne kasko ne sigortasını ödedi.
Ve benim arabam diyerek evdekileri hasta etti.
Adamcağız borcunu ödeyemiyor..Bu da sömğrdükçe sömürüyor..Zorlama babanı işte ..Azcık vicdan et..
Ailemin bu acziyeti benim de canımı sıkıyor..
Keşke güçlü olsalardı.Neyse annem iki bileziğini verdi..Az bir şey kaldı.Onu da sonra vereyim dedi..
Bizimki yine uslanmadı.Hala aynı tas aynı hamam.Borcunuzu ödeyin diyor.Canını mı istiyosun,Yeter artık dedim.

Beni yıllarca düşmanı bellemiş..Hep kıyaslandık biz.Ben çalışkandım,usluydum..Onun farklı yetenekleri vardı.Ailenin söz dinleyen kızı olduğum için ailem beni överken onu hep yerdiler..yanlıştı yaptıkları..Ama geçmiş geçmişte kalsın.
Mesela spor,halk oyunları vs gibi etkinliklerde çok iyiydi..Ama ders değil diye hevesini kursağında bırakmışlar,bşr de önğne örnek olarak beni koymuşlar.
Şimdi benden nefret ediyor.
En ufak bir hatamda ağza alınmayacak laflar ediyor.
Bana son yazdığu mesajında fa benden nefret ettiğini söyledi..Sık sık da söyler...


Neyse konu çok uzadı arkadaşlar..Benim derdim imkansızlık.Böyle bir kardeşle aynı evde yaşamaya mecburum.Bu arada ailemin kiradaki evi boşaldı.Bizi geçirdiler..Kira da vermiyoruz..
Ama iki kız kardeş bir eve sığamıyoruz.Eve çıkabilecek durumda değilim.
Öğretmenim ama geçinemiyorum.Burada kşralar bir maaş kadar artı iki üç kira peşin ve depozito istiyorlar..Bir de eşyası cabası..

Evlilik kurtuluş değil,bu amaçla kimseye bakmak istemiyorum.Zaten kimseyi sevmeye de yerim yok. Anneme babama annelik babalık yaparak öğrendim ebeveyn olmanın,aile olmanın zorluğunu..

Gönül sevmek istiyor ama sevince nolcak ki..Benim için sevgi ,kavga -gürültü -nefret demek..Aile olmak da öyle..

Çıkamıyorum işin içinden.Çok çaresizim.İnsana en büyük zararı aikesi veriyormuş..
Aynılarını yaşıyorum bende biktim inan sağlık personeliyim yap yap bitmiyor şimdi bıraktım kötü oldum .sorunlu ben oldum .11 yıldır kendime tek bir iyilik yapmadım insanları düşünmekten .bütün arkadaslarim ev araba sahibi .kız kardeşimi dersaneye ünv gönderdim paralı meslek sahibi ettim araba sahibi ettim .beni zerre düşünüyormu asla . dile getirince kötü ben oldum o kadar doluyum O kadar biktimki .ben boşandım .geri kocama döneceğim hepsi birbirinden beter .ayrı eve çıkacak gücüm yok
 
Merhabalar..Kız kardeşimle aramda üç yaş var.Ben büyüğüm.Lise ,üniversite,iş hayatı derken hiç aynı evde yaşamadık.
Pandomide tayin istedim ailemin yanına..Ev küçük sığamadık.Hayat şartları çok zor.Yüksek enflasyon,ekonomik kriz derken tek başıma eve çıkamadım.Kız kardeşimle çıktık.
Aramızdaki muabbet hep şu şekildeydi..(Bu arada ben mebde öğretmenim.)”Sen kadrolusun,ben ücretliyim daha fazla öde..Ya da sen daha fazla kazanıyorsun ben ne alıyorum ki..”

“Ben herşeyin iki katını yapmak için bu günlere gelmedim.Yeter artık dedim..”
Ama yine de hata bende.Yaptıklarımın hesabını yapmadım hiç bir zaman.Kardeştir dedim..Sonra ipin ucu kaçtı.Hep ben.Onda hiç bir şey yok.Arabanı alabilir miyim abla,arkadaşımı eve bırakabilir miyim abla,paran yattı mı abla...
Ayranı yok içmeye eve air fry ile robot süpürge almış..Al ,ihtiyaçtır ama iki aydır borçları ben ödüyorum.Sıkışmış ,borç olarak ben ödeyecekmişim..

Yazın sıkıştım..Abla kredi çek borçlarını tek bir yere bağla dedi.Eşek kafam aldandım..Borçlarımı tek bir yere bağlayamadım.Para nereye gitti onu fa bilmiyorum..Memlekete gittik..Herkese hediye aldı..Benden borç istedi..Tamam benim de giderlerim oldu.Arabanın vergisi,muayenesi ıvır zıvır derken ama...Gitti işte çektiğim kredi.Borcuma borç eklediğimle kaldım .

Hanım efendi ben fakirim diyor.Eve ger gün kargo geliyor..
Onun giydiği markaları ben giyemedim..

Zamanında bir de babamla araba almışlar.Arabanın beşte birini ödemiş.Babamın hatası,evlat da olsa ortaklık yapmayacaktı..yıllarca araba benim diyerek sömürdü.Kullandı,benzini bitince bıraktı.Arabayı çarptı.Tamir için babama bıraktı.Bir kere ne kasko ne sigortasını ödedi.
Ve benim arabam diyerek evdekileri hasta etti.
Adamcağız borcunu ödeyemiyor..Bu da sömğrdükçe sömürüyor..Zorlama babanı işte ..Azcık vicdan et..
Ailemin bu acziyeti benim de canımı sıkıyor..
Keşke güçlü olsalardı.Neyse annem iki bileziğini verdi..Az bir şey kaldı.Onu da sonra vereyim dedi..
Bizimki yine uslanmadı.Hala aynı tas aynı hamam.Borcunuzu ödeyin diyor.Canını mı istiyosun,Yeter artık dedim.

Beni yıllarca düşmanı bellemiş..Hep kıyaslandık biz.Ben çalışkandım,usluydum..Onun farklı yetenekleri vardı.Ailenin söz dinleyen kızı olduğum için ailem beni överken onu hep yerdiler..yanlıştı yaptıkları..Ama geçmiş geçmişte kalsın.
Mesela spor,halk oyunları vs gibi etkinliklerde çok iyiydi..Ama ders değil diye hevesini kursağında bırakmışlar,bşr de önğne örnek olarak beni koymuşlar.
Şimdi benden nefret ediyor.
En ufak bir hatamda ağza alınmayacak laflar ediyor.
Bana son yazdığu mesajında fa benden nefret ettiğini söyledi..Sık sık da söyler...


Neyse konu çok uzadı arkadaşlar..Benim derdim imkansızlık.Böyle bir kardeşle aynı evde yaşamaya mecburum.Bu arada ailemin kiradaki evi boşaldı.Bizi geçirdiler..Kira da vermiyoruz..
Ama iki kız kardeş bir eve sığamıyoruz.Eve çıkabilecek durumda değilim.
Öğretmenim ama geçinemiyorum.Burada kşralar bir maaş kadar artı iki üç kira peşin ve depozito istiyorlar..Bir de eşyası cabası..

Evlilik kurtuluş değil,bu amaçla kimseye bakmak istemiyorum.Zaten kimseyi sevmeye de yerim yok. Anneme babama annelik babalık yaparak öğrendim ebeveyn olmanın,aile olmanın zorluğunu..

Gönül sevmek istiyor ama sevince nolcak ki..Benim için sevgi ,kavga -gürültü -nefret demek..Aile olmak da öyle..

Çıkamıyorum işin içinden.Çok çaresizim.İnsana en büyük zararı aikesi veriyormuş..
Son cumlenize fazlasıyla katılıyorum.
Olumsuzluklar yasaya yasaya gözünüz açılmış. Artik kendi hayatınıza odaklanmalisiniz. İlk etapta borçları bitirin, kardesiniz olacak hanımefendiye de krs vermeyin.
 
Merhabalar..Kız kardeşimle aramda üç yaş var.Ben büyüğüm.Lise ,üniversite,iş hayatı derken hiç aynı evde yaşamadık.
Pandomide tayin istedim ailemin yanına..Ev küçük sığamadık.Hayat şartları çok zor.Yüksek enflasyon,ekonomik kriz derken tek başıma eve çıkamadım.Kız kardeşimle çıktık.
Aramızdaki muabbet hep şu şekildeydi..(Bu arada ben mebde öğretmenim.)”Sen kadrolusun,ben ücretliyim daha fazla öde..Ya da sen daha fazla kazanıyorsun ben ne alıyorum ki..”

“Ben herşeyin iki katını yapmak için bu günlere gelmedim.Yeter artık dedim..”
Ama yine de hata bende.Yaptıklarımın hesabını yapmadım hiç bir zaman.Kardeştir dedim..Sonra ipin ucu kaçtı.Hep ben.Onda hiç bir şey yok.Arabanı alabilir miyim abla,arkadaşımı eve bırakabilir miyim abla,paran yattı mı abla...
Ayranı yok içmeye eve air fry ile robot süpürge almış..Al ,ihtiyaçtır ama iki aydır borçları ben ödüyorum.Sıkışmış ,borç olarak ben ödeyecekmişim..

Yazın sıkıştım..Abla kredi çek borçlarını tek bir yere bağla dedi.Eşek kafam aldandım..Borçlarımı tek bir yere bağlayamadım.Para nereye gitti onu fa bilmiyorum..Memlekete gittik..Herkese hediye aldı..Benden borç istedi..Tamam benim de giderlerim oldu.Arabanın vergisi,muayenesi ıvır zıvır derken ama...Gitti işte çektiğim kredi.Borcuma borç eklediğimle kaldım .

Hanım efendi ben fakirim diyor.Eve ger gün kargo geliyor..
Onun giydiği markaları ben giyemedim..

Zamanında bir de babamla araba almışlar.Arabanın beşte birini ödemiş.Babamın hatası,evlat da olsa ortaklık yapmayacaktı..yıllarca araba benim diyerek sömürdü.Kullandı,benzini bitince bıraktı.Arabayı çarptı.Tamir için babama bıraktı.Bir kere ne kasko ne sigortasını ödedi.
Ve benim arabam diyerek evdekileri hasta etti.
Adamcağız borcunu ödeyemiyor..Bu da sömğrdükçe sömürüyor..Zorlama babanı işte ..Azcık vicdan et..
Ailemin bu acziyeti benim de canımı sıkıyor..
Keşke güçlü olsalardı.Neyse annem iki bileziğini verdi..Az bir şey kaldı.Onu da sonra vereyim dedi..
Bizimki yine uslanmadı.Hala aynı tas aynı hamam.Borcunuzu ödeyin diyor.Canını mı istiyosun,Yeter artık dedim.

Beni yıllarca düşmanı bellemiş..Hep kıyaslandık biz.Ben çalışkandım,usluydum..Onun farklı yetenekleri vardı.Ailenin söz dinleyen kızı olduğum için ailem beni överken onu hep yerdiler..yanlıştı yaptıkları..Ama geçmiş geçmişte kalsın.
Mesela spor,halk oyunları vs gibi etkinliklerde çok iyiydi..Ama ders değil diye hevesini kursağında bırakmışlar,bşr de önğne örnek olarak beni koymuşlar.
Şimdi benden nefret ediyor.
En ufak bir hatamda ağza alınmayacak laflar ediyor.
Bana son yazdığu mesajında fa benden nefret ettiğini söyledi..Sık sık da söyler...


Neyse konu çok uzadı arkadaşlar..Benim derdim imkansızlık.Böyle bir kardeşle aynı evde yaşamaya mecburum.Bu arada ailemin kiradaki evi boşaldı.Bizi geçirdiler..Kira da vermiyoruz..
Ama iki kız kardeş bir eve sığamıyoruz.Eve çıkabilecek durumda değilim.
Öğretmenim ama geçinemiyorum.Burada kşralar bir maaş kadar artı iki üç kira peşin ve depozito istiyorlar..Bir de eşyası cabası..

Evlilik kurtuluş değil,bu amaçla kimseye bakmak istemiyorum.Zaten kimseyi sevmeye de yerim yok. Anneme babama annelik babalık yaparak öğrendim ebeveyn olmanın,aile olmanın zorluğunu..

Gönül sevmek istiyor ama sevince nolcak ki..Benim için sevgi ,kavga -gürültü -nefret demek..Aile olmak da öyle..

Çıkamıyorum işin içinden.Çok çaresizim.İnsana en büyük zararı aikesi veriyormuş..
Ben de kardeslerimden birkac yas buyugum...biz de hep kiyaslandik...hala da kiyaslarlar...benim ailem de zayif...biz de kardes gibi degiliz...
 
Merhabalar..Kız kardeşimle aramda üç yaş var.Ben büyüğüm.Lise ,üniversite,iş hayatı derken hiç aynı evde yaşamadık.
Pandomide tayin istedim ailemin yanına..Ev küçük sığamadık.Hayat şartları çok zor.Yüksek enflasyon,ekonomik kriz derken tek başıma eve çıkamadım.Kız kardeşimle çıktık.
Aramızdaki muabbet hep şu şekildeydi..(Bu arada ben mebde öğretmenim.)”Sen kadrolusun,ben ücretliyim daha fazla öde..Ya da sen daha fazla kazanıyorsun ben ne alıyorum ki..”

“Ben herşeyin iki katını yapmak için bu günlere gelmedim.Yeter artık dedim..”
Ama yine de hata bende.Yaptıklarımın hesabını yapmadım hiç bir zaman.Kardeştir dedim..Sonra ipin ucu kaçtı.Hep ben.Onda hiç bir şey yok.Arabanı alabilir miyim abla,arkadaşımı eve bırakabilir miyim abla,paran yattı mı abla...
Ayranı yok içmeye eve air fry ile robot süpürge almış..Al ,ihtiyaçtır ama iki aydır borçları ben ödüyorum.Sıkışmış ,borç olarak ben ödeyecekmişim..

Yazın sıkıştım..Abla kredi çek borçlarını tek bir yere bağla dedi.Eşek kafam aldandım..Borçlarımı tek bir yere bağlayamadım.Para nereye gitti onu fa bilmiyorum..Memlekete gittik..Herkese hediye aldı..Benden borç istedi..Tamam benim de giderlerim oldu.Arabanın vergisi,muayenesi ıvır zıvır derken ama...Gitti işte çektiğim kredi.Borcuma borç eklediğimle kaldım .

Hanım efendi ben fakirim diyor.Eve ger gün kargo geliyor..
Onun giydiği markaları ben giyemedim..

Zamanında bir de babamla araba almışlar.Arabanın beşte birini ödemiş.Babamın hatası,evlat da olsa ortaklık yapmayacaktı..yıllarca araba benim diyerek sömürdü.Kullandı,benzini bitince bıraktı.Arabayı çarptı.Tamir için babama bıraktı.Bir kere ne kasko ne sigortasını ödedi.
Ve benim arabam diyerek evdekileri hasta etti.
Adamcağız borcunu ödeyemiyor..Bu da sömğrdükçe sömürüyor..Zorlama babanı işte ..Azcık vicdan et..
Ailemin bu acziyeti benim de canımı sıkıyor..
Keşke güçlü olsalardı.Neyse annem iki bileziğini verdi..Az bir şey kaldı.Onu da sonra vereyim dedi..
Bizimki yine uslanmadı.Hala aynı tas aynı hamam.Borcunuzu ödeyin diyor.Canını mı istiyosun,Yeter artık dedim.

Beni yıllarca düşmanı bellemiş..Hep kıyaslandık biz.Ben çalışkandım,usluydum..Onun farklı yetenekleri vardı.Ailenin söz dinleyen kızı olduğum için ailem beni överken onu hep yerdiler..yanlıştı yaptıkları..Ama geçmiş geçmişte kalsın.
Mesela spor,halk oyunları vs gibi etkinliklerde çok iyiydi..Ama ders değil diye hevesini kursağında bırakmışlar,bşr de önğne örnek olarak beni koymuşlar.
Şimdi benden nefret ediyor.
En ufak bir hatamda ağza alınmayacak laflar ediyor.
Bana son yazdığu mesajında fa benden nefret ettiğini söyledi..Sık sık da söyler...


Neyse konu çok uzadı arkadaşlar..Benim derdim imkansızlık.Böyle bir kardeşle aynı evde yaşamaya mecburum.Bu arada ailemin kiradaki evi boşaldı.Bizi geçirdiler..Kira da vermiyoruz..
Ama iki kız kardeş bir eve sığamıyoruz.Eve çıkabilecek durumda değilim.
Öğretmenim ama geçinemiyorum.Burada kşralar bir maaş kadar artı iki üç kira peşin ve depozito istiyorlar..Bir de eşyası cabası..

Evlilik kurtuluş değil,bu amaçla kimseye bakmak istemiyorum.Zaten kimseyi sevmeye de yerim yok. Anneme babama annelik babalık yaparak öğrendim ebeveyn olmanın,aile olmanın zorluğunu..

Gönül sevmek istiyor ama sevince nolcak ki..Benim için sevgi ,kavga -gürültü -nefret demek..Aile olmak da öyle..

Çıkamıyorum işin içinden.Çok çaresizim.İnsana en büyük zararı aikesi veriyormuş..
Ya kardeşinizi ailenizin yanına gönderin ya hepiniz aile evine dönün.
En azından aileniz o evden kira alır.

Öncelikle artık kardeşinizin borcunu kapamayı bir bırakın. Kocaman kız az bir maaşda alsa ayağını yorganına göre uzatmayı öğrensin.
Benim borcum bana yetiyor bir lira veremem eğer aldığını ödemezsen haciz sana gelir ona göre deyin.
Ama şunuda ekleyeyim kardeşinize para yönetimi yoksa sizde de yok.
Ne demek borçlar kredi çektim nereye gittiğini anlamadım. İlk başta nerede borcunuz varsa onu kapatacaktınız.
Bir lira vermeyecektiniz kardeşinize

Kardeşiniz şuan sadece açıklık bulmuş aileyi tüm koldan sömürüyor.
Birinin dur deme vakti gelmiş geçmiş bile
 
Son düzenleme:
Aileniz istanbulda ise bir süre onlara geçebilirsiniz.Kardeşinize daha fazla yüz vermeyin önce kardeş olmayı öğrensin.Herkes yerini bilmeli dilini kullanmayı bilmeli.Kalp kırmak kolay ama telafisi çok zor.
Kardeş olmak aynı anadan babadan doğmak değil bana göre..
 
Back
X