• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kardeşi olsun istiyorum ama...

Ayrıntıları düşünmemek mümkün değil ki. Keşke sakin bir bebek olsaydı da ben de hemen pes peşe yapsaydım :KK43:
Benim kızım 13 aylıkken isteyerek hamile kaldım,ilk kızım üç çocuğumun en zoruydu,dört yaşına kadar geceleri doğru düzgün uyumadı,on kere kalkar ağlardı,arabayı yollarda durdurup sakinleştirirdik o kadar ağlardı ki,kimsenin evine gidemezdik kapıdan girmezdi,yemek yemezdi,çok zordu buna rağmen beklemedim iki yaşındayken kardeşi doğdu ve hiç kıskanmadı ,tuvalete de kolay alıştı .Ama bu benim ,her insan farklı ,dayanma gücü farklı,sizin için hayırlısı nasılsa öyle olsun.
 
O hepimizde var. Emek olmadan yemek olur mu:)

Kardesi olunca belki huysuzluguda azalabilir.. sende rahat edersin.. ama bunu dogurdugunun ertesi gunu beklemiyceksin tabii.. benim ikisinin arasi 2,5 yas ve buyuk olan kucugu aramaz ama kucuk buyugu arar her turlu daha duskun... ama dusa girsem gozum arkada degil mesela.. ikisi oynarlar.. kavga ederler :) hatta bazen kardesinize bakin derim oynatirlar. Ha toz pembe birsey vaad edemiycem sana ama bu sekilde geciyor gececek.
Hiç azalacağını sanmıyorum :) doğduğundan beri kırkı çıksın, üç ayı dolsun, sünnet olsun, altı ayı dolsun, yaşı dolsun falan filan neler neler dediler hiçbirinde geçmedi. Bir çocuğun huyu neyse o öyle kalıyor demekki. Benim korkum daha da artmasi. Ama şimdi olmasa da bir yıl sonra düşünüyorum. Bakalım hayat ne gösterecek.
 
Hiç azalacağını sanmıyorum :) doğduğundan beri kırkı çıksın, üç ayı dolsun, sünnet olsun, altı ayı dolsun, yaşı dolsun falan filan neler neler dediler hiçbirinde geçmedi. Bir çocuğun huyu neyse o öyle kalıyor demekki. Benim korkum daha da artmasi. Ama şimdi olmasa da bir yıl sonra düşünüyorum. Bakalım hayat ne gösterecek.
Daha kucuk ama hele bi konussun cocuk ifade etsin kendini daha kolay olur o zaman eminim
 
Genelleme yapmak istemem ama şöyle söyleyim benim tanıdığım (yetişkin) tek çocukların çoğu biraz değişik.. Yani ne bilim paylaşma konusunda, bir kişiyi sahiplenme konusunda vs farklılar ve istisnasız tanıdığım tüm tek çocuklar müthiş alıngan. Ha her tek çocuk öyle değildir tabi mutlaka ama ben kendi tecrübemden kaynaklı tek çocuklara üzülürüm hep.Yani kardeşinle anlaşamasan da kardeşle büyümek insana çok şey katar.
Ben çok çocuklu bir ailede büyüdüm ve aralarımızda hep 1-2 yaş var. Kardeşlerim dünyada sahip olduğum en değerli nimetlerdenler. Küçükken ev hep kavga dövüş patırtı olurdu ama büyüyünce ne kadar nasipli olduğunu anlıyor insan. Mesela bir derdin olur annene anlatamazsın ama arkadaş da uzak gelir ya ha işte tam da bu tür dertlerde insan kardeşinin kapısını çalar:) Kardeş işte dna'sı sana en yakın olan varlık. Bu yüzden annelerin çocuklarına kardeş istemelerini anlıyorum ben de istedim ve doğumdan sonra hiç korunmadım hatta ve su an oğlum ve kızım arasında 13 ay var. Tabiki zor ama 2 çocuk her zaman zor. Benim de oğlum inanılmaz yaramaz ve hareketli o yüzden kızıma hamile iken çok dua ettim Allahım bana kolay bir evlat ver diye elhamdulillah kızım çok sakin kibar hanım hanımcık birşey barekallah :) Düşünüyorum da mesela 1,5 sene bekleseydim ve kızım şimdi doğsaydı nasıl olurdu diye.. ve bence daha çok zorlanırdım çünkü oğlum geçen seneden daha hareketli. Yani herkes burda bekle bekle diyor da çok mu eminler senin çocuğunun iki sene sonra kolay bir çocuk olacağına ya da senin o zaman hemen hamile kalacağına. ayrıca hormunlu doğum kontrol yöntemi kullanıyorsan bu vücutta birikim yapıyor ne kadar uzun kullanırsan bırakınca o kadar uzun sürer bedeninin doğal dengesini bulması. Bence Allah'a güven ve kalbinden ne geçiyorsa onu yap dua et sağlıklı hayırlı ve sakin kolay bir bebek iste Allah'tan ve korkma.
Kesinlikle katılıyorum size :))
 
Sizin çok yakın olmuşlar ya Allah kolaylık versin. Evet huy değiştirmiş ama bebek olana kadar da yormamistir sizi. Ben inanın on yaş yaşlandım. Gece yatarken bile yemek yiyorum ama zayıflıyorum. Sadece uyurken işlerimi halledebiliyorum. Bu durumda ikinciyi düşünmek beni çok geriyor.
Sizinle aynı durumdayım yaaa. Ben 44 kiloya düştüm kızım 15 aylık. Gece poğaça börek makarna yediğim halde. Emziriyorumda.
Esim ve ben 1 yaşına girince 2.yi istiyorduk ama artık aynen sizin gibi düsünüyorum ve korkuyorum.
Bide ben cok keyfime düskünüm oturup yanlız basıma kahve icmeyi yemek yemeyi özledim. Kızım normal sekilde bile ne yemek yediriyor ne yaptırıyor. Soranlara 10 sene düşünmüyorum diyorum.Dogru düzgün uykusu yok.
Ama bide şu var benim yengem büyük kızı 9 yaşındayken 2.yi yaptı ve bana peşpeşe büyütürsün daha iyi ben uzun ara verdimde noldu dedi. (Gerçi artılarını ben dışardan görebiliyorum resmen büyük yiğenim küçüğü büyüttü altını bile o değiştiriyordu)
konuyu takipteyim. Allah kolaylık versin zor vallahi ne kadar güzel olsada.
 
Bu konu beni o kadar strese sokuyor ki anlatamam.
Biz iki kardeşiz. Kardeşimle aramda neredeyse iki yaş var ve arkadaş gibi büyüdük. Erkek ama her konuda anlaşır, eğlenirdik. Şimdi benim oğlum da bir ay sonra yaşını dolduracak Allah'ın izniyle. Ama benim kafamda bir sürü soru işareti var. Evet yaş farkı olmadan bir kardeşin olması çok güzel. Ben çok sansliydim bu anlamda. İsterim ki bebeğim de kardeşiyle büyüsün, oynasın, eğlensin. Ama gelin görün ki o kadar zor bir bebek ki hiç cesaret edemiyorum. Zaten kolikti. Şimdi uyuyor, ne kadar masum ama uyanınca nereye saldıracağını şaşırıyor. Üç günlüğüne bir otele geldik, herkesin dikkatini çekmiş. Çalışanlar oteli başımıza yıkacak diye seviyorlar. Hep huysuz, hep mutsuz, hep ağlama modunda. Bir de dıs çıkarıyor şimdi. Ben bu çocuğa kardeş yapma cesaretine sahip olamıyorum bir türlü. Benim gibi daha ilk çocuğu böyle kolik ve huysuz olan anneler, ikinci çocuğa nasıl karar verdiniz?
Benim ilk kızım kolikti ishal ve kusma da vardı sonradan anladım ki bebek reflusu imiş 3 yaşına 3 ay kala sustu ve uyudu kabus dolu günlerdi sonrasında insan bir şekilde yeniden bebek istiyor kardeşi olsun diye araları 4.5 yaş ufaklık ablasına yetişti bile .
Not. İkincisi ilki gibi değildi normal bir bebekti ağlaması uykusu çok aşırı uzmedi ilki gibi çok şükür
 
Aynısını dusunuyorum, ilk bebek yeteri kadar gözümü korkuttu,hep miz miz, aksi bı bebek:) ikincisi de ilki gibi cadı olursa benim ruh halim biter.bilmiyorum ,hayırlısı neyse o olsun diyelim.
 
Benimde oğlum 27 aylık ve acaba tek mi kalsa diye düşünüyorum. Bebekliğide zordu ailemde şehir dışında gelmek gitmek çok yordu onlarıda.
Ama sonra kıyamıyorum oğluma kardeşi olsun büyüdüklerinde destek olsunlar birbirlerine istiyorum tabi hayırlı evlatlar olsunlar önce.

Ama şu var şuan bile hamile kalsam ikisinede haksızlık ederim. Birincide hala anne çocuğu ikinci zaten bebek. İlkinde sadece ona zaman ayırırken ikincide de ona yakın olsun isterim vicdan yaparım sonra.

Kısaca ikisinede haksızlık olmaması için 4 5 yaş olmalı büyük babasıyla herişini halledebilmeli ben küçükle kıskançlık olmadan ilgilenebileyim.

Arası yakın olan kardeşlere üzülüyorum ben özellikle büyük olana tam anneyi bilip onun sevgisini bilmeye oynamaya eğlenmeye başlayacakken bişey geliyor ve anneyi alıyor:)
Afocum, o iş öyle olmuyor.
Aksine küçük olanın sadece gerekli ihtiyaçları karşılanıp babaya ya da her kimse ona veriliyor ve büyük çocukla anne ilgileniyor.
Sonra çocuklar değiş tokuş ediliyor.
Yani bu durumda üzünülmesi gereken çocuk, küçük olan.
Tüm çevre de büyük kıskanmasın diye onla ilgilendiğinden, olan küçüğr oluyor.
Bazen bakıcı gidene kadar küçüğü kucağıma almadığımı farkediyorum.
Bu sebeple baş başa günler düzenliyoruz her ikisiyle de yalnız geçirilen zamanlar.
 
Benim kızım 13 aylıkken isteyerek hamile kaldım,ilk kızım üç çocuğumun en zoruydu,dört yaşına kadar geceleri doğru düzgün uyumadı,on kere kalkar ağlardı,arabayı yollarda durdurup sakinleştirirdik o kadar ağlardı ki,kimsenin evine gidemezdik kapıdan girmezdi,yemek yemezdi,çok zordu buna rağmen beklemedim iki yaşındayken kardeşi doğdu ve hiç kıskanmadı ,tuvalete de kolay alıştı .Ama bu benim ,her insan farklı ,dayanma gücü farklı,sizin için hayırlısı nasılsa öyle olsun.
Ben çok sabırlı bir insan değilim. Şu an oğluma ancak sabır gosterebiliyorum. Ama tabi eğer arayı açarsam bir daha baştan başlamak çok zor olur benim için. Şu an için vazgeçtim. Ancak bir sene sonra düşüneceğim.
 
Benim ilk kızım kolikti ishal ve kusma da vardı sonradan anladım ki bebek reflusu imiş 3 yaşına 3 ay kala sustu ve uyudu kabus dolu günlerdi sonrasında insan bir şekilde yeniden bebek istiyor kardeşi olsun diye araları 4.5 yaş ufaklık ablasına yetişti bile .
Not. İkincisi ilki gibi değildi normal bir bebekti ağlaması uykusu çok aşırı uzmedi ilki gibi çok şükür
Genelde ilk çocuğu aksi olanlar ikincide rahat etmis. Darısı başıma :)
 
Sizinle aynı durumdayım yaaa. Ben 44 kiloya düştüm kızım 15 aylık. Gece poğaça börek makarna yediğim halde. Emziriyorumda.
Esim ve ben 1 yaşına girince 2.yi istiyorduk ama artık aynen sizin gibi düsünüyorum ve korkuyorum.
Bide ben cok keyfime düskünüm oturup yanlız basıma kahve icmeyi yemek yemeyi özledim. Kızım normal sekilde bile ne yemek yediriyor ne yaptırıyor. Soranlara 10 sene düşünmüyorum diyorum.Dogru düzgün uykusu yok.
Ama bide şu var benim yengem büyük kızı 9 yaşındayken 2.yi yaptı ve bana peşpeşe büyütürsün daha iyi ben uzun ara verdimde noldu dedi. (Gerçi artılarını ben dışardan görebiliyorum resmen büyük yiğenim küçüğü büyüttü altını bile o değiştiriyordu)
konuyu takipteyim. Allah kolaylık versin zor vallahi ne kadar güzel olsada.
Aynı durumdayız. Ne yediğim belli ne ictigim. Çok nadir böyle huzurlu bir gün gecirdigimiz. Ama yine de iki yaşını doldurunca bir kardeşi olsun istiyorum. Bakalım hayat ne gösterecek ;) Allah size de kolaylık versin.
 
Bende oyle ilki 1 sene sonra oldu simdi 2.sını bekledikçe yaş farkı artıyor ister istemez endiseleniyorum keske hemen hamile kalabilsem.
Sizde de böyleyse hic düsünmeyin bence
Evet ilkine 17 ayda hamile kalabildim. Ama sanki bu sefer o kadar zor olmaz gibi hissediyorum. Bir de dener denemez tutarsa hamile halimle bu bebekle uğraşmak çok zor olur. İlk hamileligim çok rahat geçti. Doğru düzgün kilo bile almadım. Ama her hamilelik farkliymism
 
Ben de böyle düşünerek 3. çocuğa cesaret ettim:)7 ve 5 yaşında iki kızım ve 2 aylık bir oğlum var.Keşke oğlum için bu kadar beklemeseydim diyorum ama üçüncü çocuğu hiç istemiyordum :) yaş arası az çocuk dünyanın en güzel şeyi öyle güzel oynuyorlar ki ,çok zorlandım ama zorluk da geçici hepsine değdi
Ee şimdi de oğluma arkadaş istiyorum derseniz... ;)
 
Ilk cocugu kendim icin yapmistim
Ikinciyi de yine kendim icin yapmiyorum ;) kendim de tek cocugum,tek olarak cok mutluyum. Etrafta kardesleriyle birbirini yiyenleri gordukce dunya uzerindeki en guzel nimet tek cocuk olmakmis diyorum ;) hic gerek yok aksiyona
 
Bu konu beni o kadar strese sokuyor ki anlatamam.
Biz iki kardeşiz. Kardeşimle aramda neredeyse iki yaş var ve arkadaş gibi büyüdük. Erkek ama her konuda anlaşır, eğlenirdik. Şimdi benim oğlum da bir ay sonra yaşını dolduracak Allah'ın izniyle. Ama benim kafamda bir sürü soru işareti var. Evet yaş farkı olmadan bir kardeşin olması çok güzel. Ben çok sansliydim bu anlamda. İsterim ki bebeğim de kardeşiyle büyüsün, oynasın, eğlensin. Ama gelin görün ki o kadar zor bir bebek ki hiç cesaret edemiyorum. Zaten kolikti. Şimdi uyuyor, ne kadar masum ama uyanınca nereye saldıracağını şaşırıyor. Üç günlüğüne bir otele geldik, herkesin dikkatini çekmiş. Çalışanlar oteli başımıza yıkacak diye seviyorlar. Hep huysuz, hep mutsuz, hep ağlama modunda. Bir de dıs çıkarıyor şimdi. Ben bu çocuğa kardeş yapma cesaretine sahip olamıyorum bir türlü. Benim gibi daha ilk çocuğu böyle kolik ve huysuz olan anneler, ikinci çocuğa nasıl karar verdiniz?
Önemli olan sizin kendinizi ne zaman hazir hissetiginiz yas farki az olunca illa cok güzel anlasacak diye birsey yok,kardesimle aramda 9 yas var yaklasik olarak guzel anlasirdik ki hala oyle,cevrem de 9 yas ve ustu olanlarda var ve memnunlar.
 
Zor bir çocuk ardından kısa süre arayla ikinciyi düşünme bence. Çok kötü bir örneğine yakınen şahit oldum malesef. Normalde sakin olan çocuk bile kıskançlık krizlerine girebiliyor ve bebeğe zarar verebiliyorken böyle çocuklar daha da beter oluyor. Tek başınayken bile mücade edilmesi zor bir çocuk, ilgiye sevigiye bakıma fazlasıyla muhtaç yeni doğan bir bebek, ilgi kendisinden bir nebze çekildi diye çıldıran ve bebeğe her bulduğu fırsatta vuran bi abi. Ve sonunda lohusalıkla birlikte gücü tükenen hastanelik olan ilaç kullanıp bebeği emziremeyen ve çocukları ortalığa saçılan bir anne. Şu an büyüdüler baya daha iyiler ya da sizin tam tersi de olabilir elbette ama bence zor bir çocukla bu riskleri bu kadar erken almaya değmez bırakın aralarında beş yaş olsun yine birlikte büyüyecekler
 
kardes konusunda fikrim sabit. omur boyu cevresi cok olacak ama kardes gibi olmicak. omurluk yoldas cana can. ama bundan da onemlisi anne baba ikinci cocugu sadece kardes olsun diye yapmamali; istemeli... beynen bedenen madden manen hazir olmali.
 
Önemli olan sizin kendinizi ne zaman hazir hissetiginiz yas farki az olunca illa cok güzel anlasacak diye birsey yok,kardesimle aramda 9 yas var yaklasik olarak guzel anlasirdik ki hala oyle,cevrem de 9 yas ve ustu olanlarda var ve memnunlar.
9 yıl beklersem 39 yaşımda olacağım. Eskiden erken evlenildigi için sorun olmuyordu ama ben bu durumda o kadar bekleyemem ki :(
 
Back
X