Ben lise 3 e gidiyorum ablacım ve evin ablasıyım iki küçük kız kardeşim var 7ye gidiyorlar.Şimdi şöyle hepimizi eşit severler tabiki bana zaman zaman annem ilk göz ağrım der hep.Ama annenize öss zamanı yanınızda istememeniz bence çok yanlış .Annem 9 da sınıfıma gelmişti veli toplantısı için ben yorulmasınlar diye kısaca arkilerimle tanıştırıp koluna girip sınıftan çıkarmıştım mesela inan ki amacım onu sınıftan çıkarmak utanma gibi durum değildi ama çok pişman olmuştum düşüncesiz davrandığıma,hala içimdedir o benm mesela anneme söylesem bile.Ya öss stresi gerçekten zordur ama sizin heyecanınızı anneniz paylaşmak ister destek olmak ister,keşke böyle demeseydiniz.Ben mesela hep anneme güler yüz göstermeye çalışıyorum bazen suratım asılıyo ama hemen pişman olup gönlünü alıyorum.Siz biraz sertsiniz ablacım,anne bu yaa nolcakki sanki şakalar yapın istediğinizi de şakayla söyleyin bakın nasıl değişiyo,durmadan sert davranırsanız anneniz sizden ürker
Ben ona ergenlik psikolojisiyle bi ara çok ters davranıyodum oradan biliyorum,şimdi o kadar pişmanım ki bu son 5 yıldır aramız süperr ee büyüdüm artık
baya uzun yazdım umarım anlatabilmişimdir,annelerimiz her şeyimiz çünkü annem benim bitanem canım kanım,en iyi arkadaşım ,en iyi sırdaşım ,beni en iyi anlayan kişi,sonra çok ararız onların gülüşünü
Bence annenizle aranız düzelecek düğün telaşı falan :)
İyi günler..