Adam ilk günden ne mal olduğunu göstermiş üstelik daha önce deneyiminiz var ısrarla çocuk yapmanın haklı bahanesi yok,leş evliliğe bir masumu dahil etmek kötü kalpliliktir .Siz, kendine bile acımayan bile bile hata yapmayı seçen ve deli gibi doğurmak isteyen kötü birisiniz benim gözümde...Evliligimizde sadece bunlar olmuyordu ben size olumsuz yaşadıklarımı yazdım yeri geldi beni çok mutlu etti . Ama bunlar içime oturan şeyler. İyi şeyleri silip süpüren şeyler. Kavgaları uzatmamasi cabucak gönlümü alması iyi tarafları. Severek evlendigim için anne olmak istedim
Sizden yaşça büyük çocuksuz size psikolojik şiddet uygulayan adamda ne vaatler verip yurt dışına götürdü sizi,bu niye farklı olsun ????üstelik 3 küçük çocuğu varken iğrenç bir adammış ki kadın sittir etmiş boşamış.Alnına ben rezil bir kocayım yazdırmış gibi herşey ortadaymış.....Ailenize yazık kızları fikirsiz eş seçimi berbat ALLAH yardımcısı olsun onların siz zaten bundan ayrılınca 5 çocuklu bulur gidersiniz.....Çocuklu ya da yaşça büyük adamlarla evlenip mutlu olan yok mu ? Adam evlenmeden önce çocuklarıyla aramdaki dengeyi kuracağını söylemişti. Her şey güzeldi gerçekten. Sonradan böyle sorunlar çıkacağını nerden bilebilirdim ki? Yani böyle olacağı en baştan kesin miydi?
Çocuklu ya da yaşça büyük adamlarla evlenip mutlu olan yok mu ? Adam evlenmeden önce çocuklarıyla aramdaki dengeyi kuracağını söylemişti. Her şey güzeldi gerçekten. Sonradan böyle sorunlar çıkacağını nerden bilebilirdim ki? Yani böyle olacağı en baştan kesin miydi?
Adam eski eşine nispet olsun diye evlenmiş ama kendi de mutsuz olmuş, şimdi de kurtulmanın yolunu arıyorHer şeyi organize eden bir adam olduğu için o konuda konuşmamistik. Ben kendimce bir otel olur diyordum
Hanfendi farzedelim ki karşısına çıkan ilk adamla karşına gözüne bakmadan evlenip mutlu olan da var, şimdi hepimiz öyle mi yapalım? Bakın ben aranızdaki yaş farkında değilim ama sizin kendinizi koruma mekanizmanız sıfır. Yahu bi kere travmatik bi evlilik yapmissiniz 14 yaş büyük bi adamla. İkinci evliliğinizde o 14 sayısının bile size travmatik ve itici gelmesi gerekir, aman 1 olsun 4 olsun 13 olsun 14 olmasın der insan. Siz kendinizi korumak için ne yapmışsınız? Düğün istememissiniz. Benim kocam benim yaptığım yemek için bana surat assa, git şunu bunu ara, bizim usullerimize göre ogreniceksin falan dese bi daha yalvarana kadar ev yemeği yiyemez bu evde. Ailenize de belki kocanizla barisirsiniz diye, size git kızım kocandir bunda bişey yok desinler diye, hikayenin tamamını anlatmiyosunuzÇocuklu ya da yaşça büyük adamlarla evlenip mutlu olan yok mu ? Adam evlenmeden önce çocuklarıyla aramdaki dengeyi kuracağını söylemişti. Her şey güzeldi gerçekten. Sonradan böyle sorunlar çıkacağını nerden bilebilirdim ki? Yani böyle olacağı en baştan kesin miydi?
Aslında ailem hikayeyi bu şekilde biliyor onlar da üzülüyor bi yol düşünüyorlar..evet ikisinde de kendimi koruyamadım umarım siz hayat boyu kendinizi korur insanüstü bir performans sergilersiniz.Hanfendi farzedelim ki karşısına çıkan ilk adamla karşına gözüne bakmadan evlenip mutlu olan da var, şimdi hepimiz öyle mi yapalım? Bakın ben aranızdaki yaş farkında değilim ama sizin kendinizi koruma mekanizmanız sıfır. Yahu bi kere travmatik bi evlilik yapmissiniz 14 yaş büyük bi adamla. İkinci evliliğinizde o 14 sayısının bile size travmatik ve itici gelmesi gerekir, aman 1 olsun 4 olsun 13 olsun 14 olmasın der insan. Siz kendinizi korumak için ne yapmışsınız? Düğün istememissiniz. Benim kocam benim yaptığım yemek için bana surat assa, git şunu bunu ara, bizim usullerimize göre ogreniceksin falan dese bi daha yalvarana kadar ev yemeği yiyemez bu evde. Ailenize de belki kocanizla barisirsiniz diye, size git kızım kocandir bunda bişey yok desinler diye, hikayenin tamamını anlatmiyosunuz
Bir an önce gidip psikolojik tedavi görmelisiniz.İlk hatayı ,ilk evliliğinizden boşandığınızda Türkiye'ye geri dönerek yapmışsınız. Yaşadığınız ülkede kendinize çok daha rahat bir düzen kurabilirdiniz.İkinci olarak eski ilişkinin travmasını atlatmadan, ikinci kez, nikah masasına oturmuşsunuz.3.olarak çocuksuz bir kadın olarak ,3 çocuklu bir adam ile evlenmişsiniz.4.hatayı ise sizi mutsuz eden bir adamdan hala hamile kalmaya çalışarak yapıyorsunuz.Bu hataların sonucunda yaşadıklarınız çokta sürpriz değil.Artık gözünüzü açarak mantıklı mı davransanız ?Şu an ki eşiniz evde kadın olsun,yemekleri benim istediğim gibi yapsın,çocuklarım bana geldiğinde onlara baksın diye evlenmiş gibi duruyor sizinle.Boşanmayacaksanızda çocuk bari yapmayınMerhabalar 2 senelik evliyim. Bundan önce 2 ay süren ve yurt dışına tasindigim bir evliliğim olmuştu. O evlilikten son derece travmatik bir şekilde ayrılmıştim. Eski eşimin yaşı 37 benimki 23du. Yani sebebi neydi bilmiyorum ama kendimden 14 yaş büyük bir adamla evlendim ve psikolojik siddetin devamlı olması sebebiyle ayrıldım ve Türkiyeye döndüm. Tabi yurt dışına giderken yaptığım işi bırakıp gittim. Özelde çalışıyordum ve iyi bir düzen oturtmustum. İlk evliliğimdi ve çocuk da yoktu. Boşaninca bütün iş düzenim alt üst oldu bir daha calisma gücü bulamadim. Ayrıldım geldim benim boşanmanın üzerinden 1 yıl geçmişti şimdiki eşimin de boşanmasi çok yeniydi. Yaş olarak yine benden 14 yaş büyük su an eşim. Eşimin de başından daha önce bir evlilik geçmiş ve ondan 3 çocuğu vardı. Ben o kadar sevdim ve bağlandım ki çocuklarının olması gözüme gelmedi. Tanıştıktan 1 sene sonra evlendik. Evlenmeden önce beni çok iyi hissettiren adam sanki onunla zorla evlenmişim gibi davranmaya başladı. Yemek çok iyi yapamıyordum başlarda şu an 2 yıllık evliyiz ve baklavasindan boregine dolmasından her türlü yemeğe kadar her şeyi öğrendim yaptım. Ama o iyi yapamadığım dönemlerde sırf yemek yapamadığım için çok kızdığı evde konuşmadığı yaptığım yemekleri yemediği olmuştu. Sürekli annemi ara eltni gorumceni ara öğren bizim yemeklerimize göre yapacaksın ona göre öğren diyordu. Zaten dediğini de yaptım ve kısa sürede öğrendim. Ama bu tavırları beni çok üzdü. Bir yandan da ders çalışıp atanmak istiyordum. Tabi bu tarz şeyleri kafama çok taktığım için çalışamıyordum ve zaten sınavı kazanamadım. Evlilik öncesi evlenince rahat çalışırsın ben destek olacağım diyen adam evlenince haftada bir hıçkırarak ağlamama sebep oldu. Bu arada çocuklarıyla ilgili de beni sürekli sucluyordu. Mesela salonda yemek masasının üstünde duran fotoğraflar var çerçeveli kendisi ve çocuklarının olduğu. Bir gün o fotoğrafları Toz almak için indirmiştim ve geri yerine koymayi da unutmuştum. Eve gelince bu çok büyük sorun oldu. O fotoğraflar yerinden oynamayacak dedi bağırdı çağırdı. sinir küpü gibi bağırdı. Tabi ben neye uğradığımı şaşırdım.Evlenip kendisinin o eski eşiyle yaşadığı eve taşındım ben onların kullandığı eski esyalar vardı hiçbirini sorun etmedim sonra yenisini alırız dedim ki zaten yeni eve çıkıp yeni eşyalar aldık. Benim birikmiş param vardı ailemin taktiği altınlar vardı hepsini verdim kendisine. ilk başlarda eve gel istediğin değişikliği yap diyen adam eve gelip her gün evi kontrol ediyordu biseyin yeri değişmiş mi biseyi atmismiyim diye. Ben o evde eski eşinin parfümünün hala yatak odasinda göz önünde olduğunu gördüm. Ve onu attım. Adam beni düşünüp görür de üzülür şunu atayım bile dememiş. Eşiyle düğün fotoğraflarının baskılı olduğukupa bardak vardı onu gördüm attım. Cüzdanında eski eşinin fotoğraflarıni gördüm attım. Bunları kendisine söylediğimde ben unutmuştum sen gördüğünde at dedi bana o kadınla bir alakam kalmadı dedi bana. Hepsine sünger çekip yoluma bakayim zaten 2. Evliliğim sabredeyim zamanla güzel olur dedim. İlk bir yıl benden çocuk istemedi. Güzel kıyafetler giyip karşısına çıkıyordum haftada bir veya 10 günde bir ondan bile hoşlanmadığıni sonradan bir tartışmada öğrendim. Bana suratını eksiterek zaten haftada bir giyinip karşına çıkıyorsun dedi kendimi kötü hissettirdi o laftan sonra bir daha biseyler giyinip onun yanına gitmek istemedim. Beni güzel bulmadığını da hissettiriyordu. Ama sorarsan yok öyle şey mi olur diyordu. Bana bir düğün yapılmadı gelinlik giymedim ilk gecemizde annesinin babasının evinde diğer akrabalar da dahil 10 15 kişiyle birlikte kaldık odamız ayrıydı ama bu kadar mı degersizdim diye o geceyi hiç unutamıyorum bu arada kendisinin maddi durumu da gayet iyi. Evet evlenmeden önce sormuştu düğün ister misin diye ben hayır demiştim çünkü çok travmatik bir evlilikten çıktığım için kina düğün insanlar hepsi bana yorgunluk gibi geliyordu. Onemli olan birbirimizi sevmemiz dedim. Ama sonradan öğrendim ki zaten ben bekar evlenmedigim için düğün istesem de olmayacakmış gelinlik de giymeyecekmisim onların kültüründe dul kadına yapilmazmis madem öyle neden sordun bana dedim cevap vermedi. Bu da içimi çok yaralamisti. Neyse bütün bunlar olurken ben bir de düşük yaptım ve çok üzüldüm kendisi ise tabi ki benim kadar üzülmedi doktora gidelim sorun neymiş öğrenelim demedi tekrar deneriz dedi ben de ilk düşuklerde doktorlar ilgilenmiyor cevabı alınca bir doktordan akışına bıraktım 6 ay sonra yine düşük oldu. Bu sefer psikolojim alt üst oldu. Hiç çocuk istemiyorum artık. Bu arada eşim çocuklarıyla akşamları görüntülü konuşur bu konuşmalardan birinde eski eşi telefona gelip kendisine 2 3 cümle biseyler söyledi ben çok sıkıldım niye konuştun acil ve elzem bir mesele değil neden muhatap oldun dedim bizim çocuklarımız var dedi. Ama benim gördüğüm bu ilk ve son oldu. Cocuklari ne zaman gelseler elimden geleni yaptim ilgilendim beni de çok seviyorlar. Biri 5 7 10 yasındalar. Eşim bana karşı sürekli çocuklarını övüyor mesela benim 2 kaybım olduğunu bilmesine rağmen. Bi araba almıştı mesela çocuklara bu arabayı size aldım demiş. Eski eşine ev vermiş araba vermiş nafaka veriyor. Ve eski eşi kendisi de çalışıyor. Söz konusu benim küçük isteklerim olunca hiç bir şey yapmıyor ama. Evlilik yıl dönumleri doğum günlerim geldi geçti hicbirsey yapmadı bir çöp bile hediye etmedi. Ben çalışmamama rağmen kendisinin doğum gününü evde yaptığım pastayla kutladım çocuklarının doğum günlerinde onlara hediye aldım gönderdim. Benim ailem cocuklarina her geldiklerinde kıyafet aldılar sırf bize alissınlar bizim doğacak torunumuzun abisi ablalari olacaklar diye. Şimdi son tartismamizla ailemin yanına geldim. Sebebini sordular ben de ilgi alaka yok en ufak isteklerimde bile sen benim çocuklarımı kabullenemedin diyor dedim. Şimdilik ailemin yanındayım. Kayinvalidem 5 10 gün sonra evine git diyor. Bu arada ders de çalışmaya çalışıyorum. Benim ailem de her ne kadar kapılarını açsalar da beni tekrar boşanmış görmek istemiyorlar. Ne yapayım sizce çok yoruldum
Anlatamıyorum galiba çocuk istemiyorum. Şu an ailemin yanındayım gitmeyi düşünmüyorum. Evet derdim şu an kendim atanmam para kazanmam bağımsız olmam niye inanmıyorsunuz bütün bunları yaşadım diye sizi derdimin kendim olduğuna nasıl inandirabilirimHâla atanınca diyorsunuz.
Siz o arada hamile kalırsınız pek tabii.
Atanacak olan, cidden öyle bir derdi olan ilk evlilik sonrası buna ağırlık verirdi en kötü.
Kendinizi sınav diye kandırmayı bırakın.
Yaşça büyük erkeklerin daha çok sahiplenici olduğu düşüncesinden de kurtulun artık. Bu karakter meselesi sadece. Ayrıca sahiplenilmeye değil tek başına var olmaya ihtiyacınız var sizin. Bu kafayla boşansanız bile benzer birini bulmanız büyük ihtimal.
sonuna kadar okumadım tabi yargılamıyorum asla içinizde neler yaşadığınızı bilemem ama keşke boşandıktan sonra biraz bekleseydin tanımak için. 1 yılda kimse kimseyi tam anlamıyla tanıyamaz ki kaldı ki boşanmış biri olarak hemen cesaret etmemen lazımdı. neyse olan olmuş tavsiyem cocuk yapma ve hemen boşan. ayrıca eski evinde eski eşyalarla kalmak nedir ? herşeye tamam diyen gelinlerim mutlu oldugunu hic görmedim.Merhabalar 2 senelik evliyim. Bundan önce 2 ay süren ve yurt dışına tasindigim bir evliliğim olmuştu. O evlilikten son derece travmatik bir şekilde ayrılmıştim. Eski eşimin yaşı 37 benimki 23du. Yani sebebi neydi bilmiyorum ama kendimden 14 yaş büyük bir adamla evlendim ve psikolojik siddetin devamlı olması sebebiyle ayrıldım ve Türkiyeye döndüm. Tabi yurt dışına giderken yaptığım işi bırakıp gittim. Özelde çalışıyordum ve iyi bir düzen oturtmustum. İlk evliliğimdi ve çocuk da yoktu. Boşaninca bütün iş düzenim alt üst oldu bir daha calisma gücü bulamadim. Ayrıldım geldim benim boşanmanın üzerinden 1 yıl geçmişti şimdiki eşimin de boşanmasi çok yeniydi. Yaş olarak yine benden 14 yaş büyük su an eşim. Eşimin de başından daha önce bir evlilik geçmiş ve ondan 3 çocuğu vardı. Ben o kadar sevdim ve bağlandım ki çocuklarının olması gözüme gelmedi. Tanıştıktan 1 sene sonra evlendik. Evlenmeden önce beni çok iyi hissettiren adam sanki onunla zorla evlenmişim gibi davranmaya başladı. Yemek çok iyi yapamıyordum başlarda şu an 2 yıllık evliyiz ve baklavasindan boregine dolmasından her türlü yemeğe kadar her şeyi öğrendim yaptım. Ama o iyi yapamadığım dönemlerde sırf yemek yapamadığım için çok kızdığı evde konuşmadığı yaptığım yemekleri yemediği olmuştu. Sürekli annemi ara eltni gorumceni ara öğren bizim yemeklerimize göre yapacaksın ona göre öğren diyordu. Zaten dediğini de yaptım ve kısa sürede öğrendim. Ama bu tavırları beni çok üzdü. Bir yandan da ders çalışıp atanmak istiyordum. Tabi bu tarz şeyleri kafama çok taktığım için çalışamıyordum ve zaten sınavı kazanamadım. Evlilik öncesi evlenince rahat çalışırsın ben destek olacağım diyen adam evlenince haftada bir hıçkırarak ağlamama sebep oldu. Bu arada çocuklarıyla ilgili de beni sürekli sucluyordu. Mesela salonda yemek masasının üstünde duran fotoğraflar var çerçeveli kendisi ve çocuklarının olduğu. Bir gün o fotoğrafları Toz almak için indirmiştim ve geri yerine koymayi da unutmuştum. Eve gelince bu çok büyük sorun oldu. O fotoğraflar yerinden oynamayacak dedi bağırdı çağırdı. sinir küpü gibi bağırdı. Tabi ben neye uğradığımı şaşırdım.Evlenip kendisinin o eski eşiyle yaşadığı eve taşındım ben onların kullandığı eski esyalar vardı hiçbirini sorun etmedim sonra yenisini alırız dedim ki zaten yeni eve çıkıp yeni eşyalar aldık. Benim birikmiş param vardı ailemin taktiği altınlar vardı hepsini verdim kendisine. ilk başlarda eve gel istediğin değişikliği yap diyen adam eve gelip her gün evi kontrol ediyordu biseyin yeri değişmiş mi biseyi atmismiyim diye. Ben o evde eski eşinin parfümünün hala yatak odasinda göz önünde olduğunu gördüm. Ve onu attım. Adam beni düşünüp görür de üzülür şunu atayım bile dememiş. Eşiyle düğün fotoğraflarının baskılı olduğukupa bardak vardı onu gördüm attım. Cüzdanında eski eşinin fotoğraflarıni gördüm attım. Bunları kendisine söylediğimde ben unutmuştum sen gördüğünde at dedi bana o kadınla bir alakam kalmadı dedi bana. Hepsine sünger çekip yoluma bakayim zaten 2. Evliliğim sabredeyim zamanla güzel olur dedim. İlk bir yıl benden çocuk istemedi. Güzel kıyafetler giyip karşısına çıkıyordum haftada bir veya 10 günde bir ondan bile hoşlanmadığıni sonradan bir tartışmada öğrendim. Bana suratını eksiterek zaten haftada bir giyinip karşına çıkıyorsun dedi kendimi kötü hissettirdi o laftan sonra bir daha biseyler giyinip onun yanına gitmek istemedim. Beni güzel bulmadığını da hissettiriyordu. Ama sorarsan yok öyle şey mi olur diyordu. Bana bir düğün yapılmadı gelinlik giymedim ilk gecemizde annesinin babasının evinde diğer akrabalar da dahil 10 15 kişiyle birlikte kaldık odamız ayrıydı ama bu kadar mı degersizdim diye o geceyi hiç unutamıyorum bu arada kendisinin maddi durumu da gayet iyi. Evet evlenmeden önce sormuştu düğün ister misin diye ben hayır demiştim çünkü çok travmatik bir evlilikten çıktığım için kina düğün insanlar hepsi bana yorgunluk gibi geliyordu. Onemli olan birbirimizi sevmemiz dedim. Ama sonradan öğrendim ki zaten ben bekar evlenmedigim için düğün istesem de olmayacakmış gelinlik de giymeyecekmisim onların kültüründe dul kadına yapilmazmis madem öyle neden sordun bana dedim cevap vermedi. Bu da içimi çok yaralamisti. Neyse bütün bunlar olurken ben bir de düşük yaptım ve çok üzüldüm kendisi ise tabi ki benim kadar üzülmedi doktora gidelim sorun neymiş öğrenelim demedi tekrar deneriz dedi ben de ilk düşuklerde doktorlar ilgilenmiyor cevabı alınca bir doktordan akışına bıraktım 6 ay sonra yine düşük oldu. Bu sefer psikolojim alt üst oldu. Hiç çocuk istemiyorum artık. Bu arada eşim çocuklarıyla akşamları görüntülü konuşur bu konuşmalardan birinde eski eşi telefona gelip kendisine 2 3 cümle biseyler söyledi ben çok sıkıldım niye konuştun acil ve elzem bir mesele değil neden muhatap oldun dedim bizim çocuklarımız var dedi. Ama benim gördüğüm bu ilk ve son oldu. Cocuklari ne zaman gelseler elimden geleni yaptim ilgilendim beni de çok seviyorlar. Biri 5 7 10 yasındalar. Eşim bana karşı sürekli çocuklarını övüyor mesela benim 2 kaybım olduğunu bilmesine rağmen. Bi araba almıştı mesela çocuklara bu arabayı size aldım demiş. Eski eşine ev vermiş araba vermiş nafaka veriyor. Ve eski eşi kendisi de çalışıyor. Söz konusu benim küçük isteklerim olunca hiç bir şey yapmıyor ama. Evlilik yıl dönumleri doğum günlerim geldi geçti hicbirsey yapmadı bir çöp bile hediye etmedi. Ben çalışmamama rağmen kendisinin doğum gününü evde yaptığım pastayla kutladım çocuklarının doğum günlerinde onlara hediye aldım gönderdim. Benim ailem cocuklarina her geldiklerinde kıyafet aldılar sırf bize alissınlar bizim doğacak torunumuzun abisi ablalari olacaklar diye. Şimdi son tartismamizla ailemin yanına geldim. Sebebini sordular ben de ilgi alaka yok en ufak isteklerimde bile sen benim çocuklarımı kabullenemedin diyor dedim. Şimdilik ailemin yanındayım. Kayinvalidem 5 10 gün sonra evine git diyor. Bu arada ders de çalışmaya çalışıyorum. Benim ailem de her ne kadar kapılarını açsalar da beni tekrar boşanmış görmek istemiyorlar. Ne yapayım sizce çok yoruldum
Ay hem garipsiniz hem atarlısınızAslında ailem hikayeyi bu şekilde biliyor onlar da üzülüyor bi yol düşünüyorlar..evet ikisinde de kendimi koruyamadım umarım siz hayat boyu kendinizi korur insanüstü bir performans sergilersiniz.
Hanfendi farzedelim ki karşısına çıkan ilk adamla karşına gözüne bakmadan evlenip mutlu olan da var, şimdi hepimiz öyle mi yapalım? Bakın ben aranızdaki yaş farkında değilim ama sizin kendinizi koruma mekanizmanız sıfır. Yahu bi kere travmatik bi evlilik yapmissiniz 14 yaş büyük bi adamla. İkinci evliliğinizde o 14 sayısının bile size travmatik ve itici gelmesi gerekir, aman 1 olsun 4 olsun 13 olsun 14 olmasın der insan. Siz kendinizi korumak için ne yapmışsınız? Düğün istememissiniz. Benim kocam benim yaptığım yemek için bana surat assa, git şunu bunu ara, bizim usullerimize göre ogreniceksin falan dese bi daha yalvarana kadar ev yemeği yiyemez bu evde. Ailenize de belki kocanizla barisirsiniz diye, size git kızım kocandir bunda bişey yok desinler diye, hikayenin tamamını anlatmiyosunuzÇocuklu ya da yaşça büyük adamlarla evlenip mutlu olan yok mu ? Adam evlenmeden önce çocuklarıyla aramdaki dengeyi kuracağını söylemişti. Her şey güzeldi gerçekten. Sonradan böyle sorunlar çıkacağını nerden bilebilirdim ki? Yani böyle olacağı en baştan kesin miydi?
İnsanüstü bi performans sergilemiyorum, "kelimelerine dikkat et benimle bu şekilde konusamazsin" demem yetiyor. Size de tavsiye ederim.Aslında ailem hikayeyi bu şekilde biliyor onlar da üzülüyor bi yol düşünüyorlar..evet ikisinde de kendimi koruyamadım umarım siz hayat boyu kendinizi korur insanüstü bir performans sergilersiniz.
Emin ol dedimHanfendi farzedelim ki karşısına çıkan ilk adamla karşına gözüne bakmadan evlenip mutlu olan da var, şimdi hepimiz öyle mi yapalım? Bakın ben aranızdaki yaş farkında değilim ama sizin kendinizi koruma mekanizmanız sıfır. Yahu bi kere travmatik bi evlilik yapmissiniz 14 yaş büyük bi adamla. İkinci evliliğinizde o 14 sayısının bile size travmatik ve itici gelmesi gerekir, aman 1 olsun 4 olsun 13 olsun 14 olmasın der insan. Siz kendinizi korumak için ne yapmışsınız? Düğün istememissiniz. Benim kocam benim yaptığım yemek için bana surat assa, git şunu bunu ara, bizim usullerimize göre ogreniceksin falan dese bi daha yalvarana kadar ev yemeği yiyemez bu evde. Ailenize de belki kocanizla barisirsiniz diye, size git kızım kocandir bunda bişey yok desinler diye, hikayenin tamamını anlatmiyosunuz
İnsanüstü bi performans sergilemiyorum, "kelimelerine dikkat et benimle bu şekilde konusamazsin" demem yetiyor. Size de tavsiye ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?