Eşimle anlaşmalı boşandık. Boşandığımız gün evden gitti. O kadar büyük bir boşluk oluştu ki içimde 3 gün dayanabildim. Ağlaya ağlaya geberdim. 4. Gün çağırdım. O da geldi Allah razı olsun. Şimdi yavas yavaş toparlanıyor. Gitme hazırlıkları yapıyor. İçim acıyor. Boşanmayı ben istedim. O hiç istemedi. Anlaşamıyoruz. Hiç konuşamıyoruz. Ortak bir hayalimiz yok. Derdimi kederimi hiç anlatamam. Güvenmediğim pek çok nokta var. Ama bir çocuğum var. Ve onu da hiç üzmek istemiyorum. Bundan böyle hiç bir insan olsun istemiyorum hayatımda. Zaten hep çok mutsuz olacakmışım gibi hissediyorum. Acaba geri adım atsam da bari kızım mı mutlu olsa...
Daha önce de boşanma davası açıp geri çekilmiştim. Diyorum ki olabilseydi o zaman olurdu. Demek ki yapamıyorum. Ama şu anda da acılar içindeyim...
Daha önce de boşanma davası açıp geri çekilmiştim. Diyorum ki olabilseydi o zaman olurdu. Demek ki yapamıyorum. Ama şu anda da acılar içindeyim...