Kaybettiğiniz yakınlarınızın hatıraları canınızı yakıyor mu?

Ah be canım beni de kalpten vurdun. 1999 da annemi babamı erkek kardeşimi ve geçen yıl 4 Kasımda canım prensesim kızkardeşimi kaybettim. 5 kişilik ailemiz varken bir ben kaldım. Annemin kokusu sesi artık yok sanki. Bir de annem babam erkek kardeşime ait iz yok depremde yok oldu. Tek bir fotoğraf yok ki. Bazen rüyamda annemi görüyorum anne söz ver bak ölmeyeceksin değil mi diyorum 20 yıldır... Geçen sene de kızkardeşim öldü kanserden hicbir eşyasını atamadım. Bir oda onunla dolu. Kahve içtiği fincanı bile odasında. Ah ahh aglattin beni akşam akşam. Çok zor çok her geçen gün daha da zormus ki...
 
Her gece rüyamda görürüm kaybettigim sevdiklerimi yeni eski fark etmez. Hicbi zaman gececek bisey degil bu. Gun icinde bi sey olur soyleyebilecegi laflari onların agzindan söyler gülümserim yeri gelir. Bazen burulurum bazen ağlarım.
 
Dedemi kaybettim her fotoğrafı her videosu canımı yakıyor. Bir de cenazesine gidememek. İnsan cenazesine katılmadığı zaman öldüğüne de inanamıyor, sanki hep oradaymış gibi hissediyor. Asıl vurgunu memlekete gidip bulamadığımda yiyeceğim.
 
İnsan hatırladıkça içi açıyor tabii. Sanırım o acı canını çok yaktığı için unutmak istiyorsun
 
Ne kadar çok acı yaşamışsın. Allah ailene gani gani rahmet eylesin. Sana da bol sabır ihsan eylesin
 
Benim abim doğum günümde vafat etti
 
1 yil oldu ablamin acisini unutamadim yaziyordu okudugum.bir mesajda .bende ablami yeni kaybetmis ve nasil atlatabilirim diye bir yol ararken bu mesaj beni mahvetmisti.bir yanim o kadar suremez bir aci derken diger yanim ya surerse nasil yasarim derdine dusmustu.9 ay oldu fotografina dahi bakamiyorum.kapinin kenarinda bekleyen terliklerine dokunamiyorum.birini dusunmeden gecmeyen koca dokuz ay.haklilarmis.cok aciyor
 

Okurken acınızı hissettim allah sabır versin
 
Bir gökkuşağı hayal edin bu dünyada olmayan tüm sevdiklerimiz o gökkuşağı nın altında yaşıyorlar mutlu ve huzurlular hep beraber ben böyle düşünüyorum çogu zaman yoksa yaşayamam
 
Babamı 40 gün önce kaybettim. Hem de daha 55 yaşındaydı ve harika bir insandi...
Hala tam olarak kendime gelebilmiş değilim çünkü herşey her an onu hatirlatiyor. Aklım almıyor onu kaybetmiş olduğumu. Ama birinin söylediği bir ifade çok hoşuma gitti. Duygularıma tercüman oldu... İnsan bir uzvunu, kolunu bacağını vs kaybetse onun bile hala var olduğunu sanıp oynatmaya çalışıyor hatta agridigini düşünebiliyor. Bunu mu idrak edebileceğiz sanki.

çok garip bir his. Büyük bir boşluk gibi. Allah sabır versin kayıp yaşayanlara.. kayıplarımız da mekanı cennet olsun inşallah orada buluşalım...
 
Bir dk bile çıkmıyor aklımdan henüz daha yeni 40 gün bile olmad babam gideli. bazen oğlum dede diyerek biryerlere bakıp gülüyor biliyorum geldiğini bizi gördüğünü ama göğsümün tam ortası yanıyor. Onun sevdiği yemeği yerken, izlediği diziyi izlerken... hayat akıp gidiyor ama nasıl desem içerde büyük bir hiçlik var. An geliyor herşey boş geliyor ve en kötüsü yapabilecek hiçbirşey yok
 
Dünyada en büyük acı 1 evlad acısı 2 kardeş acısıymış. Gayet normal yaşadığın acılar rabbim kardeşinizin mekanını cennet eylesin bir daha büyük acılar yaşatmasın başınız sağ olsun
 
İyi geceler.

Amcamı intihar, üç yıl sonra da onun eşini trafik kazası sonucu kaybettik. Amcam Bakırköy'de kalırken yengem ve çocuklarıyla dolu dolu 20 gün geçirmiştik. Normalde bizden uzakta yaşıyorlardı çünkü. İkisini de ne zaman hatırlarsam gözlerim dolar, içime bir şeyler çöker. Yalnız değilsiniz. Ama sizin kaybettiğiniz insanlar size çok daha yakın. Toprakları bol olsun.
 
Başınız sağolsun.. aynı durumdaymisiz. Çok zor, çok ağır geliyor ama sabır gerekiyor işte. Annenizin durumu nasıl? Yanında yaşayan başka kimse var.mi?
 
Hemde o kadar canimi yakiyorki.. babaannem rahmetli o kadar cok dua ederdiki bana hepsi kabul oldu sukurler olsun ama o yok artik mekani cennet olsun Insallah.. ve kaybettigimiz yakinlarimizda var unutulmuyor.. sadece alisiyor insan iste.. ne bilim sozun bittigi yer.. Allah sizede sabir versin
 
Çok zor canını kaybedene. Hiçbirşey eskisi gibi olmuyor. Bazen mutlu oluyorum sonra ailen öldü kızkardeşin 13 ay önce öldü ne kadar igrencsin diyorum kendime. Kardeşimin mezarına gidiyorum onlarca çiçek götürüyorum her hafta. Ablam benu unuttu demesin üzülmesin yalnız hissetmesin diye. Mezar taşını yıkıyorum sanki o ferahlayacak diye. Saçma sapan hallerdeyim. Annem babam kardeşlerimin olduğu o ilkokul günlerine dönmek için neler vermezdim. Yılbaşında tombala oynamak için eskisi gibi. Bir küçük tavuğu pilavla parti gibi yılbaşı akşamı diye kutladığımız gibi. Şimdi çok ıyi bor mesleğim param herşeyim var da ben hala geçmişteyim. Tek tesellim sanki bir gün bir yerde yine onları kucaklarım umudum. Yoksa yaşanmaz. Tüm yakınlarını kaybeden arkadaşlara sabırlar diliyorum çok zor.
 
Monoceto .!.:
Başınız sağolsun.. aynı durumdaymisiz. Çok zor, çok ağır geliyor ama sabır gerekiyor işte. Annenizin durumu nasıl? Yanında yaşayan başka kimse var.mi?
Genişletmek için tıkla...
Zamanla daha çok belli oluyor sanki yokluğu. Umarım zaman çaredir. Annem abim ve kızkardeşlerimle yaşıyor bizim için dik durmaya çalışıyor ama ne kader olursa. Sizin anneniz hayatta mı nasıl
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
devamı-intihar etmeyi düşündüğüm gün veda günü
14 15 16
Yorumlar
305
Görüntüleme
42K
zevcatalibrm
herkesin okumasi gereken bir hikaye.. (alıntıdır)
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
28K
pembecoraplar789012345
P
  • Kilitli
herkesin okumasi gerekn bir hikaye../konu tekrarı
Yorumlar
8
Görüntüleme
18K
Mune
Biz 1 bebek için canımızı veririz ama hadi destek verin 3 çocuk yapalım...
36 37 38
Yorumlar
755
Görüntüleme
67K
yeteeeeer
D
Ailem Canımı Çok Yakıyor :-'(
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
12K
penceremden
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…