Herkese Merhaba.
Aslında forumun eski üyesiyim ama çok fazla tanıdığım kişi olacağından yöneticilerin bilgisi dahilinde 2. üyelik alıp bu konuyu açmaya karar verdim. İyi değilim ve hiç bir şey iyi gelmiyor bana. Hayatımda bu kadar mutsuz, bu kadar ne istediğini bilmeyen gelgitler yaşayan biri olmamıştım.
Eskiden, yani çok uzun bir zamandan beri yaşadığım anı kabullenememe durumum var tamam. Zor bir hayatım oldu, ama hep bir şekilde ayak uydurdum çünkü mecburdum, çünkü hayatı yaşıyorum, sorumluluklarım var.
Kendimi iyi hissedebilmek için başka şeylerle avutmaya çalıştım kendimi yıllarca, o yüzden genelde ruh halim hep dengesizdi. Ama hiç bu kadar hayata karşı umursamaz olmamıştım. Keza işte de mutsuzum. Herkese aşırı öfkeleniyorum, zihnime her şey ağır geliyor. Biri benden bir şey isteyince yapmak o kadar zor geliyor ki, dinlemek için bile kendimi aşırı odaklamaya çalışıyorum.
İşe gidip gelme dışında evden hiç çıkmıyorum, ne markete gidiyorum ne başka bir şey için çıkıyorum. İnsan içine karışmak, sosyalleşmek korkunç geliyor.
Geçenlerde ortada hiç bir şey yokken bir anda kendimi çok kötü hissettim, hani iç çekilmesi gibi diyeyim eşim bile ne oldu sana dedi bir anda, inanın aniden oluyor, 2 saniye öncesi normaldim halbuki. Ve işe geldim sanki dokunsalar yıkılacak gibiyim, çökük mutsuz, surat ifadesi donuk. Benim burada ne işim var der gibi? Tuvalete gidip ağladım sadece.
Bunları o kadar çok yaşıyorum ki, bazen ciddi ciddi ortadan kaybolmak istiyorum.
Profesyonel destek almam gerekiyor farkındayım, randevumu aldım zaten ama o kadar ağır geliyor ki, o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi an be an, hissettiklerimi açıkça, gizlemeden ifade etmemin iyi gelebileceğini düşündüm.
Aslında forumun eski üyesiyim ama çok fazla tanıdığım kişi olacağından yöneticilerin bilgisi dahilinde 2. üyelik alıp bu konuyu açmaya karar verdim. İyi değilim ve hiç bir şey iyi gelmiyor bana. Hayatımda bu kadar mutsuz, bu kadar ne istediğini bilmeyen gelgitler yaşayan biri olmamıştım.
Eskiden, yani çok uzun bir zamandan beri yaşadığım anı kabullenememe durumum var tamam. Zor bir hayatım oldu, ama hep bir şekilde ayak uydurdum çünkü mecburdum, çünkü hayatı yaşıyorum, sorumluluklarım var.
Kendimi iyi hissedebilmek için başka şeylerle avutmaya çalıştım kendimi yıllarca, o yüzden genelde ruh halim hep dengesizdi. Ama hiç bu kadar hayata karşı umursamaz olmamıştım. Keza işte de mutsuzum. Herkese aşırı öfkeleniyorum, zihnime her şey ağır geliyor. Biri benden bir şey isteyince yapmak o kadar zor geliyor ki, dinlemek için bile kendimi aşırı odaklamaya çalışıyorum.
İşe gidip gelme dışında evden hiç çıkmıyorum, ne markete gidiyorum ne başka bir şey için çıkıyorum. İnsan içine karışmak, sosyalleşmek korkunç geliyor.
Geçenlerde ortada hiç bir şey yokken bir anda kendimi çok kötü hissettim, hani iç çekilmesi gibi diyeyim eşim bile ne oldu sana dedi bir anda, inanın aniden oluyor, 2 saniye öncesi normaldim halbuki. Ve işe geldim sanki dokunsalar yıkılacak gibiyim, çökük mutsuz, surat ifadesi donuk. Benim burada ne işim var der gibi? Tuvalete gidip ağladım sadece.
Bunları o kadar çok yaşıyorum ki, bazen ciddi ciddi ortadan kaybolmak istiyorum.
Profesyonel destek almam gerekiyor farkındayım, randevumu aldım zaten ama o kadar ağır geliyor ki, o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi an be an, hissettiklerimi açıkça, gizlemeden ifade etmemin iyi gelebileceğini düşündüm.
