İnsan üzülür tabi ki, hamile lohusa birinin canı ne çekse yapar veririm ben. Bu el değil ki.
Bizde aynı binadayız, kvgile çok yedirip içirirdim, içimden gelerek yapardım bunu. İkinci hamileliğim karnım burnum da benim de riskliydi iğne kullanıyordum. Büyük çocuğum anne kek kokuyor babaannem kek yapmış ister misin dedi, samimiyiz sonuçta halasına mesaj attım halası yeğenin kek istiyor verir misin diye, bir saat geçti cevap yok, diğer görümcem gelmişti oturuyorlardı.
Zoruma gitti kalktım kek, börek ne istiyorsa yaptım (erindiğim için değil zaten pişmiş çocuğa vereceği bir dilim diye sormuş bulundum)
Yavrum yedi içti, akşam oldu görümcem elinde kek tabağı gelmiş, vaktim olmadı da yeni getirdim bu kadar kaldı diye. Sağol ben yaptım siz yiyin onu da dedim almadım. Benim onlara kurduğum sofraların, gönderdiğim yemeklerin yanında bir dilim kek hiç bir şeydi :)
Öyle öyle gördüm ki benim verdiğim değerin karşılığı yok. Şimdi herkes ederi kadar.
Siz de bundan sonra dikkatli olun hiç ummayın bir şey, Allahım beni kimseye muhtaç etmeyin diye dua edin.