- Konu Sahibi EMiNEveAYDIN
-
- #1
ben 23yaşındayım. eşimde 27.
bana söylese ben cevap verecem bu konnuda ısrar etmemeleri için. ama o kaleyi içten fethedecek. eşim de çabuk etkilenir. annesi ne derse doğru odur.
annesine demiş zaten:"biz çocuk istemiyoruz daha dün bi doğum kontrol hapı almaya gittik" demiş ama işte etkileniyor o da
ah bi bana söylese.
daha şubatta bi torunu oldu zaten. yazık o ltim de türkçe öğretmeni şimdi atanamadı. bundan sonra da çalışamazki. kızın hayatı gitti. ben de öyle olmak istemiyorum.
bide ben öyle becerikli biri değilim. hem çocuğu hem evi çekip çevirememki
bana söylemiorki. bana söylese "henüz düşünmüyoruz bu eşimle ikimizin ortak kararı. atanmadıkça çocuk yapmaycağım" dicem kesin bir dille.
eşim nöbetteyken arıyor konuşuyor. ben eşimleyken konuşmuyo çocuk konusunu. eşimi ikna ediyorum zaten oda istemediği için sadece annesiyle grüştükten sonra o an istiyor ediyor tartışıyoruz küçük tartışma da olsa.
"ben yarın atanıp gidersem, bebeğimizinilk gülümsemesini, baba deyişini, kahkalarla gülşünü emeklemesini göremeyeceksin. ama ben bebeğimi birlikte büyütmek istiyorum" dedim. bunları diyince de benden etkileniyor
ben atanırsam şubatta hamile kalırım diyordum. eşim şubata bile erken diyordu. şimdi kayınavlidem gizliden onun aklına giriyor.
ah bi bana söylese. en az 3yıl istemediğimizi söylicem
nereye gidersen git su yeni cikan degisiklikle yiilarca ilk gorev yerinden kacamayacaksin
peki o zaman ne olacak..
yani atanmak yada atanmamak senin icin engel olmamali onemli olan sen bebek istiyormusun
bide senin istemenle degil ki bakalim onunde nelerr varrr nelerr yokkk..
bence sen istemiyorum deme kadina yarin gun olur hesap baska turlu olurr
yani bebek istemedigini bilmek zorunda degil karda yuru izini belli etme
kocanin annesi karsina alma..
cerkez gelini gibi buk boynunu..
Ben ingilizce öğretmenliği mezunuyum. mayıs ayında evlendim. taa ozaman üstü kapalı kayınvalidem bana bebek istediğinin sinyalini veriyordu. haziran ayında kpss ye yakın "kızım kpss yi kazanırsın zaten, bide bebeğin olursa ne güzel olur" diyodu. bende istemediğimi önce atanacağımı söylüyordum
gerçekten çok iyi çalıştım. ne yapıp edip tam sınav gecesi beni ağlattı kaynım yüzünden ve kayınvalidem yüzünden sınavım kötü geçti
sınavdan 75.021 aldım ve ingilizce öğretmenliği 75.4te kapattı.
tabi bu ana kadar hala bi çocuk baskısı bana.
ben küsüratla kaybedince verdim veriştirdim. az kalsın eşiml boşanıyordum. eşyalarımı toplayıp gidiyordumKayınvalidem aramızı düzeltti. benden de defalarca özür diledi. bida bana evime aileme karşmayacanı söyledi.
Şimdi o olaydan sonr kayınvalidmle ski samimiyetim kalmadı. bana bişe diyemiyor. ama geçen eşim nöbetteyken aramış onu. "çocuk yapın. korunmaın. korunmak günah . bidaha hiç çocuğunuz olmaz" tarzı cümleler.
Eşim de beni aradı. annesinin aradıını çocuk için baskı yaptıını söyledi. bende şimdi olmayacanı filan tatlı dille anlattım eşime. Halbuki eşim de istemiyor. ama annesinden çok çabuk etkilenir. sabah nöbetten geldi. şakasınada olsa "çocuksuz kadının ne işi var" dedi. gelir gelmez başladı çocuk olun diye. bidaha şu hapları içme diye.
yine konuştum eşimle. "eğer atanırsam,hakkari şırnakın bi köyüne gidersem hamile hamile nasl gideyim, yada küçücük bebeğimizi nasıl sürükleyim peşimde" dedim. annesi "eğer atanırsa yanında bende giderim" demiş.
ama bi köye gidersem annen gelse bile ne yapabilir. yazık değilmi çocuğa, hastalansa doktor olmöayacak dedim. hem çocuk senden uzaktamı büyüsün dedim. ara sıra bir bebek lafı giriyor aramıza
nasıl vazgeçirecem bu fikrden. eşim de istemiyor çocuğu. ama işte bazen annesinden etkileniyor. napacam bilmiyorum. ve buda beni strese sokuyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?