Merhaba bayanlar,
ben yeni üye oldum ve bu da ilk başlığım. daha önce açıldımı bilmiyorum.
Kayınvalidem çok tatlı birisi ama evlilikten birkaç ay sonra soğumaya başladım. anormalmiyim bilmiyorum çünkü gerçekten hiç bir kötülüğü yoktur. sadece bazı lafları ve davranışları beni rahatsız ediyor.
Ben yurtdışından geldim gelin oldum ve çok uğraştım eşimin kültürüne adapte olabilmek için. yemeklerinden saygı gösterişlerine kadar herşey farklı bizden.
-kayınvalidemde hep şöyle yap böyle yap diye nasihat verirdi, öyle alıştı öyle gidiyor.
---yeri bile silerken bezi nasıl sıkmam gerektiğini gösterir, süpürürken şöyle durma böyle dur der. bazen çok bunalıyorum patlayacakmış gibi oluyorum.
onlarda kalıyoruz bazen hafta sonları (eskiden 3gece kadar, artık allahtan daha az kalıyoruz) ve gerçekten bunalıyorum. keşke herkes gibi bizde sadece çay içmeye gidip kendi evimize gelsek. hep burda kalın diyorlar.
her zaman aramamızı ister. kendi annemi bile ayda 2 defa ararken kendisiyle hergün konuşacak bişey bulamıyorum ama bigün aramayınca aramıyor sormuyorsunuz diyor. kendimi zorunlu hissediyorum.
- ek olarak, bir yere gideceğimiz olursa, ne giyeceğimi söyler, makyaj yap der saçını tara der. alışverişe gitsek ne tür kıyafet almam gerektiğini söyler, kuaföre gitsem nasıl kestirmem gerektiğini söyler. hiç konuşmuyorum diye söylenir, açık göz olmamı istiyor kendisi için çok pasif gözüküyormuşum.
-yemek yemem için ısrar eder ayrıca hızlı yememi ister. biraz kilo al der (ki bu benim için artık kilo ver demesiyle aynı tepkiyi yaratıyor).
Aslında kötülüğümü istemiyor biliyorum ama gerçekten çok bunalıyorum. baba evinde bile kimseyi karıştırmıyordum kendi işlerime.
eşime anlatınca gitmek istemediğimi anlamıyor, güven eksikliğinden dolayı sanıyor, büyütüğümü düşünüyor.
hatta annesini haklı buluyor. bütün eşlermi böyle, anneleri hep haklı biz haksız, ne deniliyorsa uymalıyız. niye? onlar bizden büyükler, herşeyin en iyisini biliyorlar.
kendimi kukla gibi hissetiriyor bana. görmek istemiyorum hiç artık. ilerde çocuk olunca daha çok karışacak diye korkuyorum o yüzden çocuk ta istemiyoorum bu yüzden.
Zaten daha nişanlıyken belliydi, ben uzakta olduğum için eşim kendi annesiyle gezdi mobilyacıları. mobilya beğenmişler, hiç benim stilim değil. ağlamıştım sevmediğim eşyaları mı alacağız sırf annen güzel buldu diye. beni annesiyle konuşturup zor durumda bırakmıştı. "buradaki herkes beğendi bitek sen beğenmedin" demişti. bende al demiştim. allahtan eşim daha uygun fiyata mobilya buldu onları almadı.
işte hep böyle devam edecek diye çok korkuyorum. 2 yıl olacak evleneli.
neyse canım benim her insanın bir dayanma noktası sabrının taştığı bir yer vardır ama şimdiden nazikçe bazı şeyleri belli etmeye çalışırsan daha kolay olur ileride birden patlamalar yaşamazsın hem eşine yansıtıyorsan eğer ( benim gibi) aranızı boşuna başkaları yüzünden tatsızlıklar çıkmasın. aynı sebeplerden bende çocuk konusuna çekimser bakıyorum sırf daha fazla kayınvalidemle okadar muhatap olmayayım diye.halbuki okadar çok istiyorumki
benim kayinvalidem cok olgun bir kadin. Nerede ne soylemesi gerektigini bilir, hatta bana karismamak icin cogu zaman fikrini bile soylemez bisey sordugumda hep sen bilirsin der. Agzindan zorla laf alirim onun icin bir şeyler almak isterken falan. Annemden çok düşünür, hasta olsam uyuyamaz. Haftasonu gelin ozledim diye yalvaririm gelmez, siz zaten calisiyorsunuz birbirinize vakit ayirin der. Ogluna da her aradiginda tembihler kizima iyi bak diye. Hosuma gitmeyen birsey olursa aramızda hallederiz biz, esimi hic karismaz. Aramiza baskasini sokmayalim ne olursa konusalim birbirimize iletisimimiz net ve direkt olsun demişti ilk gunden, dedigi gibi de davrandi
böylelerinde olduğunu bilmek mutluluk verici 
Allah bozmasın..
ben bunalrı eşimle güzelliklede konuştum seninde dediğin gibi beni anladığını söyleyip halledicem ben diyor gerisi fııssssss...hiç bir şey yapmaz yok sinirlendiğimde bağıra çağırada söyledim hiç huyum olmamasına rağmen oda çözüm olmadı.siz yine tatile gidecekmişsiniz bu yıl biz eşimin köyüne onların akrabalarına halalarına amcalarına gidecekmişiz (aile bağlarınada acayip düşkündür)
nasıl sabredicez bilmiyorum ama ben nazikçe ima ediyorum bazen yada yine nazikçe ama açıkça belirtiyorum, reddediyorum artık istemediğim şeyleri ama nasıl yapıyo beni çıkmaza sokup razı getiriyo dediğine yine okadar gıcık oluyorumkii.Şekerim en son eşime işledim bazı şeyleri kafasına iyice soktum ama o işe yaradı en son dün akşam aradı kaynanam eşim açık bir şekilde reddetti onu kararlı bir şekilde konuştu ve bunu ilk kez yaptı. belki işe yarayabilir sende açıkça ve tane tane anlat eşine birşeyler yapması gerektiğini söyle. eşin arkanda durmadığı ve sen sessiz kaldığın sürece baskılar artarak devam ediyor ve bizi buna alıştırıyorlar
bi şekilde oğlunu etkiliyor geline çatıyor evliliğe huzur vermiyor...napalım eşlerimiz için katlanıcaz mecburen ben normalde çok sabırlı bir insan değilim aslında ama gerçekten evlendikten sonra kendime şaşar oldum nelere nasıl sabrettiğime...sadece eşim için onu sevdiğim için...inşallah zamanla daha iyi olur oturur bazı şeyler artık dediğin gibi yorgunluktan falan dem vurduğum için sık sık kayınvalidem bir süredir daha sakinledi gibi
ama bellide olmaz bu onu çok fazla idare etmeyedebilir bilmiyorum. neyse denediğimiz yeni taktikler olursa paylaşalım
