Erkek arkadaşımın iş yerinde, erkek arkadaşıma aşık bir kız vardı.Kız önce varolan ilgisini gizleyip benimle arkadaş olmaya çalıştı.Bende gerçekten arkadaş olmak istediğini düşünmüştüm.Kızla bir iki görüşmemden sonra bana erkek arkadaşımla arasında çok farklı bir bağ olduğunu,patron oğlu olmasının arasında mesafeye sebep olmadığını,aynı yaşta oldukları için herrrrrşeyi rahatça konuşabildiklerini,hatta işyerindeki bazı kimselerin onları sevgili sanıp bazen aralarında birşey olup olmadığını filan sorduklarını söyledi.Benim bu tarz durumlarda hiç erkek arkadaşımla kavga etme uğraşma kendimi yerden yere atma huyum yoktur.Direkt resti çekerim katiyen uğraşmam.Bende bu yüzden erkek arkadaşımı aradım dedimki bu kız bana böyle böyle mesajlar attı,madem öyle seni zorla tutan yok zaten.Eğer öyle bi hisse kapıldıysan bu tamamen senin aptallığın,kimle istiyosan onunla görüşebilirsin benide daha fazla yorma böyle şeylerle uğraşıcak insan değilim ben dedim ve ayrıldım.Erkek arkadaşım öyle bişey olmadığını söylesede ben inanmamayı tercih ettim çünkü bazen telefonunda iş yerine gittiği zaman kıza nescafe söyle işyerine geliyorum içicem filan diye mesajlar attığını görmüştüm ama işyerinde haliyle sohbetleri vardır kızda sekreter belki o yüzdendir diye pek oralı olmamıştım.Ama bu olaylardan sonra çayocağından kendisi alsaydı madem aralarında bişey yok,ve doğru söyllüyosada yani gerçekten bişey yoksada tavrına dikkat etseydi kız benimle bu şekilde konuşamasaydı diye düşündüm.Neyse sonuç olarak erkek arkadaşım kızın yanına gidip neden böyle şeyler söyledin bizim aramızda ne yakınlık var diye kızla kavga etmiş kızda işten çıkmıştı.Bu olaylardan sonra sebebini hiç anlamadığım bi biçimde erkek arkadaşımın annesi kızdan yana tavırlar gösterdi.Benimle birlikteyken sürekli kızın hakkında konuşmalar, ben yanlarındayken erkek arkadaşımın babasına kızı sormalar,bana kötü bişey dememişki ne demişki diye tavır almalar.En son kız işten çıkarken erkek arkadaşımın annesini aramış.Onlarıda bana anlattı.Son olaydada yani kahvaltı masasında kızın çok güzel olduğunu belirten (tam olarak ''çok güzel'' demesede bunu ima eden) cümleler sarf etti.Halbuki biz 4 yıllık ilişkimde böyle alakasız bi kız yüzünden sorun yaşayıp ayrılmıştık ve çok zor barıştık.Üstelik kız bana erkek arkadaşıma aşık olduğunu itiraf ettiği halde, kaynana bana ''kötü bi niyeti yoktur sana onları söylerken öyle bi kız değil'' diye diretti.Sonuç olarak bende bu cümlesinin ardından peki o zaman dediğiniz gibi olsun dedim ve masadan kalkıp gittim.Erkek arkadaşımada senin ananla uğraşamam sana o kızı alsın benimlede uğraşmayın okulum dersim bilmemneyim var böyle boş şeyleri düşünemicem dedim.Ayrıldık.Sanırım o kızı oğluna almak istedi.Yada görüşmelerini herneyse.Ama ısrarla benim gururumu ve aradaki tartışmaları hiçe sayarak ben yanlarına gittiğimde sadece ısrarla o kızdan bahsetti ve bunada devam etti.Kahvaltı sofrası son noktasıydı.Sonuç olarak kız işten çıktı gitti oğlu benden vazgeçmedi ve anasına kıyameti kopardı.Anneside susup oturmak zorunda kaldı.Üstelik kız nerseyde benim belime gelicek kadar kısaydı,güzel değildi ve çocuk gibiydi (tavır olarak). Yani bu yüzden kendime olan güvenimi kaybetmedim aradaki fark ortada çünkü.Ayrıca ben üniversite okuyorum.Yani nerden bakarsan bak kız ne güzel ne eğitimli nede başkalarına nasıl davranmasını bilen bi tip.Hala neden böyle bi saçmalık yaptığını bilmiyorum.İlgilenmiyorumda.Ama düşünüyorum,kız benden gerçekten daha üstün olsaydı bu kalp kırıklığının üstesinden gelemez ve ciddi özgüven problemi yaşardım.Yinede aşırı kırıldım ve Allah'a havale ettim.Bu şey gibi, gelininin yanında ''ben bunu istemiyodum oğlum gitti bunu aldı ama ben oğluma şu kızı alıcaktım'' diye akrabalara eşe dosta konuşmak gibi.Baya onur kırıcı.Bu konuda kesinlikle hala hakkımı helal etmiyorum oyüzden.Unutmayıda düşünmüyorum.Bu yüzden evlendiğimizde bile,annesi yerini BİLİCEK.Bu konuda çok netim.Baya uzun yazdım kusura bakma hatırlayınca sinirlerim yine çok gerildide fırsatını bulmuşken tekrar içimi döktüm.