Kandil falan umrum değil, zamanında aradım, elalemin adamının yanında beni küçük düşürmeye çalıştı. O zaman bu zamandır aramıyorum.
Ben çok kinciyimdir. Ben bişeyler yaparken karşımdaki insanlardan yaptığımla yetinmeyip birde eksiğimi aradılarmı deli olurum. Kayınvalidemi biz nişanlıyken kaç kandil aradım. İş çıkışları kandil simidi, helvası ne varsa alır giderdim. Bir keresinde yine kandildi. Hatta pazar günüydü. Benimde tek tatil günüm olduğu için o gün ne iş yapacağımı şaşırıyorum. Çünkü yetmiyor. Neyse evde kendi işlerimi hallettim. Akşamda k.v. gittim kandil die. Neyse açtı bu kapıyı beş karış surat. Yarım ağızla hoşgeldin demeler. Mıy mıy konuşmalar. Ben hiç bozmadım kendimi. Sonra kapı çaldı, orta yaşlı bir adam geldi. Komşularıymış, ütü emanet almışlar, onu getirmiş adam. Geldiğinde de kapıdan kandil tebriği yaptı adam. Bu arada kayınvalidem bağıra çağıra. "Ayyyy ben saba sizin gelininizi gördüüüümmm, çooookk tatlı maşallaahh, geldi benim elimi öptü, teyzecim kandiliniz mübarek olsun dediiii. Bizimkide ancak bu saaatttee geliyorrrr..." dediiiii benim cinlerim tepeme çıktı.
Kapıda hiiç tanımadığım bir adama, üstelik gelmişim evindeyim, beni nasıl, ne die şikayet edersin. Benim bir pazarım var (-ki ben inançlı bir insan değilimdir ona rağmen sırf k.v. için yapmaya çalıştım.) o günümden vakit ayırıp senin ayağına kadar gelmişim daha ne istiyorsun.
Neyse, dedim tamaaaammmm. Senin niyetin belli. Senin derdin kandil, inanç, din falan değil. Senin derdin ona buna hava atmak, benim açığımı yakalamak. O gün bugündür hiç aramıyorum. Aramamda. Böylesine çok fazla.