Merhabalar,
Ben inşallah bir kaç gün içinde ilk bebeğimi kucağıma alacağım, çok mutluyum tabiki ama beni üzen ve tedirgin eden bir konu var. Aslında ilk bebeğimi dedim ama benim bir de bebeğim gibi sevdiğim bir kedim var, bebekliğinden beri 3 senedir bizimle birlikte ve onu çok çok seviyoruz ben de eşim de. Bu ailenin bir parçası o, bizi daha güzel bir aile yaptı ve hep neşemiz oldu bizim. Hamile kaldığım günden itibaren tüm çevre baskısına rağmen asla ondan vazgeçmeyi bir kere bile düşünmedik, hayatımıza aynı şekilde devam ettik. Kedimiz bizimle birlikte uyuyor, akşam canı istediğinde başka odada olsa bile gece uyanıp istediği zaman yanımıza gelir. Burada balkon kapısı var oradan dışarıyı izler ayak ucumuzda uyur, onla uyumak bizim için de çok keyifliydi hep dolayısıyla da alışmasına izin verdik buna. Şimdi tabiki bebek anne yanı yatağında bizim yanımızda yatacak, kendimizin istemeden de olsa üzerine oturma yaslanma gibi durumlar nedeniyle ona zarar verebilme olasılığı nedeniyle elbette artık bizimle yatmaması lazım. Fakat gel de başar bunu. Odaya almadığımız için kapıya gelip ağlıyor ve de kapıyı açmayı da biliyor kapı koluna zıplayıp. Kapıyı kitlesek de kapıda miyavlıyor ve devamlı zıplayarak açmaya çalışıyor. Bu zamana kadar pek çok kez denedik alıştırmayı ve hep aynı şeyi yaşadık, kıyamayıp eski düzene devam ettik. Ama şimdi yaklaştıkça bir çözüm yolu arıyoruz, ve doğum stresinin üzerine bir de bu eklenince, bir de iyice hassas olunca bir akıl almaya ihtiyaç duydum. Benim aklıma gelen iki şey var:
Birincisi:Kedimizi geceleri yatmadan önce mamasını ve tuvaletinin olduğu odaya kapatmak, yani geceden sabaha kadar hareket alanını kısıtlamak. Burada da pes etmeden miyavlayacağını ve kapıyı açmaya çalışacağını düşünüyorum. Apartmanda yaşadığımız için etrafa rahatsızlık verir miyiz tedirginliği var biraz. Böyle yapsak bir süre sonra bu duruma alışır mı, miyavlamayı vs.bırakır mı ve en önemlisi çok büyük bir strese girer mi uzunca bir süre, yoksa adapte olur mu bir şekilde.
İkincisi: Bebeğin yatak odasında bizimle uyuması yerine, benim bebekle ayrı bi bebek odasında birlikte uyumam, eşimin de yatak odasında uyuması. Tabi bu en az bir yıllık bir süreç olacak bilemedim. Bebeğin tüm gece bakım sürecinde yalnız kalmış olacağım bu şekilde ve evlilikte ayrı kalmak için uzun bir süre sanki. Aslında bu çözümde en karlı çıkan uykuları bölünmeden kalkıp işe gidebilecek olan eşim ve sevgi bağımlısı kedim olacak, en zararlı çıkanı da söylememe gerek yok sanırım
Şimdiden sağolsun cevap yazan herkes, kimilerine çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim için çok önemli gerçekten, kedim de tabiki bebeğim de bizim için çok değerli.
Peki birşey soracağım, eşle aynı odada yatmanın bebeğin bakımına kolaylaştırıcı etkisi oluyor mu, yani benim tecrübem olmadığı için, bebek ağladı kalkıp emzirdim, ben kalkmadan eşimin yapabileceği şeyler de varmı yoksa olay kalkıp emzirmek mi. İnanın hiç bilmiyorum, sadece ilk zamanlar 2 saatte bir kaldırıp emzireceğimi biliyorum, sonra nasıl oluyor. Benim derdim eşim de illa uyansın o da baksın değil ama bu süreçte de aşırı uykusuzluk nedeniyle tek taraflı çok fazla yıpranmak istemem. Ayrı odaya geçme konusunda yaşadığım tereddüt bundan dolayı.
