Biz şu aralar ailecek nazara mı geldik nolduk, hepimizin başından kazalar belalar bi geldi geçti.
Hatta açtım konuyu ama kapattırdım sonra, bize maşallah da yaramıyor, övgü de yaramıyor bunu anladım ben şu yaşta.
Denk mi geldi, enerji mi kaydı, merkür mü atladı, şübiter mi indi bilmiyorum, sıradan geçtik:
Annem trafik kazası atlattı, arabası pert. İçinden sağlam çıktı diye şükrettik. Hemen aynı gün övgüler alıyordu şoförlüğüne.
Oğlum, karyolasından tepe taklak burun üstü düştü, kıkırdak dokuda çatlama oldu. Aynı günün sabahı mıydı neydi, burnuna ve yüzüne övgü almıştı uzun süre işten güçten denk gelip görüşemediğimiz çok sevdiğimiz dostlarımızdan.
Ben merdivenlerden kç üzeri indim ama böyle bir düşüş yok, çok ters düştüm, imkansız gibi; aynı günlerde arkadaşımla görüşmüştük ve bacaklarımın kotum içinde hoş göründüğüne, inceldiğine dair övgü almıştım kendisinden.
Sevgiden de mi oluyor, yıldız mı düşüktür bilmiyorum; safi kem, kıskançlık olayı değil, bir enerji şeysi denk geliyor galiba.
Normalde bunu bu kadar irdelemezdim ama art arda geldi bunlar aynı sürecin içinde ve ben de bi tuhaf oluverdimdi.
Ben övgü aldığımda artık içimden nas, felak geçiyorum yine de nolur noolmaz. Negatifleri de pozitifleri de salmayın bana, yıldızım düşük mü çürük mü içine mi patlamış artık bilmiyom, yıldızımın gözü toprağa bakıyor, aman.

Öyle her şeye, sakarlığına bilmem neyine "Nazar" diyen biri hiç olmadım ama şu ara kıllanıyorum. Yorumuma da nazar boncuğu takim belli mi olur, belkim buradan da değer.
Nal kadar koydum ama idare edin artık, küçüğü kesmez beni şu ara.