Bütün gençliğim okul ve evde 4 duvar arasında elimde laptopla facede başkalarının hayatlarını takip etmekle geçiyor yada dizi seyretmekle.İlerde herkes gençliğinde yaşadıklarını anlatıcak ben ne anlatıcam acaba ? Okuldan bir tane arkadaşım var hep beraber takılırız ama o kadar iyi arkadaşızki bi kere bile okul dışında görüşmedik.Tatilleride sabahlara kadar bilgisayar başında oturup gündüzleride uyumakla geçiriyorum.Kendi yalnızlığımda boğuluyorum sanki. İçimde bir yerlerde bir boşluk var ve bu boşluk tıpkı şu an yapayalnız olduğum zamanlarda derinleşiyor sadece yanımda birileriyle eğlenirken kapanan boşluk.Hani bir film izlersiniz sonra tekrar gördüğünüzde ben bu filmi izlemiştim der kapatırsınız ya benim bütün hayatım böyle geçiyor. Her sabah kalkıyorum diyorum ben bu sahneyi görmüştüm diğer zamanlarda aynı. Sabah binbir güçlükle kalk okula git bütün gün eve gelme hayali kur eve gel uyu bilgisayarı aç facebookta milletin geçirdiği eğlenceli zamanlardaki çekindiği fotoğraflara bak ilişki durumlarına bak ''Aaa bak yine değiştirmiş ilişki durumunu'' de ve geri yat uyu hayır yani bananeyse milletten .Yada bütün gün dizilerde bu ne olacak şu ne olacak.16 yaş insanın anı yaşları değilmidirr en güzel şeyleri o yıllarda yaşamazmı? Benimki neden böyle geçiyor?Bu kadar yalnız kalınca düşünecek o kadar şeyim oluyor ki mesela ilerde evlenememde ben kim evlenir benle ben erkek olsam kendime görünce kaçardım .Millet kalksın 6'da saçına fön çeksin kıyafetlerini falan ütülesin 7 de evden çıksın bende 6yı 55 geçe kalkıp ders proğramını bile hazırlamadan zaten geceden hazır ettiğim saçlarım ve üstümdeki okul tişörtümle 7 de evden çıkıp okula gidim. Bomboş hayatımda okul bana engelmiş gibi geliyor.Şurdan mutfağa gitmeye üşeniyorum önceki konumdada dediğim gibi konuşmaya bile üşeniyorum.Yalnızlık duygularımınn ağlama hislerimin içimdeki boşluğun en kuvvetli olduğu gece yatmadan önceki duygularımı bu seferde buraya yazdım.Çok mutsuzum içimde hep bir sıkıntı var boğazımı düğümleyen birşey varr.Amacım yok hedefim yok bütün hedeflerimi kaybettim,ben niye yaşıyorum ne işe yarıyorum ??
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kendi hayatımı yaşamak istiyorum.
- Konu Sahibi kristenn
- Başlangıç Tarihi
- 27 Aralık 2011
- 5.593
- 4.468
- 373
canımm bu yaşlarda böyle hissetmen çoook doğaaal ben o kadar iğrenç bir ergenlik geçirdim ki psikolojik olarak senı anlayabılırım...sen sormuşsun ya ben ne için yasıyorum dıye 20li yaşlarına kadar bunu kendıne hep soracaksın merak etme önemli olan bir cevap bulabılmek..sen ne için yaşamak istersin??
bu dunyada faydalı olacak ve senı mutlu edecek neler var?
bunu düşün buna bir cevap bulmaya çalış...
ayrıca okulada gitmesen bomboş dediğin hayatın daha da boş olurdu okul iyidir...
facebooka bakmak ınsanı yanıltıyor ona kalsa bende dıyorum mıllete bak yaşıyorlar ben evde pinekliyorum diyorum...
bu dunyada faydalı olacak ve senı mutlu edecek neler var?
bunu düşün buna bir cevap bulmaya çalış...
ayrıca okulada gitmesen bomboş dediğin hayatın daha da boş olurdu okul iyidir...
facebooka bakmak ınsanı yanıltıyor ona kalsa bende dıyorum mıllete bak yaşıyorlar ben evde pinekliyorum diyorum...
Çok sıkıldım her gün aynı günü yaşamaktan.Okuldanda sıkıldım ama biliyorumki okul bitince okuluda özlücem o zaman dahada yalnız kalacağım.Çok bunaldım artık geceleri ağlamaya başladım.Okuldaki arkadaşlarıma sorsan en neşeli benim ama evde halim bu.Bazen düşünüyorum 1 hafta sonra öleceğimi öğrensem çok sevinirdim gerçekten hiç değilse hiçbir korkum olmadan 1 haftayı farklı yaşardım ilerde pişmanlık duyma korkum olmucak zaten tek sahip olduğum şey ailem onlarıda kaybetme gibi derdimde olmucak.Bana hiçbirzaman güzel birşey sunmucak bu hayat gittikçe daha acı şeyler vericek bunu biliyorum ve bunlardanda korkuyorum.
Ama yalnız değillerr hep yanlarında birileri var hep eğleniyorlar kendileriyle konuşmaya vakitleri yok benim gibi saatlerce kendisiyle muhabbet etmiyorlar deliler gibi çünkü başka tercihleride varr benim yaşımda olupta şu ana kadar birsürü başarı elde etmiş anlatacak 100 lerce anısı olan kişiler var bende ise bir hiç var.
sen neden bu kadar karamsarsın.. 16 yaşında başka neye yaramayı bekliyosun ki zaten.. tek işin okula gitmek ve gelecekte hayatını idame ettirmeni sağlayacak mesleği edinebilmen için gitmen gereken üniversiteyi kazanmak.. bu günlerinden sıkılıp bunalmak yerine kıymetini bilmelisin bence.. ünv. bitti güç bela, hadi iş bul.. işi de buldun bi sürü insan kılıklı dengesizle uğraş mesain bitsin eve gel hele bi de evlendiysen evde bekleyen işler.. ahh bi de çocuğun olduysa bi döner bakar 16 yaşına ve üzüldüğüne üzülürsün.. kendini eğlendirecek bişeyler bul.. okulda aktiviteler yok mu? tiyatro, halk oyunları, spor takımları..vs.
Aslında benim şu an bu kadar mutsuz olmamın sebebide ilerde anlattığın şeyler.Şimdi kendimi bu kadar yalnız hissediyorum ya bikaç sene önce bunun katlarcasını yaşadığım dönemdende geçtim arka sırada tek başıma oturduğum zamanlarda oldu. Ama o zamanlar bile bu kadar karamsar değildim.Şimdi neden bu kadar karamsarım bilmiyorum ama sanırım bir zamanlar çok yakın olduğum kişilerin sonradan hiç tanımamış gibi olmasıda etkiledi belkide ilerde aileminde öyle olacağından korkuyorum bilmiyorum.Ama gelecekten hiçbir ümidim yok nedenini bilmiyorum ama sanki yanımda 1 kişi bile olmucakmış gibi geliyor ilerde.
iyide sen zaten baştan kabullenmişsin hayatın sana kötü şeyler getireceğini.. Hayatına bi amaç belirle kısa yada uzun vadeli..Ve gerçekleştirmek için emek harca.. Bir sürü kurslar etkinlikler var ufak ufak onları araştr ve ilgi alanına girenlere katıl zaten kurslarda fln dahada sosyalleşip o konuşma sorununuda aşacaksındır eminim 
Ve ne olursa olsun iyi şeyler düşün .. Kötü bişey olacaksada o olana kadarki vaktini iyi şeylerle değerlendirirsen bu sana pek koymaz ..
Yaşının verdiği bu buhranlı dönemdende kaynaklanıyor olabilir tabi ama sosyalleşmek şart..
Bu arada insanların facedeki kadar renkli hayatları yok onlarda evde ne kadar çok vakit geçirirlerse hesapları o kadar hareketli oluyor hatta faceye resim atmak için bile foto çeken gezmeye giden kişiler tanıyorum ben
Ve ne olursa olsun iyi şeyler düşün .. Kötü bişey olacaksada o olana kadarki vaktini iyi şeylerle değerlendirirsen bu sana pek koymaz ..
Yaşının verdiği bu buhranlı dönemdende kaynaklanıyor olabilir tabi ama sosyalleşmek şart..
Bu arada insanların facedeki kadar renkli hayatları yok onlarda evde ne kadar çok vakit geçirirlerse hesapları o kadar hareketli oluyor hatta faceye resim atmak için bile foto çeken gezmeye giden kişiler tanıyorum ben
- 24 Aralık 2011
- 594
- 130
- 123
canim, sen baska insanlarin hayatiyla kendi hayatini kiyaslama, bunu takinti haline getirip hep onlar gibi yasamayi istersin ve bu seni dahada mutsuz eder.
Zaten su an bile o belirtileri tasiyorsun.
Senin yapacagin o facebook denilen seyden uzak durmak yani hesabi kapatip bosa zaman harcamamak.
onun disinda yapabilecegin seyler: Dersine calismak, ve etrafindaki insanlarla irtibata gecmek onlarla konusmak ,sosyallesmek, kendini bir cok yönde gelistirmek... vs...
baskalarin hayatini kurcalama bu sana hic birsey getirmez...
Aksamlari yürüyüse cik eger dizi seyretmek istiyorsan, komsulardan birileriyle veya annenle birlikte cikip yürüyebilirsin, disaridaki hayata saglikli bir sekilde böylece akabilirsin..
Zaten su an bile o belirtileri tasiyorsun.
Senin yapacagin o facebook denilen seyden uzak durmak yani hesabi kapatip bosa zaman harcamamak.
onun disinda yapabilecegin seyler: Dersine calismak, ve etrafindaki insanlarla irtibata gecmek onlarla konusmak ,sosyallesmek, kendini bir cok yönde gelistirmek... vs...
baskalarin hayatini kurcalama bu sana hic birsey getirmez...
Aksamlari yürüyüse cik eger dizi seyretmek istiyorsan, komsulardan birileriyle veya annenle birlikte cikip yürüyebilirsin, disaridaki hayata saglikli bir sekilde böylece akabilirsin..
Senin yerinde olmak için neler vermezdim şuan canım en güzel yaşlarındasın ve hemmen kurtulmaya bak bu nette takılma ve sürekli pc başında vakit geçirme işinden..Resmen 'esir' alıyor insanı.Tabiiki kolay olmaz heleki yapacak başka birşeyin yok 'sanıyorsan'.Ama inan senın elınde.Öncelikle hayır kelimesini hayatından çıkar.Elbet ki vardır sana yakın davranan seni aralarına almak isteyen arkadaşların kesinlikle ne kadar çekinsende üşensende zorla buna kendini ve gir aralarına kaybedecek hiçbirşeyin yok.Daha da keyif almaya başlarsın hayattan.Böyle uzaktan insanların hayatlarını izleyerek sadece boş'a vakit akıp gidiyor gerçekten.Hemde öyle çabuk akıp giderki zaman şaşırırsın ve inan bu hallerini bile özler hale gelırsın:85:''Keşke okul olsaydı da takılsaydım onlarla'' yada ''daha farklı şekilde olsaydım,keşke daha çok çaba gösterseydim bazı şeyler için'' dersin.Kendimden biliyorum çünkü
Ve şimdi o ortamı ne kadar arıyorum ben.Lise yıllarımı,o gençliğimi hiç doya doya,eğlenerek yaşayamadım ben şu çekingenliğim,pasifliğim yüzünden.Ve ne kadar saçmaymış öyle kendi kabuğuma kapanıp insanlardan uzak durmak şimdi çok daha iyi anlıyorum..
İlerde çok daha sıkıntılı yollardan geçeceksin daha ciddi kararlar vermen gerekecek o günler gelmeden bir an önce hayatın tadını çıkarmaya bak.Kimseden çekinme,dışlama kendini canım ve kimseyi kendinden çok daha iyi ve mükemmel sanma çünkü değiller.Kendini ifade etmekten ve içindekileri dışa vurmaktan korkma.Şuan çok uzak ve zor belkide imkansız geliyor sana bunlar ama eminim ki biraz çabalarsan başarırsın bunu
Ve şimdi o ortamı ne kadar arıyorum ben.Lise yıllarımı,o gençliğimi hiç doya doya,eğlenerek yaşayamadım ben şu çekingenliğim,pasifliğim yüzünden.Ve ne kadar saçmaymış öyle kendi kabuğuma kapanıp insanlardan uzak durmak şimdi çok daha iyi anlıyorum..İlerde çok daha sıkıntılı yollardan geçeceksin daha ciddi kararlar vermen gerekecek o günler gelmeden bir an önce hayatın tadını çıkarmaya bak.Kimseden çekinme,dışlama kendini canım ve kimseyi kendinden çok daha iyi ve mükemmel sanma çünkü değiller.Kendini ifade etmekten ve içindekileri dışa vurmaktan korkma.Şuan çok uzak ve zor belkide imkansız geliyor sana bunlar ama eminim ki biraz çabalarsan başarırsın bunu
canım şu an hissettiklerini çok iyi anlayabiliyorum, ergenlik dönemlerinde insanın kendini yalnız ve işe yaramaz hissetmesi çok normal ben de ergenliğimi bu şekilde yaşadım. hatta ot gibi yaşadım da diyebilirim. belki benim 16 yaşımdaki zamanla şimdiki senin 16'n farklıdır ama ben kendimdeki süreçleri sana anlatabilirim. ben 16-17 yaşlarındayken bir kere facebook hesabım yoktu, evimizde bilgisayar bile yoktu. öncelikle facebook hesabından kurtulmanı tavsiye ederim, çünkü facebook insanların birbirlerine hava atmaya çalıştıkları herkesin mutlu/eğlenceli görünmeye çalıştığı bir yer. oradaki hayatları kendinle kıyaslama, emin ol onlar daha azınlıkta senin gibi evde oturan genç kızlar daha çoktur. neyse bunu yaptıktan sonra kendine okulunda yeni arkadaşlar edin, çok olsun demiyorum 3-4 tane olsun ama has olsunlar, birbirinize her şeyinizi anlatın sırdaş olmak sizi birbirinize yakınlaştırır. zaten samimi olunca birlikte dışarıda da eğlenmek isteyeceksiniz otomatik olarak, sinemaya gideceksiniz bir kafede oturup sohbetler edeceksiniz birlikte yemek yiyeceksiniz vs... facebook için söylemiyorum bunu tabii ki ama fotoğraf çekinin birlikte dışarı çıktığınızda, mesela ben şuan bile arkadaşlarımla buluşurken hep makinem yanımdadır, komik fotoğraflar çekiliriz ve saklarız hatıra olarak, ileride baktığınızda güzel anılar olarak kalır :13: sonra derslerin senin en iyi arkadaşın olsun, biliyorum zor ama sıkıldığın zamanlarda ders çalışmayı dene kafan dağılır, düşünmezsin böylece bu tür şeyleri. ben lisedeyken çok ders çalışırdım, hatta evdekiler bana biraz nefes al gel yemek ye falan derlerdi :106:sonra ne oldu peki? ben üniversiteyi kazandım ve ortamım değişti arkadaşlarımla eğlenmelerim arttı moralim düzeldi hayatım daha eğlenceli bir hale geldi 
merak etme lise dönemlerinde bunlar çok normal, önemli olan bununla baş edebilip güzel sonuçlarla çıkmak bu dönemden. kendini hemen şuan değiştirebilirsin yeter ki iste
merak etme lise dönemlerinde bunlar çok normal, önemli olan bununla baş edebilip güzel sonuçlarla çıkmak bu dönemden. kendini hemen şuan değiştirebilirsin yeter ki iste 
madem okulda cok iyi anlastigin bir arkadasin var neden okul disi bulusmuyorsunuz? totona bir tekme vur cnm cik hafta sonlari gez sende kendi yasitlarin gibi. onlarin neden arkdaslari var saniyorsun? cikiyorlar geziyorlar arkadaslik ediniyorlar... cnm cok karamsarsin. daha yasin cok genc böyle salma kendini
Buluşalım diyorum yok ben gezmeyi sevmem diyor yada hava soğuk diyor yada babamdan izin almam lazım diyor yada şu an dışarı çıkacak kadar param yok diyor sürekli bahane bende bıraktım artık söylemeyi
ergenliktesin hayatının en karşmaşık dönemi. 16 yaşında "ben ne işe yararım" demek kendine haksızlık. biz 16da atom parçalamıyordukki... ben 16da sabah 9-akşam 5 okuldaydım. o zaman net yoktu evlerde. cep telefonu da pek yaygın değildi. eve gelirdim, ev telefonundan okul arkadalarımla konuşurdum. senin facede yaptığının o zamanki versiyonu. ödevlerimi yapardım. anneme yardım ederdim. h.sonları da yemek falan yapardım, temizlik vb. annem izin verirse arkadaşlarıma giderdim. vermezse "sen gel teyzemlere falan gidelim kuzenlerimle görüşürüm" derdim.her boş vaktimde bir şeyler okurdum. matematik çalışırdım, ingilizce, tarih.... dilimi ilerletmek için sürekli yabancı diziler izlerdim ki şimdiki kadar yaygın değildi. yabancı "kaset" alırdım. onları durdurup sözlerini yazmaya, türkçeye çevirmeye çalışırdım.
yeri gelir arkadaşlarımla atışır yeri gelir barışırdım. ailemle de öyle... izin vermediklerinde üzülürdüm.. ama geçti gitti.
16yaşındasın, şu an hayatındaki en önemli şey okula gitmek. kendini en iyi şekilde geliştirmek. hep tavsiye ediyorum gençlere. vaktiniz varken dil öğrenin. ben 15-16da dil öğrendim. 29 oldum. hala dilim iyi. ama 21inde kursa gidenler tekrar etmeyince unutuyor. o yaşlarda ne öğrenirsen kalıyor. ALES sınavında bile lisedeki bilgilerim ile başarılı oldum. o yaşta ne iyi etmişim de sürekli bir şeyler öğrenmişim.
ablacım üzme kendini. kendine vakit ayır. oku, spor yap, müzikle ilgilen ... ne seviyorsan.
yeri gelir arkadaşlarımla atışır yeri gelir barışırdım. ailemle de öyle... izin vermediklerinde üzülürdüm.. ama geçti gitti.
16yaşındasın, şu an hayatındaki en önemli şey okula gitmek. kendini en iyi şekilde geliştirmek. hep tavsiye ediyorum gençlere. vaktiniz varken dil öğrenin. ben 15-16da dil öğrendim. 29 oldum. hala dilim iyi. ama 21inde kursa gidenler tekrar etmeyince unutuyor. o yaşlarda ne öğrenirsen kalıyor. ALES sınavında bile lisedeki bilgilerim ile başarılı oldum. o yaşta ne iyi etmişim de sürekli bir şeyler öğrenmişim.
ablacım üzme kendini. kendine vakit ayır. oku, spor yap, müzikle ilgilen ... ne seviyorsan.
- 1 Nisan 2011
- 5.104
- 1.972
- 448
Canım senin sorunun arkadaş bulamamış olman.En güzel çağındasın çok az sorumluluğun var zamanın var ve sen bu dönemi iyi değerlendirip eğlenmek istiyorsun ki çok normal başka türlü de olamazdı zaten.O yüzden arkadaş edinebileceğin ortamlara girmeyi dene.Şu anda öğrenci olduğun için bu yer okul olacak.Okulda yapılacak aktiviteleri kaçırmamaya çalış.Bilmiyorum dersaneye falan gidiyor musun ya da belki gelecek sene gideceksin.O zaman yeni insanlar tanırsın.Biraz çekingen olduğunu düşünüyorumBu çekingenliğini üstünden atmaya bak.Tamam belki şu anda çok sıkılıyosun ama 1 sene falan sonra herşey değişebilir.Çok gençsin yapma lütfen böyle.Ayrıca herkesin ergenlik döneminde yaşadığı bu tip düşünceler vardır.Ergenlik bitip de hatta orta yaşlara doğru gelince arkana bi dönüp bakıyosun bunlara mı üzülüyomuşum ben ya diye.Ama herkeste bu böyle oluyor.Hayatın tadı tuzu belki bunlar da.Bu arada nerde yaşıyorsun yaşadığın yer küçük bi yer mi?
Hayır istanbulda yaşıyorum ama merkezi bir yer değil full site.
Bende bugün ingilizcede kendimi geliştirmem gerektiğini ingilizce kitaplar alıp türkçeye çevirmeyi ve yabancı diziler izlemeye karar vermiştim seninde dediklerinle vazgeçmemem gerektiğini anladım teşekkür ederim bütün önerilerin için.
Bu arada çekingenim ama yanımda bir tane arkadaşım olsa arkamda olann herkesle konuşabilirim çekinmeden.Okuldada öyle ama biz 2 li takıldığımız için başka arkadaşlar edinemiyoruz birbirimizi bırakıp.Ama dışardada buluşmuyorrr
SIKILMADAN DİKKATLİ DİNLE MELEĞİM AYNISINI BENDE GEÇİRDİM ÇÜNKÜ
hayatım senin anlattıklarınıı çok iyi anlıyorum.benim geçirdğim gibi bir sendrom geçirmşşsin sende.benide kimse anlamıyordu.her şey boş geliyordu.sıkılyodum.ailemin maddi olanakları yoktu ,tatil matil o tarz şeylere çok özeniyodum.etrafımdaki herkesin arkadaşları vardı tonla benim ise kimsem yoktu.etrafımda abuk subuk insanlar vardı.beni bunaltıyolardı.bende diyodum neden benim normal bir arkdaşım yok.o kadar kötü zamanlar gerirdimki anlatamam.hergün ağlıyodum,ve bir gün o kadar şiddetli hastalandımki psikolojik olarak,hastaneye yattım ve tedavi gördüm,hocalara gittm muskalar aldım,bir sürü ilaç kullandım.ama 1 sene sonra geçti.bende diyodum hayatım boyunca hep yanlız kalıcam,hep böyle ağlıcam,bu sorunlar hiç bitmeyecek,ölücem diye sürekli ağlıyodum,o zamanlar ortaokuldaydım bende.rehberlikten yardım alıyodum.bu sorunlar nereden kaynaklanıyo bu yaşıma geldiğimde anladım,ailedeki sorunlardan kesinlikle.bir ailede istenilen hayat düzeyini insan bulamıyorsa bunalıma giriyor.evdeki kavgalar,anlaşmazlıklar.maddi sıkıntılar....sanki beni herkes ayırt ediyo gibi gelirdi bana.ben sorunlu bir çocukluk geçirdim.ailemizde o kadar kavgalar vardıki ben o yüzden böyle oldum.yoksa normal bir çocuktum hiçbirşeyimde yoktu.yalnız şöyle bir durum var ki bunu hayatında kabullenmek çokk zor ama hayat herkese aynı imkanları sunmuyor ve birilernin tonla arkadaşı var herkes faceye resim atıyo sen zavallı gibi onlara bakmakla yetiniyosun.ama inanki bu durum böyle değil.o insanların da arkadaşları arasında çok anlaşmazlıklar var.ben kendim şahit oldum.sanmaki onlar çok iyi anlaşıyolar,birbirlerine yanlış yapmıyolar.hayatında birilerini elemeye başlarsan devamı gelir ve bir bakmışsın kimse kalmamış.çünkü kusursuz dost arayan dostsuz kalırmış.mevlana güzel söylemiş.ben şuan inan bir sürü arkadaş ortamı da edindim,şuan geçmişi tamamen sildim.çünkü hayat böyle tatlım.bir şeyleri unutmak lazım.kimisi arkadaşlarıyla sorunlar yaşar,kimisi evliliğinde.bak bir gir forumlara neler neler ne dertler var.onlardan örnek al.sadece sen değilsin bunları yaşayan.benim kuzenimde senin gibi.sürekli ağlıyor.ben ona geçeceğini söylüyorum.inan hepsi geçecek hayatım,hep yanındayız.şuan senin yapman gerekn inanki sadece derslerine çalışmak,şimdiden hayatı koyverirsen sonra ilerde çevrendeki insanların oluşumunu engelleyeceksin.sonra pişman olacaksın .şimdi normal gelebilir.ama bak sen düşünsene bir avukat olmuşsunnn ne kadar güzel.bunları hiç takmamışsın,bir bakmışsın çok güzel bir üniversitedesin,ve kültürlü insanlarla dolu etrafın,üniversite de çok farklı.lisedeki ortam gibi çoluk çocuklarda yok.erişkin insanlarla dolu.ilerde diyeceksinki zaten kötü bir gençlik yada çocukluk geçirdim şimdi eğitim hayatımda kötü.iyice mahvolcaksın.ama ilerde pişman olmamak için bazı şeylere sabret.o kadar çok insan varki senle aynı dertte olan.takma hayatı,seni sevenlere bak,kurslara katıl,elinden gelen herşeyi yap.sevgiler
Teşekkürler bütün bu söylediklerin için üşenmeden uzun uzun yazmışsınnn o kadar iyi geldiki.
Benzer Konular
