Merhaba nereden başlayacağımı bilemiyorum.Sürekli takip ettiğim bir bölüm burası ve bende sizlere yazıp akıl almak istedim.
24 Yaşındayım özel bir kuruluşta asistanım.Ortaokuldan sonra okulu bırakmak zorunda kaldım ve çalışmaya başladım.
Sebebi ise anne babamın ayrılma kararlarıydı.
Ben babamla yaşıyorum ama bu benim seçimin değildi.Babamın seçimiydi.Anneme sadece arada oturmaya gidebiliyorum.Bazende babamdan izin alabilirsem annemde kalıyorum.
İnanın çok yoruluyorum akşama kadar çalışıyorum ve eve gidip çamaşır bulaşık yemek vs. derken artık beni yoruyor.
Hayatımda biri var ciddi bir ilişkimiz var bir kaç aya kadar söz yapmayı planlıyoruz. Ailelerin bunlardan haberi var.
Benim sorunuma gelince dediğim gibi babamla yaşıyorum ve eve katkıda bulunuyorum.Katkıda bulunurken kenara hiçbirşey atamıyorum bir birikim yapamıyorum geleceğim için.
Yarın birgün evleneceğim ve elle tutulur birşeye sahip olamadım yıllardır çalışmama rağmen.
Ve en zoru ve kötüsüde ne biliyormusunuz kimsenin bana sormaması yarın birgün evleneceksin kızım biraz birikim yap kendine dememesi.
Anneme gelince geçinirken çok zorluk çekiyor elimden geldiğince onada yardımcı olmaya çalışıyorum.Ama şuan iyice zorlanmaya başladım ve artık kendimede birşeyler yapmak istiyorum.
Benim için onun için evimiz için bencillikmi ediyorum bilmiyorum.
Bazen oturup düşünüp acaba evliliği unutsam hayatımdaki insanı unutsam aileme destek olmaya devam mı etsem diye düşünüyorum.
Babamın kendine ait bir dükkanı var ve ALLAHa şükür iyi gelir elde ediyor ama hala benim kazandığım 3 kuruşa kafayı takıyor.
Sizce ne yapmalıyım geleceğimden vazgeçip hayatımı ailememi adamalıyım ? Yoksa bu benimde hayatım diyip kendim için mi yaşamalıyım ?
24 Yaşındayım özel bir kuruluşta asistanım.Ortaokuldan sonra okulu bırakmak zorunda kaldım ve çalışmaya başladım.
Sebebi ise anne babamın ayrılma kararlarıydı.
Ben babamla yaşıyorum ama bu benim seçimin değildi.Babamın seçimiydi.Anneme sadece arada oturmaya gidebiliyorum.Bazende babamdan izin alabilirsem annemde kalıyorum.
İnanın çok yoruluyorum akşama kadar çalışıyorum ve eve gidip çamaşır bulaşık yemek vs. derken artık beni yoruyor.
Hayatımda biri var ciddi bir ilişkimiz var bir kaç aya kadar söz yapmayı planlıyoruz. Ailelerin bunlardan haberi var.
Benim sorunuma gelince dediğim gibi babamla yaşıyorum ve eve katkıda bulunuyorum.Katkıda bulunurken kenara hiçbirşey atamıyorum bir birikim yapamıyorum geleceğim için.
Yarın birgün evleneceğim ve elle tutulur birşeye sahip olamadım yıllardır çalışmama rağmen.
Ve en zoru ve kötüsüde ne biliyormusunuz kimsenin bana sormaması yarın birgün evleneceksin kızım biraz birikim yap kendine dememesi.
Anneme gelince geçinirken çok zorluk çekiyor elimden geldiğince onada yardımcı olmaya çalışıyorum.Ama şuan iyice zorlanmaya başladım ve artık kendimede birşeyler yapmak istiyorum.
Benim için onun için evimiz için bencillikmi ediyorum bilmiyorum.
Bazen oturup düşünüp acaba evliliği unutsam hayatımdaki insanı unutsam aileme destek olmaya devam mı etsem diye düşünüyorum.
Babamın kendine ait bir dükkanı var ve ALLAHa şükür iyi gelir elde ediyor ama hala benim kazandığım 3 kuruşa kafayı takıyor.
Sizce ne yapmalıyım geleceğimden vazgeçip hayatımı ailememi adamalıyım ? Yoksa bu benimde hayatım diyip kendim için mi yaşamalıyım ?
