Canım bendeki daha farklıydı ama ben parmaklarımı kemiriyordum. Yıllardır hemde, derimi dişlerimle koparıyordum, son zamanlarda sıkıntılarım arttıkça daha büyük koparmaya başladım farkında bile değildim. Çoğu zaman derin koparıp kanatıyordum. O kadar canım acıyorduki,parmak uçlarım taş gibiydi artık,kıpkırmızı oluyordu hatta kalem tutamıyordum,duştan sonra bembeyaz oluyordu. Kendimden nefret ediyordum. İnan kafada bitiyor, belki komik gelecek ama parmaklarımı yemicem diye yemin ettim. Neredeyse bir ay oldu, bazen farkında olmadan elim ağzıma gidiyor ama farkettiğim anda bırakıyorum. Bende anti depresyon kullandım faydası olmadı. Belki yemin etmen bi fayda sağlar sana da ama beynine ben bunu bir daha yapmicam kendime zarar vermicem mesajını kabullendirmen lazım..