Aynen
Bunlarin hepsi cevap vermemekten kaynaklaniyor
Anne babalar cocuklarini ezdirmemeli, baksaniza 13 yasindaki cocuga ne laflar etmisler!
Ben 13 yaşında töbe bismillah gibi bişeydim.
Saçlarım kıvırcık, memoli gibi arkaya jöle ile yatık, kaşlarım martı gibi, karga burunlu, bıyıklı sakallı iğrenç bir çocuktum :)
Ama bana ne annem ne teyzem ne başka biri bir kere bile sen çirkinsin demedi. Dalga geçmedi benimle.
'Oy güzel kuzum, canım kuzum, dünya güzeli yavrum' diye severlerdi.
Kötü niyetli olsalar derlerdi ama. Çünkü sevimsiz bişeydim.
Büyüyünce her şey geçti.
Ben toparlandım, yüzüm oturdu kaşlar bıyıklar alınmaya makyajlar yapılmaya başlandı.
Saçlarıma daha özen gösteriyorum.
Hala o özelliklere sahibim, çok bakımlı da değilim ama bunlarla da barıştım.
Çünkü tek bedenim var ve sağlıklıyım. Kendimi de çok seviyorum. Sevmek zorundayım çünkü.
Bedenim benim kalıbım. Onunla varım, onunla seviyorum, sevişiyorum, geziyorum, öğreniyorum.
Onunla! Ama onun sayesinde değil. Ben bir bedenden daha fazlasıyım.
Hala çok güzel değilim ama umrumda değil.
Güzel olmamama rağmen bir çok aşk yaşadım, sevdim, sevildim, okudum, başarılar tattım, evlendim.
Bu dünya sadece güzellerin dünyası değil.
Ayrıca kimseye güzellik borcumuz yok.
:)