İnanın aynı şeyleri yaşıyorum. Bazen yurutecine koyup banyoya beraber giriyorum wc ihtiyacı için. Hiçbir şekilde yalnız birakamiyorum. Ne yatağında oynuyor ve oyuncaklariyla. Mutlaka yanında birinin olması lazım. Çok bunaltti bu durum beni ciddenO kadar zor bir bebegim vardi ki tuvalet ihtiyacımi o kapı onunde aglarken yapardım .Banyoyu kucagimda birlikte yapardik.Yemek yiyebilme luksü zaten yok bi deri bi kemik kalmistım
Artik esim sadece cocukla ilgilen hicbirsey istemiyorum derdi .
Yemek yapanmi tutmadim ,bakıcımı tutmadim .Bakıci 10 dk bakabildi .Gercekten 10 dk.
Ama büyüduler ve cok özlüyorum .Daha kolay atlatabilirdim ama bazı seyleri ben büyütmüsum diyorum.
Keşke biraz boş durabilsem. Bebeğim uyuduğu zaman sadece salonu ttoparlayabiliyorum. Süpürge açmak falan mümkün değil anında uyanıyor. Zaten uykusu eğer şanslıysam bir saat, yoksa 40-50 dk anca sürüyor.Bende cikolata delisiydim taki gobegim baya cikincaya kadar.simdi alsamda bos bos evde duruyor.yemiyorum cunku yemeye vakit kalmiyor.sabah kahvalti temizlik falan derken oglen oluyor.kizimi uyutuyorum o sira kitap falan biseylerle ugrasiyorum.kizim uyaninca parka gidiyoruz.gecede yuruyuse cikiyorum sonrasi uyuyoruz.yani boyle seyler cok bos durunca oluyor genelde.
Hayır asla emzirirken içmedim. O emmeyi bırakınca bana da sigara yolu göründü. İçtikten sonra elimi yıkıyorum, ağzımı calkaliyorum ama tabi ki yine de çözüm değildir.Eve almayacaksınız öyle şeyler. Bunun başka çaresi yok. İrade sizin biz ne kadar gaz versek boş..
Aynaya bakın gün içinde aynadan kaçarsanız bilin ki o abur cubura daha çok sarılırsınız..
Sigara olayına hele tavrım nettir benim. Nefret ederim. İçtiğiniz için anlamıyorsunuz ama içmeyen biri için igrenç bir durum.
Sigara içip biri yanıma gelse elimin tersiyle itmek istiyorum. Nefesim daralıyor.
Çocuğunuzu nasıl kucaklıyorsunuz o halde yazık değil mi?
İnşallah hem sigara içip hem emzirmiyorsunuzdur. Eğer öyleyse pes diyorum..
Evet büyük sorumluluk canım. Ama belki senin bebeğin sakin bir bebek olurHmmmmmm ay valla bebek istiyorum istiyorum ama bir yandan da bunları okudukça çok korkuyorum
Bu da bir bağımlılık isteEvet katiliyorum. Insan sinir olunca mutfaga gidip agzna biseyler tepistiriyor degil mi? Sanki o ara kendime vakit ayirip simartuormusm gibi hissediyorum ben de.. oturup 1paket kare cikolatayi yiyorum mesela 1kerede. Yas pasta aliyordu esim nerdeyse yarisini ben bitiriyordum. Ya yemesem iyice enerjisz kaliyorum sinirli de oluyorum ve cocuga bagirirken buluyorhm kendimi..
Bebegin var ve sigara mi iciyorsun. Al sana motivasyon. Bebegin var.... O bebek için sigara içen birinin elinin tenine değmesi bile ne kadar zararlı. Sen bi de annesisin. Üstelik normal şartlarda emziriyor da olman lazım. Dünyanın en kötü hastalıkları bebeğinde toplansın istiyorsan içmeye devam er. En iyi ihtimalle sadece astım olur. Kotu ihtimalleri yazmayayım bile. Şimdi senin aklından ama bilmem kim de içiyordu çocuğu sağlam gibi düşünceler kesin geçer. Ama emin ol o çocukların hiç biri sağlam değil. Ayrıca hepsi birer sigara bağımlısı adayı. Ayrıca o aburcuburlari kendi sağlığın için bırakmıyorsan şunu bil ki sen ne yersen bebegin de onu görüyor. Ayaklanır ayaklamaz onlardan istemeye başlayacak.Arkadaşlar bu aliskanliarimdan (bağımlılıklarımdan) nasıl kurtulurum bana kendi yontemlerinizi anlatir misiniz lütfen.
11 aylık bebeğim var. Bu aralar yine sürekli uyanır oldu. Ben çok bunalıyorum artık. Bu yüzden kendimi abur cubura ve sigaraya verdim. Gecenin bir yarısı ya da sabaha karşı hiç fark etmiyor. Her bunaldıgimda sigara içiyorum artık. Aslında önceden beri içerdim ama hiç bağimli olmamistim. Şimdi kendimi durduramazsam bağımlı olacağım diye korkuyorum. Sigara içmedigim zaman da sürekli sağlıksız abur cuburlar yiyorum. Göbek bölgesinde yaglanmam var ve polikistikover sendromu da var. Yani bu yaptıklarım bana kesinlikle yasak olan şeyler ama kendimi durduramiyorum.
Benim gibi olan varsa nasıl motive oluyorsunuz? Kendinize nasıl söz geçiriyorsunuz? Böyle huysuz bir bebekle farklı uğraşlar bulmam da mümkün değil. Bunlar benim enerjimi alıp götürdü resmen. Aslında iradesiz bir insan değilim. Bebek sahibi olmak için çok sağlıklı beslenen ve spor yapan bir insan olmuştum ama kolik bir bebek ve sonrasında da aynı huysuzluklara devam edince ben kendimi hep bunlarla mutlu etmeye çalışırken buldum. Biliyorum asla bahane değil. Tekrar sağlıklı bir hayata dönmek istiyorum. Lütfen bana kendi motivasyonlarınizi anlatır mısınız?
Yok çok haklısınız. Aklımdan öyle şeyler gecmiyor. Bebeğim için bırakmalıyım. Canım her istediğinde onu getireceğim aklıma. Teşekkür ederim.Bebegin var ve sigara mi iciyorsun. Al sana motivasyon. Bebegin var.... O bebek için sigara içen birinin elinin tenine değmesi bile ne kadar zararlı. Sen bi de annesisin. Üstelik normal şartlarda emziriyor da olman lazım. Dünyanın en kötü hastalıkları bebeğinde toplansın istiyorsan içmeye devam er. En iyi ihtimalle sadece astım olur. Kotu ihtimalleri yazmayayım bile. Şimdi senin aklından ama bilmem kim de içiyordu çocuğu sağlam gibi düşünceler kesin geçer. Ama emin ol o çocukların hiç biri sağlam değil. Ayrıca hepsi birer sigara bağımlısı adayı. Ayrıca o aburcuburlari kendi sağlığın için bırakmıyorsan şunu bil ki sen ne yersen bebegin de onu görüyor. Ayaklanır ayaklamaz onlardan istemeye başlayacak.
Nasıl tutsak ediyoruz kendimizi. Tarçınlı süt ic canım. Ben hamilelikten önce öyle yapıyordum. Tatlı isteğini azaltıyor.Şu an koca bir bardak kahve yapmamak için Zor tutuyorum kendimi. Bende abur cubur bağımlısıyım.
Çikolata kahve pasta... 48 kilodan 58 kiloyaa çıktım.
Gece uykudan uyanıp gözümü tam açmadan çikolatayı açıp üstüne su içip yatıyordum. Ara ara oluyor hala.
Bu ara telefona da çok sardım sabah akşam elimde. Sigaradan beter gerçekten.Nasıl tutsak ediyoruz kendimizi. Tarçınlı süt ic canım. Ben hamilelikten önce öyle yapıyordum. Tatlı isteğini azaltıyor.
Babasına emanet ediyorum bir iki saat, onda da anca geçip biraz dinleniyorum. Dün artık uykusuzluktan fenalastim. Kafamı kaldıramıyordum. Gittim bir saat uyudum. Ama kendime vakit ayırmak bu değil ki. Bırakıp dışarı çıkamıyorum. Hep beraber çıkıyoruz. O da biraz iyi geliyor ama insan bazen azıcık da olsa yalnız kalmak istiyor. Böyle düşününce de vicdan yapıyorum, sanki.bebegimi istemiyormuş gibi hissediyorum.Serotonin hormonu salgılatacak ama kilo aldırmayacak bir tarif yazayım sana;
Muz ye..
Potasyum beyni rahatlatan bir madde. Dolayısıyla serotonin salgılatıyor.
Hatta geçen sosyal medyada denk geldim biri bir kaç muzu kabuğuyla birlikte ezip probiyotik yoğurt mayası ile mayalayıp gün içinde kaşık kaşık yiyormuş.
İlaçlar(antidepresan) yüzde 10 arttırırken bu karışım yüzde 20 arttırıyormuş serotonini..
Deneyeceğim mutlaka..
Bende de bu ara bir enerji azlığı var. Geçen gün dondurma alıp buzluğa attım. 4 akşamdır yiyemedim. Çikolata alırım kenarda beni bekler.
Oğlumu uyuturken uyuyup kalıyorum.
Ben önceden abur cuburu severdim. Artık o kadar zevk vermiyor.
Bunların yerine başka şeyler koymalısın. Bebeği bir kaç saat birine emanet edip kendi başınıza takılmalısın..
Bir de o var dimi? Aslında ne kadar iradesiz varlıklarız. Kendi kendine bu kadar kötülük yapan başka bir canlı yok dünyada.Bu ara telefona da çok sardım sabah akşam elimde. Sigaradan beter gerçekten.
Babasına emanet ediyorum bir iki saat, onda da anca geçip biraz dinleniyorum. Dün artık uykusuzluktan fenalastim. Kafamı kaldıramıyordum. Gittim bir saat uyudum. Ama kendime vakit ayırmak bu değil ki. Bırakıp dışarı çıkamıyorum. Hep beraber çıkıyoruz. O da biraz iyi geliyor ama insan bazen azıcık da olsa yalnız kalmak istiyor. Böyle düşününce de vicdan yapıyorum, sanki.bebegimi istemiyormuş gibi hissediyorum.
İki saat bile olsa yeter bana zaten ama adamcağız o kadar yoğun çalışıyor ki. Gece de yardım ediyor bana sağolsun. Ya işte ya da eve gelince mecbur uyuyor. Zaten iki akşam da bir gece çalışıyor, ben tek kalıyorum. Birkaç güne izne cikacak. Bir tatil ayarladık. İnşallah iyi gelir bu bize. :)Ne alakası var?
Sen annesisin o da babası. Gerekli talimatlar uydu mu çok da iyi bakar merak etme..
Evde dinlenmek kâr etmez her zaman. Dışarı çıkıp elin kolun boş gezmen lazım. Kuaföre gitmen lazım.
İnan evdeki 2 saat uykudan daha iyi geliyor bunlar. Dört duvardan çıkman lazım.
Deşarj olmuş olarak giriyorsun eve.
11 aylık bebek 3-4 saat bırakmak için küçük değil..
Bunu rutin haline getir mutlaka..
Ben şimdi çalışmadığım zamanları düşünüyorum da akşam eşim gelirdi 15-20 dakika markete gider dolaşırdım. O bile iyi gelirdi.
Evden de çok uzaklaşamıyorum bak anneliğin manyak tarafı..
Ben de sporu çok seven bir insandim. Evde koşu bandım, eliptik bisikletim vardı. Hatta normal.bisikletim de var. Ama malesef öyle zor bir bebeğim var ki. Uyumadigi zamanlarda asla tek basina durmayan, sürekli kucak isteyen, dışarı çıkarsam da bir süre sonra pusetinde sıkılip yine mizmizlanmaya başlayan bir bebek. Onu uyuttugum zamanlarda da spora sıra gelmiyor malesef. Şimdi mutfağı temizlemeliyim mesela. Zaten o zamana kadar uyanır. Uyanınca da onunla oyun oynarız, öğle yemeğini yer, biraz kendi başına oynamasını beklerim ama ne mümkün. Sürekli peşinde kendine zarar vermesin diye kostururum(aslında bu da bir sporBenim en büyük motivasyonum sağlıklı kalmak, hem kendim hem çocuklarım için. İlk doğumumda 20 kilo almıştım, hamileyken biraz salıyorum, doğru. Ama sonrasında, eski dinç, mutlu halimi, oradan buradan pırtlamayan vücudumu özlüyorum. Sonra spor yapmaya başlıyorum, birkaç günde öyle büyük bir fark hissediyorsunuz ki psikolojik olarak, sonra bırakmak istemiyorsunuz. O mutluluğu kaybetmek istemiyorsunuz. Yani en azından ben istemiyorum. Şöyle şakır şakır terlediğim bir spor programı sonrasında hissettiğim tatmin çok az şeyde var. Şimdi yine dombiliyim, hamileyim ve saldım ama bir yandan yavrucak doğsa da, o ana kucağında şekerleme yaparken evde ter dökeyim, ya da kanguruyu takıp, şöyle yollara düşeyim diye gün sayıyorum. O yüzden diyorum ki, sıkılınca mutfağa değil, dışarı koşun. (gece koşmayın tabi, dünya hali malum) Evde tıkılı kalmak insanı bunalıma, bunalım da mutfağa sürüklüyor.
Sizi kanguru paklar. Benim bıcırık da hiç sevmezdi puseti. Kanguruyla bir düşerdik yollara (ama lütfen ergonomik kanguruBen de sporu çok seven bir insandim. Evde koşu bandım, eliptik bisikletim vardı. Hatta normal.bisikletim de var. Ama malesef öyle zor bir bebeğim var ki. Uyumadigi zamanlarda asla tek basina durmayan, sürekli kucak isteyen, dışarı çıkarsam da bir süre sonra pusetinde sıkılip yine mizmizlanmaya başlayan bir bebek. Onu uyuttugum zamanlarda da spora sıra gelmiyor malesef. Şimdi mutfağı temizlemeliyim mesela. Zaten o zamana kadar uyanır. Uyanınca da onunla oyun oynarız, öğle yemeğini yer, biraz kendi başına oynamasını beklerim ama ne mümkün. Sürekli peşinde kendine zarar vermesin diye kostururum(aslında bu da bir spor) sadece o kadar çok ağlamayı seviyor ki, bu beni çok yoruyor. Beni yapı olarak sakin biriyim, sessizliği severim ama bu çocuk beni deli ediyor bazen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?