Kendimi ben bile anlamadım


Şansına kötü doktora denk gelmişsin, İstanbul gibi bir yerde çok iyi doktorlar var hem artık SGK ile anlaşmalı yerlerde..Daha önceki mesajımda yazdığım gibi kesin olmasada sende soyal fobi var gibi..netten araştır benzer şeyleriniz var..ayrıca uzman yardımı kesin al canım..
 
kendini kasma ortama girdiğin zaman bi defa ön yargıları sil kafandan o kişiler hayatın boyunca olucak çünkü ve canım kimin ne dediğini takarsan hep yalnız kalırsın ve pasif bi hayat sürersin çünkü sen çok düzgün konuşsan bile her zaman yargılayan ve burun kıvıran insanlar olucaktır bunun sebepleri kişiye göre değişir kimisi kıskançlıktan,kiminin egosu vardır kimisi sırf insanları üzmek kırmak için bile negatif eleştiriler yapabilir geç olmadan kendine gelmelisin bence sosyal ortamlarda sende kendini bi birey olduğunun farkına var ne düşünüosan söylersem ne derleri düşünmeden söyle yoksa asosyal bi hayat seni bekler valla aşmalısın bunları tavsiyem kendine özgüvenin olsun güven ve dimdik çatır çatır konuş valla a.s
 
Önceleri ben de senin gibiydim. Ama git gide düzeldim. Özellikle kendi başıma sorumluluklar almak zorunda kaldığım yıllarda... Bankaya gitmeye bile çekinirdim. ya yapamazsam ya yanlış bişey yaparsam diye korkardım. birilerine bişey sormaya çok çekinirdim.
Ama sonra ailemden ayrı başka bi şehirde üniversite kazandım. birden bütün hayat sorumluluğu üzerime kaldı. bir de tanımadıgım bir şehir sonuçta. işlerimi halletmek zorundaydım, yavaş yavaş alıştım.. önceden birine bişey sormak için 40 kere düşünen ben şimdi afedersiniz deyip rahatca sorabiliyorum.

Ama yaşın daha çok gençmiş o yuzden şanslısın yani; bu durumu üzerinden atmak için önünde uzun bi zamanın var...

Bi de rezil olucam diye korkuyorum demişsin. Rezil olcagını düşündüğün insanların senden bi farkı olmadıgını düşün. onlar senden üstün ya da farklı diiller ki onlara rezil olasın... böyle düşündüğünde zaten rahatlarsın ve ağzından yanlış bişey çıkmaz...
 
İşin içinde yapının etkisi var bence de, bir de en önemli nedeni bence başkalarını fazla önemsemekten geliyor. Kimse senden daha değerli ve üstün değil. Eğer bir ortamda susuyorsan, susuyorum diye eğreti hissetme kendini rahat ol, konuşman gerekiyorsada konuş çekinme, merak etme başkaları senden daha önemli şeyler konuşmuyor, boş konuşan o kadar çok insan var ki. Biraz daha ortamlara girmek, yavaş yavaş seni açabilir. Bunla beraber yardım almanda iyi olur.
En önemlisi kendini nasıl rahat hissediyorsan öyle davran ve başkaları acaba benle ilgili ne düşünüyor diye kendini yeme.
 
Ben de senin gibiyim sabah_güneşi ...Aslında daha çok sen benim 17-18 yaşlarımdaki halime benziyorsun.Şimdi biraz daha açıldım,en azından eskisi gibi eve kapanmıyorum ama yakındığın dertlerin hepsi bende de var.Ben de hep nedenini düşündüm.Neden herkesi önemsiyorum neden onların bana verdikleri değer kendi kendime verdiğim değerden daha önemli benim için? Olabilir ,herkesin içinde rezil olabilirim,cümle kuramayabilirim onlar bana güldüklerinde benden ne eksilecek?
Sanırım bunun altında özgüven eksikliği ve herkes tarafından beğenilme,sevilme isteği yatıyor... fisfisfis
Hangi ortama girersem gireyim çok samimi olmadığım insanların yanında sus pus oluyorum.10 kişinin 9undan duyduğum sözler de aynı oluyor."Bugün hiç sesini duyamadık.""Sohbetine de doyum olmuyor.""Seni biraz açalım biz...."
 
Bizi biz yapan yaşadıklarımızsa
duygularımızı şekillendiren de yaşadıklarımızdır.
neden aynı olay da bir kişi güvenli hissederken diğeri güvensiz hissedebiliyor kendini.. yaşadıkları farklı çünki..
çekirdekten kendinden emin yetiştirilmeyen kişilerin kendinden emin olamamaları , güvensiz olmaları çok normal
yaşadıkları bunu gerektiriyor çünki, duygusal refleks denebilir galiba.
öncelikle neden güvensizsin.. bunun bulunması gerekir
kelimeleri yanlış söylersen, rezil olursan ne olur, bunun sende oluşturduğu hissi bilmen,bulman gerekir
sonra o hissin sende bıraktığını.
içgörü kazanıldıkça kendin ile başedebilir, neyi neden yaptığını bilebilir , kendini,duygularını davranışlarını yönlendirebilirsin
kendini anlayamaman da bundan olabilir, içgörüsüzlükten. kendini anlarsan başedemediklerinin altından da kalkabilirsin üstesinden de gelebilirsin
tek başına yapamayabilirsin, teknik bilgilere ihtiyacın olabilir
uzman şart gibi.
 
senin yaşında çok sevdiği binlerce öğrencisi olmuş biri olarak fikrim şudur kiiiiiiiiiiiii :) ,

1- bu duygu ve düşüncelerinin büyük çoğunluğu yaşından kaynaklanıyor, hepsiiii geçecek emin ol.

2- kendini ve hayatı çooook ciddiye almış olmalısın... bak dünyada milyarlarcaa insan var, herkes ne kadar da saçmalayarak, yalpalayarak hayatı anlamaya, bir yer edinmeye çabalıyor.

bence, farklı dünya kültürlerini tanımalı, bakış açını genişletmelisin, okumalı (özellikle biyografi ve mizah), yazmalı, düşünmelisin... kendine süre vermelisin. bu süre bir ay da olabilir, bir yıl da. acelesi yok.

eve kapanmak da bir ihtiyaçtır, herkesin sürekli gezip sosyal ilişkiler içinde olması şart değil. elbette bunlara da ihtiyacımız var ama, ben neden eve kapanıyorum dedikçe kendini "anormal" biri olarak görmeye başlarsın.

hayat sen ve diğer herkesten oluşmuyor, "biz insanlar"dan oluşuyor..

hayatla ve kendinle ilgili algılarını doyurduğunda zaten çok daha rahat biri olarak hissedecek ve bu hislerine göre davranacaksın.

sevgilerrrrr... a.s. laelaelaelaelae
 
Son düzenleme:
Cnm en iyisi bulunduğun yerdeki RAM'a gitmen. Okulunuzdaki rehberlik öğretmenine söyle ve seni oraya yönlendirsin ve bunu yaparkende acele et çünkü okullar kapanınca orasıda kapanabilir. 1 haftan var. Geçmiş olsun. a.s.
 
okulda çok sevdiğim çok tatlı bir kız var. o da senin gibi. sosyofobiymiş bu. mesela metrobüste cam kenarına oturunca yanındakine afedersiniz geçebilir miyim diyemiyormuş ve son durağa kadar gidiyormuş. topluluk içinde konuşamıyormuş falan. psikoloğa gidiyor ilaç kullanıyor ve şuan gayet iyi. ben hiç öyle bir rahatsızlığı olduğunu farketmemiştim kendisi anlattı. bence sen de psikolojik destek alıp kolayca kurtulabilirsin bu durumdan
 
sosyal fobin olabilir canım.uzmandan yardım al.aslında bir çok insanda senin duygularından bir parça var.ama,herkes senin kadar büyük bir cesaretle itiraf edemiyor bile.
 
geçenlerde bir söz okumuştum tam olarak hatırlayamıyorum ama,şöyleydi galiba:''çevrenizde otuz iki dişini gösterecek kadar gülenler,içi en çok kan ağlayanlardır'' diye.
 
aynı sorun 2 sene önceye kadar bendede vardı benmkide çocukluktan gelen bişeydi bunu kurslara katılarak atlattım kendimi bi temponun içine soktum ve sonuç mükemmel şuan çok mutluyum her ortama girebiliyorum daha mutluyum fikirleimi açıkça söyleyebiliyorum ama evde oturmak konusuna gelince misafirlikmiş komşuymuş biri gelsin felan sevmiyorum ama konuşmak konusunda sıkıntım kalmadı toplulukta bulunmalısın açılırsın canım :lepi:
 

ablacığım çok tesekkür ederim beni motive ettim
az önce zaten odamda ağlarken annemle babam geldi konustuk biraz babam piskologa gitmez benim kızım delimi falan dedi.. :bbo: tartıştılar biraz moralim bozuldu annemle gizli gitmeye karar verdik.. benle ilgilendiğin için tesekkür ederim abla:1rolleyes:
 
ablacım çok güzel desteklediniz beni tesekkür ederim iyiki siz varsınız yoksa ben annemlere böle sorunum oldunu söyleyemezdim beni cesaretlendirdiniz için çok tesekkür ederim Allah kızınızı ve ailenizi tüm kötülüklerden muhafaza etsin hepinize dua ediyorum :asigim:
 

bende iyi birşey oldunu sanıyordum ama değilmiş tabi beni gülümsettiniz çok sağolun Allahta sizleri gülümsetsin. bana destek oldunuz içimi ferahlattınız Allah razı olsun
 

başaracağım azmettim. deniyorum çabalıyorum en azından ama çok yoruldum bu davranıslarımdan. diyorumki hadi konuscam konuscam o an geliyo konusmalıyım diyorum ama o an Düşünce Değil sadece His oluyo öle hissediyorum kaçmak istiyorum. ama yenmek için çok cabalıyorum bunda sizinde katkınız oldu Allah razı olsun :teselli:
 
september06 .!.:
Yapı olarak çekingensin tamam ama biraz fazla gibi ..anlattıkların bana sosyal fobi'nin işaretlerini verdi..Canım sen bir doktora görünmelisin, vakit geçirmeden..
Genişletmek için tıkla...

evet konuyu açmadan önce internetten küçük çaplı bir araştırma yaptım bende öyle olduğunu düsündümden ne yapcamı bilemedim size danısmak istedim cünkü baska anlatacak kimse yok malesef. teşekkr ederimm a.s.
 
benimde özgüven problemim var işte. ne zaman kendime güvendiysem başaramadım çünkü bunların altında türlü türlü sebepler yatıyor aslında. destek oldunuz için çok teşekkür ederim ablacığım dediklerinizi aklıma yazıyorum ve elimden geldiğince kendimi aşmaya kararlıyım. a.s.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
LÜTFEN BAKIN Eş seçimi ve kendimle savaşım
7 8 9
Yorumlar
164
Görüntüleme
9K
Mune
B
AİLE EVİ
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
3K
sungunes
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
117
Görüntüleme
15K
zelkus
H
  • Kilitli
Evliliğim ne olacak çıkmazdayım sanki
Yorumlar
17
Görüntüleme
9K
Aystkaramelmahkiyato
A
D
Boşanma depresyonu
7 8 9
Yorumlar
161
Görüntüleme
24K
Gonulbagi
G
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…