- 1 Haziran 2022
- 4.268
- En iyi cevaplar
- 1
- 13.016
- 158
- 34
- Konu Sahibi minikkelebekcik
-
- #21
Sizi tebrik ederim. Böyle idrakli bir düşünceniz olduğu için kendinizle gurur duymalısınız.
Sizi tebrik ederim. Böyle idrakli bir düşünceniz olduğu için kendinizle gurur duymalısınız.İyileşmeden çocuk yapmayı düşünmüyorum. O çocuğun vebalini alamam. Ama ne zaman olacak bu iyileşme ? Gerçekten çok yoruldum. Çok çaba sarfettim. Ama yok olmuyor. 5 adım ileri gittikçe 2 adım geri gidiyorum sanki
İlaç bırakılıyor hastalık 5. Ayda tekrar edıyor hep… gebelık 9 ayTerapistinizle çocuk konusunu paylaşmışsınız belli ki.. Peki demediler mi dozunu azaltarak bırakırız ve gebelik sonrası tedavinize devam ederiz şeklinde umut verici herhangi bir şey..
Bir iki yıl sonra daha iyi olunca denersin bir de bunu takıp kendini kurma psikolojini bozma. Bir de bizim bir tanığın başına geldi doktor işte sen kötüsün şöylesin böylesin çocuk çok kafaya taktı şimdi suçlanıyor.Sonuç kendi kendini ben hastayım diye depresyona soktuŞuan 35 yaşındayım, 23 yaşından beri psikolojik hastalıklarla uğraştım. (Anksiyere, panikbozukluk, depresyon). Çok fazla terapi aldım gerçekten çok çaba sarfettim. İyileştim dedim ilaçlar bırakıldı hopppp sonra hastalık tekrar etri hep. Sonra eşimle tanıştım. Evlendik, şuan 5 senelik evliyim. Etrafım da herkesin bebekleri oldu. Ama ben ? Bebek bile deneyemedim. Çünkü ilaç kullanılıyorum. Türkiyenin en iyi doktorlarından hala terapi alıyorum. Ama yok işte olmuyor.. beceremiyorum. Doktorlar gebeliğin ilk 3 ayın da kesinlikle antidepresan kullanmamı önermiyor. 3. Aydan sonra da engelli olup olmayacağının gsrantisini veremeyeceklerini söylediler.
Eşim evet biliyordu evlenmeden hastalığımı bu şekilde kabul etti beni. Ama ona çocuk verememek beni çok üzüyor !!!!! Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Kendisi o kadar düzgün biriki…. Baska bir kadınla bir ömür mutlu olabilirdi. Onun baba olma hakkını elinden almış gibi hissediyorum… asla bu konu için beni üzmüyor. Çabalarımı da görüyor.
Benim yaşadığımı yaşayan, veya etrafın da böyle örnekleri olanlar lütfen yardım edin bana. Onca terapi anca üstüne gitme teknikleri neden neden diyorum bazen… ama hala kendimi salmış değilim şuan ağlıyorum ama çabamı asla bırakmayacağım. Çünkü inatçı bir kadınımdr ben.
İmla hatalarından özürdilerim.
Şuan 35 yaşındayım, 23 yaşından beri psikolojik hastalıklarla uğraştım. (Anksiyere, panikbozukluk, depresyon). Çok fazla terapi aldım gerçekten çok çaba sarfettim. İyileştim dedim ilaçlar bırakıldı hopppp sonra hastalık tekrar etri hep. Sonra eşimle tanıştım. Evlendik, şuan 5 senelik evliyim. Etrafım da herkesin bebekleri oldu. Ama ben ? Bebek bile deneyemedim. Çünkü ilaç kullanılıyorum. Türkiyenin en iyi doktorlarından hala terapi alıyorum. Ama yok işte olmuyor.. beceremiyorum. Doktorlar gebeliğin ilk 3 ayın da kesinlikle antidepresan kullanmamı önermiyor. 3. Aydan sonra da engelli olup olmayacağının gsrantisini veremeyeceklerini söylediler.
Eşim evet biliyordu evlenmeden hastalığımı bu şekilde kabul etti beni. Ama ona çocuk verememek beni çok üzüyor !!!!! Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Kendisi o kadar düzgün biriki…. Baska bir kadınla bir ömür mutlu olabilirdi. Onun baba olma hakkını elinden almış gibi hissediyorum… asla bu konu için beni üzmüyor. Çabalarımı da görüyor.
Benim yaşadığımı yaşayan, veya etrafın da böyle örnekleri olanlar lütfen yardım edin bana. Onca terapi anca üstüne gitme teknikleri neden neden diyorum bazen… ama hala kendimi salmış değilim şuan ağlıyorum ama çabamı asla bırakmayacağım. Çünkü inatçı bir kadınımdr ben.
Yapmaktan mutlu olduğun bişeyle ilgilen . Herkesi olduğu gibi kabul ve evladin olsun diye birazBence denemelisin lustral ilk 3 ayda kullanılabiliyor bu kadar umutsuz olma belki durumun sandığın kadar kötü değil beni yanlış anlama bazen doktorlar para için de sen çok kötüymüşsün yapamazmışsın gibi seni inandırabiliyorlar
Ben de terapiye gittim hiç iyi gelmedi. Ama YouTube Tülay kök videolarını izlemek öyle iyi geliyor kiiiŞuan 35 yaşındayım, 23 yaşından beri psikolojik hastalıklarla uğraştım. (Anksiyere, panikbozukluk, depresyon). Çok fazla terapi aldım gerçekten çok çaba sarfettim. İyileştim dedim ilaçlar bırakıldı hopppp sonra hastalık tekrar etri hep. Sonra eşimle tanıştım. Evlendik, şuan 5 senelik evliyim. Etrafım da herkesin bebekleri oldu. Ama ben ? Bebek bile deneyemedim. Çünkü ilaç kullanılıyorum. Türkiyenin en iyi doktorlarından hala terapi alıyorum. Ama yok işte olmuyor.. beceremiyorum. Doktorlar gebeliğin ilk 3 ayın da kesinlikle antidepresan kullanmamı önermiyor. 3. Aydan sonra da engelli olup olmayacağının gsrantisini veremeyeceklerini söylediler.
Eşim evet biliyordu evlenmeden hastalığımı bu şekilde kabul etti beni. Ama ona çocuk verememek beni çok üzüyor !!!!! Ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Kendisi o kadar düzgün biriki…. Baska bir kadınla bir ömür mutlu olabilirdi. Onun baba olma hakkını elinden almış gibi hissediyorum… asla bu konu için beni üzmüyor. Çabalarımı da görüyor.
Benim yaşadığımı yaşayan, veya etrafın da böyle örnekleri olanlar lütfen yardım edin bana. Onca terapi anca üstüne gitme teknikleri neden neden diyorum bazen… ama hala kendimi salmış değilim şuan ağlıyorum ama çabamı asla bırakmayacağım. Çünkü inatçı bir kadınımdr ben.
İmla hatalarından özürdilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?