Kendimi nasıl iyi edeceğim


Ben böyle değildim önceden...Bana kötü davranana taviz vermezdim ve hep değerli olurdum...Kimse tarafından terkedilmedim hatta...Ben giderdim hep dönerlerdi...Taa ki bununla tanışana kadar, manipülasyon ustası..Başta onun tavırlarını da kabul etmedim aslında hemen geri çekiyordum kendimi o peşimden koşardı...Sonra sürekli dönüşleri hemen kabul ettiğim için midir nedir artık nasılsa biyere gitmiyor diye o benim dönmemi beklemeye başladı...Haftalarca aramasam da bekliyor artık sonra dayanamayıp ben hiç mi insan merak etmez diyorum...Sen bana yaptıkların yüzünden bu haldeyiz demekten başka bişey yok...Zaten o sorunu konuşmaz, barışacagı zaman hiçbişi yokmus gibi arar..konuyu açarsam yine azarlanırım...sorunları halı altına süpürmek tarzım değil yani
 
Valla söylesem bu yaşta ne bu ergen gibi dersiniz...Ben ne kadar yaşlarımıza göre bu haller komik oluyor desem de malesef yaşananlar ergen gibi oluyor...o 45 ben 38
yani dediğim gibi siz ayrılın hatta bunu şuan yapın bakalım ne diyecek. Olmuyor diyin mutsuz olduğunuzu onun tavırlarından dolayı artık alttan almaktan yorulduğunuzu anlatın bakalım ne olacak ?
 
O zaman neden dönüyorsun tekrar tekrar? Bırak gitsin ne hali varsa görsün. Kimse bulunmaz hint kumaşı değil.. Ayrıca sevgiymiş aşkmış falan bunlar zaten kötü muameleyle sorunlarla biten duygular emin ol.. İnsan zaten bu kadar sorun yaşadığı insanı teknik olarak sevemez, onun adı sevgi değil bağımlılıktır artık. Bi bağımlılıktan da kurtulmak emin ol sana nefes aldıracak, yiyeceklerin tadı bile değişecek, hayatın kokusu da öyle.. Bırak yaa, "lanet olsun böyle kahırlı ilişkiye" de bırak git.Emin ol hayatının en doğru kararı olacak.
 


Yani sahsen her açıdan enerji vampiri olan her insanı hayatımdan çıkarttım. Ben burda sadece emekleri ve iyi niyeti sömürülen sizi görüyorum. Üstüne tüm hayat sevincinizi emim gidiyor bu ilişki. Ilerde kaybettiğiniz zamana verdiğiniz emeklerden daha cok yanasınız inanın
 

O kadar iyi anladınız ki beni...Zaten yanıyorum emeklere şimdi bile...Hayat sevincim kalmadı gerçekten...Hep bi düzeliriz ümidi taşıyorum yaklaşmaya çalışıyorum ama karsı taraf o kadar şımarmış ki azarlayıpduruyor...naiflik kalmamış...
Ondan uzaklasınca da kendimi yalnız hissediyorum karsıma da duzgun biri çıkmıyor kimse çıkmıyor hatta...Öyle bi kısır döngüde hep mutsuzum...
 

Aynen ben de lanet olsun dedim cok zaman...hatta yazdım ya 1 yıl ayrı durduk ayrılmıştım..anasıyla geldi barıştık...tek basına gelmeye bile cesaret edememiş anlamadım yani...bağımlılık oldu...onsuz olunca içimi yalnızlık kaplar guzel zamanlar aklıma gelir, barısırbarısmaz da üzmeye başlar...offf gercekten yerin dibine batsın boyle bi bağımlılık...karşıma kimse de cıkmıyor..
 

Söyle birsey var aslında: belli bir zaman sonra drama alışıyorsunuz. Yani tüm bu olumsuz duygulara o kadar alışıyorsunuz ki, yalnızlık sessizlik size garip geliyor. Cünkü alıştığınız kargaşa bile yok. Bence yalnızlık korkulacak birşey değil. Sagolsun dost bildiklerimden o kadar çok kazık yedim ki akıllandım o konuda. Sizin yalnız kalmaktan korktugunuzu anlıyorum, ama böyle sağlıksız ilişkilerde daha büyük bir tehlike yatıyor. Oda kendinizi kaybetmeniz. Taviz vererek ve karşıdaki insanın sizi devamli elestirmesi faktörlerin sadece iki tanesi. Simdi bir geri gidin zamanda ve düşünün: Bu ilişki benim hayatıma ne katıyor? Bu ilişkide bana yer var mi? Huzur var mı? Yoksa yapılacak belli. 5 sene uzun bir süre ve sessizliğe alışmak ilk başta zor gelebilir ama zamanla sessizlikten cok imkanlari görmeye baslayacaksiniz
 
ayrıldıktan sonra da hala onun geleceğini ve tekrar barışacağınızı düşündüğün için karşına biri çıkmıyor. Bi bitirsen kafada ve normal hayatın akışına geri dönsen ve mutluluğun illaki bi erkekle birlikte olunca gelmeyeceğini anlasan herşey değişecek aslında hayatında.. Bi psikolog desteği de çok iyi olur bu durumlarda.. Böyle uzun ve sorunlu ilişkiler insandan özgüvenini, hayat sevincini, kahkahalarını bile alıp götürüyor, kolay değil eski benliğine tekrar kavuşmak.. Bir destek al lütfen ve artık kendine bu işkenceyi yapma.
 
Bir de benim yaşadıgım bazı seylerden dolayı güven problemim var ona karşı, bunu da cok belli ediyorum..Bigün tartısırken ona dedim bak senin de var guven problemi..bunu aşmak için biyere gittiğimizde birbirimizi gittiğimiz yerden arayalım mesela ya da ortamın fotosunu falan paylaşalım içimizi rahat ettirelim madem dedim...normalde olmaz ama bu problemi aşmak için yani...çünkü adam biyere gidince ordan beni aramaz yazmaz...ama ben dısarı cıkıcam dediysem ve bana bi kere ulaşamadı teli duymamısım bana bu durum tuaf geldi falan dedi mesela...sırf bunlar olmasın diye dikkat edelim madem dedim..bana dediği şu oldu, ben her gittiğim yerden foto atmak zorunda değilim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…