Karakterimden hiç memnun değilim kesinlikle değişmek istiyorum!
İş hayatından örnek vereyim; dışarıdan bakılınca sessiz, sakin, insanları kıramayan biri gibi gözüktüğümü söylerler. Bizim ülkemizde haddini bilmek, mütevazi olmak özgüvensizlik olarak algılanıyor maalesef. Kendi karakterimi tam olarak ortaya koyamıyorum. Fazla yumuşak yüzlüyüm sanırım. Herkesle iyi anlaşmaya çalışırım. Bu durum beni çok rahatsız ediyor. Fazla empati yapıyorum. Ben bencil ve biraz da egolu olmak istiyorum. (kavga ettiğim insanlar olmuştur pısırık bir tip değilim)
Örneğin; misafirliğe davet edildim hiç gitmek istemiyordum aşırı ısrar edildi. Gideyim bari ne olacak dedim ama pişman oldum sonra, keşke gitmeseydim bana göre değildi. Diğer bir örnek insanlarla gereksiz samimiyete girmek. Bunun sebebi tamamen karşı taraf, ben zaten mesafeliyim ama bir iş ortamında illaki sohbet ediliyor, iletişim kuruyor. Karşı taraf hemen samimi oluyor (daha sonra ben de bu samimiyet dengesini ayarlayamıyorum karşı tarafa uyuyorum). Ben insanlar tarafından çok sevilme meraklısı değilim. Bir iş arkadaşımla yakıştırdılar maalesef -dış ortamdan birisi yakıştırdı- kültür seviyesi bana uygun biri asla değil. Ben kendimi demek ki ortaya koyamıyorum insanlar böyle hadsizlikler yapıyor. Bunlar hep benim pasif kalmam, kim olduğumu ortaya koyamamam yüzünden oluyor. Tekrar iş hayatına gireceğim ve aynı sorunları yaşamak istemiyorum işsiz kalmak gibi bir lüxüm yok.
Fazla mütevazilik çok zararlı bir şey... İyi kötü bir okul bitirmişim bir akrabamız bana sera işçiğini layık görüyor mesela! Karşı taraf bu konuda art niyetli değil buna eminim. Yani problem bende.
Ben iş hayatında insanlarla samimi olmak istemiyorum bu durum istismara sebep oluyor. Tabii ki iletişim kuracağım, sohbet edeceğim. Nasıl arıza bir tip olunur acaba?
İş hayatından örnek vereyim; dışarıdan bakılınca sessiz, sakin, insanları kıramayan biri gibi gözüktüğümü söylerler. Bizim ülkemizde haddini bilmek, mütevazi olmak özgüvensizlik olarak algılanıyor maalesef. Kendi karakterimi tam olarak ortaya koyamıyorum. Fazla yumuşak yüzlüyüm sanırım. Herkesle iyi anlaşmaya çalışırım. Bu durum beni çok rahatsız ediyor. Fazla empati yapıyorum. Ben bencil ve biraz da egolu olmak istiyorum. (kavga ettiğim insanlar olmuştur pısırık bir tip değilim)
Örneğin; misafirliğe davet edildim hiç gitmek istemiyordum aşırı ısrar edildi. Gideyim bari ne olacak dedim ama pişman oldum sonra, keşke gitmeseydim bana göre değildi. Diğer bir örnek insanlarla gereksiz samimiyete girmek. Bunun sebebi tamamen karşı taraf, ben zaten mesafeliyim ama bir iş ortamında illaki sohbet ediliyor, iletişim kuruyor. Karşı taraf hemen samimi oluyor (daha sonra ben de bu samimiyet dengesini ayarlayamıyorum karşı tarafa uyuyorum). Ben insanlar tarafından çok sevilme meraklısı değilim. Bir iş arkadaşımla yakıştırdılar maalesef -dış ortamdan birisi yakıştırdı- kültür seviyesi bana uygun biri asla değil. Ben kendimi demek ki ortaya koyamıyorum insanlar böyle hadsizlikler yapıyor. Bunlar hep benim pasif kalmam, kim olduğumu ortaya koyamamam yüzünden oluyor. Tekrar iş hayatına gireceğim ve aynı sorunları yaşamak istemiyorum işsiz kalmak gibi bir lüxüm yok.
Fazla mütevazilik çok zararlı bir şey... İyi kötü bir okul bitirmişim bir akrabamız bana sera işçiğini layık görüyor mesela! Karşı taraf bu konuda art niyetli değil buna eminim. Yani problem bende.
Ben iş hayatında insanlarla samimi olmak istemiyorum bu durum istismara sebep oluyor. Tabii ki iletişim kuracağım, sohbet edeceğim. Nasıl arıza bir tip olunur acaba?
daha geçengün birisine en sonki söylencek sözü direk söyledim diye küstü bana konuşmuyo, çokta rahatım böyle
.
