mrblar
1,5 aylık bi ilişkim var,bugüne kdr hep kısa süreli ilişkiler oldu hayatımda,hep yanlış kişileri seçtim.21 yaşındayım ve üniversite okuyorum,maymun iştahlı biriyim,şimdiye kdr hep ben birilerinin peşinden koşmuşumdur ama bi çoğunda karşılıksız kaldım,ama bu defa durum tam tersi oldu,benim peşimden koşuluyo hem de delicesine.
erkek arkadaşım beni o kadar çok seviyo ki,eminim buna beni ömrüm boyunca başka hiçkimse onun kadar sevemez,hiç şüphem yok buna,en savunmasız,en ihtiyaç duyduğu zmnda hayatına girdim onun,ve şuan yaşama sevinciyim onun adeta.
fakat ben ona aşık değilim,onu onun beni sevdiği kadar sevdiğimi de zannetmiyorum,tamam elbet seviyorum ama onun kadar tutkulu ve derin duygularla değil.
kendisi ortaokul'dan terk ve çok erken yaşta bi evlilik yaşamış ve bi oğlu var
sizce ne yapmalıyım,ilerde ailemle aram bozulacağından eminim,bi evin bi kızıyım,tek çocuklarıyım ailem'in.
bi ilişkinin düzgün yürümesi için illa sizinde çok sevmeniz gerekli mi, yoksa karşınızdaki adam sizi akıl alamıycak şekilde sevmesi yeterli midir..?
O benimle herşeyin,önümüze çıkacak tüm zorlukların üstesinden gelmeye hazır,belki üniversite okumamış ama hayat okulundan mezun,feleğin çemberinden geçmiş diye tabir edilenlerden..kendi ekmeğini kazanıyo,ayakları yere basıyo,uçuk kaçık havai bi tip de değil,4 yaş büyük benden. bide şöyle bi durum var ben dış görünüşe çok önem veren biriyim,hatta bu tip durumlarda tek dikkat ettiğim kriterdir,benim boyum 1.80 ama o benden nerdeyse bi karış kısa
beni böyle seven birini bırakıp,bedduasını almak çok korkutuyo beni,gerçi o beddua edemez bana öyle bi durumda bile,o kdr çok seviyo,düşünün
sevdiğim başka sevenim başka..Lütfen bana bi akıl verin,çok ihtiyacım var buna
1,5 aylık bi ilişkim var,bugüne kdr hep kısa süreli ilişkiler oldu hayatımda,hep yanlış kişileri seçtim.21 yaşındayım ve üniversite okuyorum,maymun iştahlı biriyim,şimdiye kdr hep ben birilerinin peşinden koşmuşumdur ama bi çoğunda karşılıksız kaldım,ama bu defa durum tam tersi oldu,benim peşimden koşuluyo hem de delicesine.
erkek arkadaşım beni o kadar çok seviyo ki,eminim buna beni ömrüm boyunca başka hiçkimse onun kadar sevemez,hiç şüphem yok buna,en savunmasız,en ihtiyaç duyduğu zmnda hayatına girdim onun,ve şuan yaşama sevinciyim onun adeta.
fakat ben ona aşık değilim,onu onun beni sevdiği kadar sevdiğimi de zannetmiyorum,tamam elbet seviyorum ama onun kadar tutkulu ve derin duygularla değil.
kendisi ortaokul'dan terk ve çok erken yaşta bi evlilik yaşamış ve bi oğlu var
sizce ne yapmalıyım,ilerde ailemle aram bozulacağından eminim,bi evin bi kızıyım,tek çocuklarıyım ailem'in.
bi ilişkinin düzgün yürümesi için illa sizinde çok sevmeniz gerekli mi, yoksa karşınızdaki adam sizi akıl alamıycak şekilde sevmesi yeterli midir..?
O benimle herşeyin,önümüze çıkacak tüm zorlukların üstesinden gelmeye hazır,belki üniversite okumamış ama hayat okulundan mezun,feleğin çemberinden geçmiş diye tabir edilenlerden..kendi ekmeğini kazanıyo,ayakları yere basıyo,uçuk kaçık havai bi tip de değil,4 yaş büyük benden. bide şöyle bi durum var ben dış görünüşe çok önem veren biriyim,hatta bu tip durumlarda tek dikkat ettiğim kriterdir,benim boyum 1.80 ama o benden nerdeyse bi karış kısa
beni böyle seven birini bırakıp,bedduasını almak çok korkutuyo beni,gerçi o beddua edemez bana öyle bi durumda bile,o kdr çok seviyo,düşünün
sevdiğim başka sevenim başka..Lütfen bana bi akıl verin,çok ihtiyacım var buna