Iste herkes herseyi yapiyor da biz yapinca hoze batiyor bazenGrupta okumaya geçti diye çocuğunu paylaşan var ya da karnesini vs genel olarak paylaşım sevmiyorum ama o an gerçekten o kadar mutlu oldum ki kızımın o eseri çalmasına ben de onlarla paylaştım
Nasıl olsa her şey paylaşılıyor
İlginç… ben de hep tam tersini yaşadım. Dış görünüşe önem vermem, ev dekorasyonu mühim değil… ama millete bakıyorum bakımlar giyimler eşyalar peşindeler ve kendimi yanlarında fazla mütevazi ve görmüş geçirmiş hissediyorum. Sizin gözlemi ben hiç yapmadım şahsenSizden farkli bir gozlemim de var benim. Mesela bir arkadasim var hep hasta bezgin bir ses tonunda, cansiz. Evine git gergin. Ama misafiri eksik olmuyor. Hic alakasiz insanlardan haberi oluyor.
Sorgulaya sorgulaya beni de kimsenin muhabbeti sarmaz oldu :) ben sikildim acaba o da sikildi mi diye dusunur oldumannem bana ergenligimden beri seyi kodluyor.. “bizim yildizimiz düşük, biz sevilmeyiz” ahahaha belki sizinki de düşüktür.
size katılıyorum, kendi kabuğunda yaşamak da yetmiyor bir yerden sonra. ben bu durumdan şikayet etmeyi bıraktığım anda rahatsız olmadığımı fark ettim yine de. aslında dışarıda, orada, burada denk gelip muhabbet ettiğim kimselerle aslında muhabbet etmekten çok keyif almadığımı, beni beslemediklerini anladım. öyleyse yeri gelince konuşuruz diyorum kendi kendime. bilemiyorum ben artık konuyu edilgen değil de etken durumda ele alıyorum
bu arada eklemek istedim. arkadaşınıza attığınızı paylaştığınız mesajı gördüm, o da acayip ben haha maalesef. sanırım mesafeli bir duruş sergiliyoruz. ben ortamda makara, geyik yaparım ama dedikodu yapmam, sulanmam, şaka yollu da olsa incitici konuşmam. belki de bu yüzden daha az bağımlılık gösteriyorlar bana karşı
Ben de ilginc buluyorum bunu. Sizin anlattiginiz durumu anliyorum, insanlar ondan keyif aliyorlar, boyle ego tatmini yasiyorlar da benim gozlemledigim durumu anlayamiyorum. Konu boyunca bolca dedikodu yapip ornekler verdim cok garipsedigim insanlarla ilgili :)İlginç… ben de hep tam tersini yaşadım. Dış görünüşe önem vermem, ev dekorasyonu mühim değil… ama millete bakıyorum bakımlar giyimler eşyalar peşindeler ve kendimi yanlarında fazla mütevazi ve görmüş geçirmiş hissediyorum. Sizin gözlemi ben hiç yapmadım şahsen
Bence şunlar olabilir: kendilerini o insanın yanında canlı, enerjik hissedip ego tatmin ediyorlar. O insanı olgun görüp yanında huzur buluyorlar. İkisinden biri olabilirBen de ilginc buluyorum bunu. Sizin anlattiginiz durumu anliyorum, insanlar ondan keyif aliyorlar, boyle ego tatmini yasiyorlar da benim gozlemledigim durumu anlayamiyorum. Konu boyunca bolca dedikodu yapip ornekler verdim cok garipsedigim insanlarla ilgili :)
Siz durumunuzu daha iyi bilirsiniz. Arkadaşlarınızı aradığınızda neler konuşuyorsunuz bunları genel hatlarıyla gözden geçirip farklı bir konu konuşabilirsiniz. Ama yazdıklarınızı okudum sanki bu bahsettiğiniz kişiler bir şekilde anlayışsız davranmışlar. Farklı bir ortam ya da bir şekilde bu insanlarla dengeli iletişim şeklinde iki seçenek geliyor aklıma.Burasi o kadar sinirli bir cevre ki oyle arkadas grubu uydurabilecegim bir durum olmaz, ortaya cikar. Ben zaten arkadaslar ile cikinca paylasim yapan biri degilim, sahte bir sey paylasirsam cok kor goze parmak sokmak olur.
Olabilir bak hic boyle dusunmemistim. Beni ise tam tersi dusuk enerjili insan asagi cekiyor. Yaninda olmaktan hic keyif almiyorum.Bence şunlar olabilir: kendilerini o insanın yanında canlı, enerjik hissedip ego tatmin ediyorlar. O insanı olgun görüp yanında huzur buluyorlar. İkisinden biri olabilir
Mesela ben hep sorunu biliyorsak cozumu de bulabiliriz kafasindayim. Negatif yaklasiminizdan izde rahatsizsiniz. Bunu degistirmek uzerine dikkat edebilirsiniz.Ama ben kendimce bunun sebebini de buldum. Mizacim sert, bazen sert konuşurum. Durduk yere gülmem ve en kötüsü malesef bu özelliğinden nefret etsemde engel olamıyorum, negatif olmam ve sürekli negatif konuşmam. İnsanlar bir süre sonra iletişim kurmak istemiyor kendimce böyle düşünüyorum
Bence dostluk kardeşlik diye birsey kalmadi herkes kendi hayat telaşında. Ayni durumu yasiyorum arkadas var evet ama bu beni tatmin etmiyor iliskilerimde cunku ben arkadaşimi da cok sahiplenen paylasamayan biri oldugum icin siradan sadece vakit gecirmek icin yapilan bulusmalar vs beni hic sarmaz katilmam da. Vaktimi oldurmus gibi hissediyorum bos geliyor toplu arkadas bulusmalari. Olsaydi guvenebilecegim yakin dostum ne ala ama cok guvendiklerim bir üzüntülü zamanimda yok oldular. Herkesi oyle bir sildim ki resmen yoklugumla dovdumMerhaba,
Yine takintim basladi. Dogrusu ne fayda gorebilirim bilmiyorum, dertlesmek icin yaziyorum.
Sorun; kimsenin beni aramamasi. Hic hal hatir soranim, arkadaslik edenim yok. Arkadas var. Ama hep ben ariyorum. Bu herkes icin gecerli. En samimiyetine guvendigim insan bile beni aramaz.
Insanlarin nasil diyalog icinde kaldiklarini anlayamiyorum. Cunku kimse benimle kalmiyor. Ama bakiyorum kendi aralarinda haberlesiyorlar. Beni hic aramayan arkadasim cok alakasiz baska bir arkadas hakkinda bilgi sahibi oluyor, haberlesmis oluyorlar.
Tamam bunu psikologla calisiyoruz. Benim aranma istegime bagliyoruz. Ama gercegi konusmuyoruz. Ben aranmayi bekliyor olabilirim ama kimsenin beni aramamasi hem de bir kisinin bile aramamasi nasil mumkun oluyor.
Gebito bana cok yardim etti, sayesinde cocuklari buyuturken bir suru pratik sey ogrendim diyen insan 2 yilda beni hal hatir sormaya 2 defa aramamistir.
hep goruselim diyen biri var. Hep ben ariyorum. Gecen gorustuk, yine ben program yaptim. Baska bir suru insanla iletişim halinde. Benimle ise yalnizca ben iletisime gectikce yaziyor. 2 hafta once eve davet ettim, planimiz var haftaya goruselim mi dedi, olur dedim, sonra karsilastik ve hic program yapmaktan bahsetmedi.
Dun biriyle görüştüm. O kadar çok hissettim ki ben onu davet ettim diye onun beni karsilik olarak davet ettigini ve bu olayin burada kapandigini bir daha gorusmeyecegimizi. Ben onu davet ederken de o beni davet etsin beklentisiyle davet etmemistim.
Bazıları bilmişlik taslamayı sever. Karşı taraf yeterince güzel, canlı, çokbilmiş olmasın da beni bastırmasın kafası…Bazen kendi olayımı buna bağladığım da oluyor.Olabilir bak hic boyle dusunmemistim. Beni ise tam tersi dusuk enerjili insan asagi cekiyor. Yaninda olmaktan hic keyif almiyorum.
KatılmıyorumYigeninin torununun videosu dikkat cekmek zorunda bence. Hergun ya da sik sik atilmiyorsa ayda yilda bir atilan videolara bi reaksiyon verilmeli diye düşünüyorum
Ben biraz cocuk konusunda fazla hassasim. Bir tane de yigenim var. Atilan bir iki fotoğraf videoya masallah balima yazmaktan gocunmuyorum 3) bazen videonun tamamini bile izlemiyorum ama bir kalp emojisi gonderiyorum :)Katılmıyorumilgimi çekmiyor ve çekiyormuş gibi yapmak da istemiyorum. Torun farklı bir şey olabilir ama yeğen olsun akraba arkadaş çocuğu olsun bazı kişilerin ilgisini çekmez. Sosyal ilişkilerde biraz da atmosferi koklamak lazım, reaksiyon yoksa yoktur. Bir ihtimal bu tarz beklentiler, resmiyet ve kafada belli bir norm olması gibi etmenler de Sosyal ilişkilerinizi etkiliyor olabilir. Yani aslında tabi ki kendi tarzınız dışına çıkmayın ama sordunuz diye acaba diyorum. Biraz havadan sudan boş muhabbet, biri derdini anlatırsa sorununu çözmek yerine sadece destek olmak yanındayım demek, kısa süreli planlar. Bunlar gerçekten hayatı kolaylaştırıyor.
İşte kalp gönderince bir daha atıyorlar. İnsanlar da istemediklerini belli etmek için böyle yapıyorBen biraz cocuk konusunda fazla hassasim. Bir tane de yigenim var. Atilan bir iki fotoğraf videoya masallah balima yazmaktan gocunmuyorum 3) bazen videonun tamamini bile izlemiyorum ama bir kalp emojisi gonderiyorum :)
Ay sorun burda olabilir iştesanirim ben oyle insanlari ciddiyetimle cok guzel uzaklastiriyorum.
Ben cozum odaklıyımdir. Biri bana sorun anlayirken ben kendimce cozum soyler onu iyilestirmeye calisirim. Asla soruna, negatife takili kalmam. Bir problem varsa cozum de var.
Hala o grupta mısınız? Keşke o gün çıksaydınız. Üzüldüm açıkçası.Böyle bişeyi de ailemle yaşadım aile grubunda çocuklardan salatadan çorbaya kadar saçma sapan siyasi capslerden temizliğe kadar herşey konuşuluyor videolar fotoğraflar paylaşılıyordu ben de kendi kızımın piyano dersinde çaldığı bi parçayı onlarla paylaştım herkes gördü videoyu ve kimse yorum yapmadı yorumu bırakın kimse bi emoji bile atmadı
Dediğim gibi saçma salak bi sürü şeye yorum yapan insanlar bunlar (2 ablam 4 kardeşim annem) ama ailede çevrede daha önce hiç görmediğimiz bir çocuk piyano çalıyor ve kimse tebrik etmeyi bırakın emoji bile atmadı
ben de geri çektim ve sonra soran da olmadı neden çektin diye
Ailenin en değersizi gibi hissediyorum onlarla iken ama şükür beni çok seven eşim var ve ailesi de benim aileme göre bana karşı daha iyi merhametli.
Yine de üzücü ve yıpratıcı
Bence buraya takılan, uzun vakit geçiren çoğu kadın yalnız. Belli etmeselerde anlaşılıyor.Lütfen sen de
Biraz baltalı ilah oluyorum ya. Gerçekten kadınların çok kadınsal mevzuları var. Duymak istediklerini söyleyemiyorum insanlara galiba.
Elbette asosyallikten zaten hepimizinki.Bence buraya takılan, uzun vakit geçiren çoğu kadın yalnız. Belli etmeselerde anlaşılıyor.
Degilim ama cok afedersiniz agzima edilene kadar sabrettim resmen. Algilayamadim bu saygisizligi cunku karsilasmadim daha once. Anlayamadim ne oluyor, neden oluyor.Hala o grupta mısınız? Keşke o gün çıksaydınız. Üzüldüm açıkçası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?