- Konu Sahibi burcin_umut
- #1
Ben hayatımın en büyük kazıklarını hep arkadaş bildiklerimden yedim bu yaşıma geldim daha yeni öğrendim kimselere güvenilmeyeceğini...Zor günlerinde hiç yalnız bırakmadım maddi manevi destek oldum işe yerleştirdim inanın cebimdeki son parayla simit alıp paylaştığım arkadaşlarım oldu... Sakın yanlış anlamayın bunlar söylenmez ama artık doldum...Geçen yıl canım dediğim dostum dediğim arkadaşım işşiz kaldı gittim patronumla konuştum defalarca ikna etmeye çalıştım bütçe yok dedi maaşımdan verin dedim çoluk çocuğu var dedim vs. neyse işe alındı peki noldu ilk işi eşimle uğraşmak oldu önce ona iftiralar attı sonrada bana ve biz dayanamadık işimizden isifa ettik bir sene işsiz kaldık tüm birikimimiz bitti o parayı biz çocuk sahibi olmak için harcıyacaktık... Peki ona ne oldu arkadaş işyerine ortak oldu şimdi oturduğu yerden para kazanıyor... Biz işşizken kimseler aryıp sormadı arkadaş dediğim insanlar ortalardan kayboldu...Sonuç olarak insanın doğasında bişilere güvenmek var onca geçen senememi yanayım çocuk hayallerimemi yanayım....Allah ailemizden razı olsun onlar bizi hiç yalnız bırakmadılar Allah onları başımızdan eksik etmesin... Kimselere güvenemiyorum haksız mıyım?
O şahsıda Allaha havale ediyorum Allah onu bilidiği gibi yapsın.......
O şahsıda Allaha havale ediyorum Allah onu bilidiği gibi yapsın.......