O insan müsvettesi kaynananızla yüzleşmeden ona öfkenizi kusmadan bu kin bitmez bacım.
Annesinden adaletsizce özür dilememi sağladı
Şöyle düşün eşin yaptiği hatalarin farkina varmiş ve bircok şeyi düzeltmek icin çaba gostermis bence bu affetmen icin buyuk bir sebep ya tam tersi olsaydi kendini ve annesini hakli gösterip birde üstüne seni suclasaydi ki bu özellik emin ol cogu erkekte var... yasadigimiz travmalar unutulmuyor evet ama surekli kafanda seni rehin almasına izin verme. Benzer seyleri bende yaşadım dogum yaptigimda israrla ben kalıcam yaninda dedi sirf geline baktim demek icin sabaha kafar uyudu bebegimi bile hemsireler emzirmem icin verdiler kucagima sezeryanliydim ve baska bircok sey hatta esimle ayri kaldigimiz dönemde benim kocama göre masum annesi ayrilmamiz icin elinden geleni yapti esimi doldurup durdu ben bunlari unutmadim ama unutmus gibi davraniyorum. Ve benim esim annesi icin hicbirzaman hatali demedi neyapayim atamam satamam benim annemde boyle dedi. Sonuc olarak ictenligimi samimiyetimi ve kendimi o evin kizi olarak görmememe sebep oldular şuan mecburi giderim birkac saat oturur gelirim hicbir şeyimi paylaşmam eşime gelince de evimuze cocuklarimuza bana sadıktır o yüzden huzur icin bircok seyi unutmus gibi davraniyorum
Offf offfff okudukça sinire kestim.Kusura bakma sana da gaz vermek istemiyorum.Eşiniz bence sadece rol yapıyor şu anda.İşler yoluna girmiş , çocuklar büyüyor , siz iyileşmişsiniz.Şu anda iyi koca olsa ne olmasa ne?Sizi kaybedeceğini anlayınca da etekleri tutuştuğu için algım kapalıydı filan gibi süslü cümlelerle kendini aklamaya çalışıyor.Ben eşinizin samimi olduğunu düşünmüyorum , sadece sizin gönlünüzü etmek için özür diliyor gibime geldi.Bu sebeple de unutamamanız ve affedememeniz çok normal.
Benim de basima buna benzer bişey gelmisti
Aynen öyle...
geçmişte kalarak hayat geçmez önünüze bakın veya boşanın ikinizede yazık
Çok teşekkür ederim bu yöntemi deneyeceğim, umarım başarırım.
Soğumamak elde değil, benim eşimde ilk zamanlar suçlu beni gördü, sen hastasın her şeyi çok farklı yorumluyorsun, annem dünyanın en iyi insanıdır, yardım etmek istedi suçlu oldu falan filan bir sürü savundu durdu.Baktım olmuyor ben bununla mı uğraşacağım dedim ayrılma noktasına vardırdım olayı.Bir süre ayrı kaldık, o annesinin yanına gitti aradığında her şeyi anlamış olduğunu söylüyor ve özür diliyordu, umarım sizin eşiniz de gerçekle yüzleşir.çünkü bir kadın için çok zor çok iyi biliyorum, hayat arkadaşı dediğiniz kişiye güvenmemek çok zor.
Bunlar aklıma gelmediği ya da tetikleyici bir etken olmadığı zamanlarda eşimi seviyorum.Geçmişini değerlendirerek olaya yaklaşıyorum açıkçası, eşimin ikinci evliliğiyim ve diğer eşiyle evliyken hep anne babasıyla birlikte yaşamışlar, sorumluluk almamış, eski eşi zaten küçükmüş ve muhtemelen kv nin onu yönetmesi ya da kendine benzetmesi zor olmamış, o kadının da ben evlilikten bir şey anladığını sanmıyorum, çünkü onca zaman kendine ait bir evi bile olmamış, eşimde sorumluluk almamış ve evde herkes sustuğu eşime yansıyan bir şey olmadığı için annesini kendi kafasında tasarladığı şekliyle görmüş.Şimdi benim bireysellik çabalarım eşimde farklı bir etki yarattı muhtemelen.Sanki daha ilk evliliğiymiş gibi her şeyi tek tek anlatmam gerekti ona, bu da epey bir zaman ve enerjimi aldı açıkçası.Eşim bu noktaya gelene kadar birey olmanın ne demek olduğunu sorgulayana kadar çok emek verdim, şimdi verdiğim emekten vazgeçmek zor geliyor.Bir de evet hala onu karşı cins olarak, eşim olarak görebiliyorum bunları kaybetmedim.O yüzden dediğiniz gibi yardım alacağım artık.Başka çarem kalmadı.
Hastanede bebekle doktorun yanında girip çıktıktan sonra kv yi bulamadım.O halimle tüm hastaneyi aradım, belki ben görmedim bilmiyorum ama bebeğim kucağımda kadını aramak çok zoruma gitti.O esnada eşimi aradım annen çıldırdı sanırım hiç yardım etmiyor üstelik bir de eziyetini çekiyorum şuanda dedim." ne yapayım, ben de arada kaldım, neden böyle yapıyor bilmiyorm, herhalde hastalığından" dedi.Bebeğimin sarılık değeri yükselmişti ve ben oturmuş ağlıyordum, yedi kat el hastanede teselli verirken gülümseyerek bana bakıyordu kadın.
Çok teşekkür ederim, bunu da deneyeceğim, belki kendi kendime telkin bana iyi gelebilir.
Ben de çok emin değilim faydasından ama belki olaylara farklı bakabilmeyi öğretir umudundayım.evet eşime güvenim gerçekten gitti, en zor zamanımda eee diyor başka ne zaman.Bir de bebeğimi sarılık nedeniyle sürekli emzirmek zorundaydım, sabaha kadar emzirmek için uğraşıyordum, kadın başını kaldırıp bitmedi mi daha ışığı kapat uyuyamadım filan diyordu, eşim bunları duymuyordu ama ne zaman ben tek bir cümle etsem uykusundan uyanıp sen anneme ne diyorsun diye kavgaya başlıyordu.Gerçekten düşündükçe her detay daha çok boğuyor beni.
