canım sabah arabada okudum yazdıklarını. ancak fırsat bulabiliyorum iki satır yazmaya...
eşine ne kadar kızgın olduğunu, hatta kırgın olduğunu biliyorum...
ay içinde bu üzüntün, kırgınlığın külleniyor ama her ayın onbeşinde depreşiyor ve sen her ay aynı duyguları yaşıyorsun...
eşine karşı tarifi bile olmayan negatif duygular besliyorsun...
eeee bir de söylenenler cabası....
yada aslında ben hep böyle hissettim...boşuna havaya milyarlar ödemiş bir insan olarak bazen onu öldürmek istedim, bana bunu nasıl yaptı diye sorguladım...bu olayların üzerinden 5 yıl geçti....bende bıraktığı şeyler eşime para konusunda duyduğum güvensizlik, ve ailesiyle olan negatif ilişkim...
bunun dışında hiçbirşey kalmadı inan. hepsi geçti gitti..... eşimi hala çok seviyorum, onunla mutluyum...
eşime duyduğum güvensizliğin bir çözümü yok. ona tekrar güvenemem eeee ben ne yaptım. elinden herşeyi alıp evin maliye bakanı oldum...
çocuk gibi benden harçlık alır ve buna itiraz etmez...çünkü hakettiğini bilir...
ailesiyle de pek görüşmem. görüşünce de gerektiği kadar konuşurum....
şimdi sen neyapacaksın...
eşini seviyor musun...evet...ondan ayrılmak istiyor musun hayır...
o zaman bütün ipleri eline alacaksın...
gitmek istiyor musun köye...istemiyorsan gitme....sana kimse birşey diyemez....
arkandan söylenenlere hiçççç kulak asma....
unutma en büyük ceza umursamamaktır....
ve eşine acıma....bırak yaptığı hatanın cezasını ödesin...
hem senin onun arkanda olduğunu bilsin hem de ya giderse düşüncesiyle yaşasın....
bu olayda sadece kendini düşünürsen kazanırsın...ama başkalarını da düşünerek taviz verirsen hep veren olursun onların gözünde...
ve bununla sınırlı kalmaz hep isterler...
daha önce yazmıştım eşimin babası ve annesinin bizim düğünümüz için eşimin dedesinin verdiği parayı nasıl vicdansızca yediklerini. bize 5 kuruş koklatmadıklarını...
eeee ne oldu...
çok şükür evim var arabam var...hepsi geçti gitti de onlar sadece dışarıdan bakıyorlar bize....