Evet, ben de aynen kıyafet giyerken, seçerken, alırken başkası beni böyle nasıl görür diye düşünüyorum. Zaten böyle düşünmek rahatsız ediyor. Kendimi kötü hissediyorum. Ben beni kıran o insan ya da diğer güzel giyinenler gibi olamam. Param olsa da olamam. Yapamıyorum. Bunu kabul etsem her daha kolay olacak. Sanki yeni bir ortama katılırken iyi kıyafetler giymek, başkalarına beğendirmek, küçük düşmemek gibi bir zorunluluk var gibi. Daha çok stres yapıyorum.önceleri benim de takıntılarım vardı
ve şunu farkettim kıyafet seçerken ben içinde rahatmıyım bana yakışmışmı diye düşünmek yerine aynaya baktıgımda başkalarına nasıl görünürüm diye düşünüyormuşum
şimdi neyle rahat edecksem onu giyiyorum
çok daha kolay oluyor :)
Ben de ayniydim. Kışın karın altında spor ayakkabısıyla okula gidip geliyordum üniversitede. Arkadaşım çizme almıştı kendine. Özenmiştim ama param yoktu. Bir kış öyle idare ettim.Kızkardeşimle ben de yıllarca parasızlıktan giysi ayakkabı alamadık. Güzel giyinmeyi geçtim kışlık paltom olmadığı için aralık ayında mevsimlik ceketi üstüste hırkalarla giydiğimi bilirim. Güzel giysilere heves ediyordum ama öyle kafama da takmıyordum pek. Sen de takma valla değmez. Sonra para kazanıp giysiye doyduğun zamanlar da gelecek. Ben ilk para kazandığım yıllarda deli gibi giysi alıyordum şimdi şimdi bıkmaya başladım.
Gençken yoksulluk çekmek kötü bi şey değil ilerde bunlar çok güzel anılar olacak. Yani ben öyle anıyorum o günleri lan aşırı fakirdim ama iyiydim gene de diye. Bu arada ikinci el giysi satan yerlere bakabilirsin ya da internette çok az giyilmiş şeyleri çok ucuza satanlar oluyor oralardan da bir şeyler alabilirsin. Zaten şu dönemde bi eteği üç kere giysen sıkılıyorsun tüketim toplumu böyle yaptı bizi. Hiç uğurlu bi kıyafetimiz kalmadıBen de ayniydim. Kışın karın altında spor ayakkabısıyla okula gidip geliyordum üniversitede. Arkadaşım çizme almıştı kendine. Özenmiştim ama param yoktu. Bir kış öyle idare ettim.
Ne diyorlar mesela. İnsanların hakkımda geri bildirim yapmaları şahsen hoşuma gider benim. Tabii herşeyin bir yolu yordamı olduğunu hatırlatarak.Ta ki çevremdeki bazı insanlardan laf duyana kadar.
Aileye sonradan katılan ve sürekli görmek zorunda olduğum biri olduğu için katlaniyorum. Benim de kizginliğim karşında sessiz kaldığım için. İnsan ya o an şoka giriyor ya da sevdiklerinin mutluluğunu düşünüp susuyor işte sonra da dert sahibi oluyor. Artık o kadar umrumda değil ama neden bu kadar takıntı yaptım kendime diye kızıyorum.. çok teşekkür ederimBenim babam memur, annem de ev hanimi. 3 kardesiz ve hepimiz okuduk. Bunlari anlatmamin sebebi, zamaninda maddi zorluklari bol bol yasadigimi söylemek icindi.
16 yasinda lisede ilk kez erkek arkasim olmustu. Cok da asik olmustum. Okula giderken ustume giyecek sadece 1 tane hirkamsi bir şeyim vardi kis icin. Her gun onu giyiyordum haliyle. Sonra bir gun o cok asik oldugum cocuk dedi ki 'gülerek' sen niye hep ayni seyi giyiyorsun?bir sey dememistim ama icimde taş gibi oturmustu. Bizim evin orda 1-2 liraya kiyafetler satan bir yer vardi. Annemle oraya gittik ve bana 1 -2 parca hirka tarzi bir seyler aldirmistim. Hala hatirlayinca icime oturur. Ama artik oturan sey nasil agzinin payini vemedigim ve ayrilmadigim. Çocukluktu tabii. Simdi biri boyle bir sey soylese agzinin payini alir. Birinin baska birine boyle bir sey soyledigini gördüğümde de o insanlarla asla bir daha selamlasmiyorum bile. Hele hele babasinin parasiyla yatttigi yerden komikmis gibi boyle seyler konuşan insanlardan tiksiniyorum.
Lütfen siz de ya agizlarina gecirin 2 tane ya da boyle insanlarla gorusmeyin. Ve lutfen uzulmeyin, hayat hem adil degil hem de en guzel kıyafet icinde en iyi hissettginizdir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?