• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kız Kardeşim Gelmeli mi?

gergin olan iki insanın yanına gitmek istemek çok saçma.
benim mideme kramplar girerdi herhalde. ayrıca 1 ay da çok uzun.
Herkes kendi ailesiyle zaman geçirmeyi ister.
Kardeşimle 1 ay kalmak, 1 ay tatil yapmak isterim ben de. Ama evlilikte öyle kafamıza göre davranmak olmuyor.
Bazen kız annelerini de anlamıyorum. Şu an nispet yapmaya ne gerek var. Belki evlilik de o ev de kalmayacak ortada, illa biz de gelelim kalalım demek doğru gelmiyor bana.
Gelseler memnun da olmayacaklardır zaten.
 
Merhaba sevgili hanımlar,

Bu aralar her şey dert oluyor içime. Dışarıdan bakanlara biraz abes görünebilir ama benim için gerçekten dert.

Kötü giden bir evliliğim var, eski konularımı bilenler zaten mevzuyu ve beni daha iyi anlayacaklar. Sürekli boşanmalıyım, boşanmak istiyorum modundayım.

Eşimin ailesi ile başlayan sorunlardan sonra toparlanamadık. Şimdi eşimin ailesi 2 haftadır memlekete gitti, ben de bir ay sonra memlekete gideceğim ama eşimle aramız yok. Bu bir ay içinde danışmana gideceğim, kendime zaman verdim, deneyip düşüneceğim derken, kız kardeşim bir aylığına yanıma gelmek istiyor.

3 yıllık evliyim ve bu üç yıl içinde sadece bir kez doğumdan sonra bir hafta gelip kaldı. Yani bu ikinci gelişi olacak.

Ben de bugün anneme "sorunlarım var, tam bir ay yalnız kaldık, biraz aklımı toparlayayım dedim, bu defa da kardeşim geliyor." dedim.
Annem de haliyle istemediğimi düşünüp bozuldu. Gelmesin, üç yıldır kimsenin evine geldiği mi var sanki, yine gelmez rahatsız oluyorsan dedi.

Bu kardeşimden rahatsız olmak değil. Onu çok seviyorum, özledim tabi ki isterim ama ben bile evimde rahat değilim. Eşimle ayrı uyuyoruz, pek konuşmuyoruz, uzun zamandır birlikte vakit geçirmiyoruz, aklımı netleştirmek istediğim bir zamana denk geldi sadece. Sorun bu yani.

Ayıp mı ediyorum, haksız mıyım bilmiyorum. Ama üzdüm annemi. Kardeşime söyleme bir şey, gelsin dedim daha sonra ama pek gönüllü olmadığım belli oluyor galiba.
ayıp etmıyorsun
ara konus kardesınle
canın sıkkınkıen kımseyı gormek ıstememen normal
 
Annen kardesini bilerek gonderiyor bence oda kendince iletisimleri yok gerginler kavgalari varsa kizin yaninda yapamazlar biraz durulurlar,hemde kizi saga sola goturup iletisime girerler ortam yumusar evli kiziminda kafasi dagilir diye dusunmus olabilir
Aylarca evinde kaldiginizda sizin arkanizda olan maile size destek olan aile o kadarda dusuncesiz degildir diye dusunuyorum
Ben sizin eski konularinizida biliyorum hakimim yani ne duzeliyorsunuz ne ayriliyorsunuz ailenizde bunu boyle kabullenmis durumda aman onlarda oyleler iste diye de bakiyor olabilir

Diger taraftan kardesinin yerinde olsam gelmezdim bir defalik sakayi bile ciddiye alirdim ama oda cok genc simdi tatil yasadigi yer daha kucuk heves etmesi normal abimin esi rahatsiz olur babannem istemez ben 20 gun ne yapicam benim basima kalacak ne biliyim icim buruldu cocuga desem yalan olmaz
Oysa yarin dustugunuzde kardes uzatiyor elini insana

Istemiyorsaniz farkinda olmadan hissettirirsiniz daha cok kirginlik olur acik acik soyleyin annenize gelmesin sonucta gelecek yaz telafi edersiniz ama evinizde farkina varmadan stres altinda yaptiginiz olasi bir tavrinizi sinirinizi yada esinizin bir lafini telafi edemezsiniz
 
Annen haklı. Eşinin ailesi ile sürekli berabersin. Eşin bu durumda ne derdi? Adam seni, evliliğini düşünüyor mu? Hayır. E o zaman? Sen niye tek başına çabalıyorsun? Eşini sallama. Kardeşinle gönlünce ilgilen. Ailen yerinde ben olsaydım ben de çok kızardım. Eşin senin ailen gelmediğinde düzeliyor mu? Hayır.
 
Yahu evdeki durumu bile bile nasıl gelmek istiyor onu anlamıyorum. Bu durum büyük ihtimalle eşinizide rahatsız edecek ve bu durum da siz düsünme aşamasındayken yine bir tartışma yaşayacaksınız.
 
Evlilik iki kişilik değil mi? Onun ailesi sürekli yanınızda iken, eşin diyor mu gelmesinler huzurum kaçıyor, zaten eşimle problemim var diye, hayır. Hatta aynı evde yaşamayı teklif ediyor.

Aynı durum da eşin olsa kaynın yada görümcen 1 aylığına gelecek olsa, eşinin tepkisi nasıl olurdu? Sen de ona göre ailene tepki ver.
 
sizin aranız hep böyle
kv her an iç içesiniz ama kardeş gelince sorun gücünüz ailenize yetiyor herhalde
en az 3 kere blöf yapıp hala boşanamadınız
aileniz de nasıl olsa hep böyle durumlar diye önemli zannetmiyorlar
ben olsam ben de onların tepkisini verirdim
onları bu kadar evinizde istemeyip boşanınca onların yanına dönmeye nasıl yüzünüz olacak

Sevgili Jessey yorumunu yaptığın gün okudum ama enerjimi öylesine aldın ki, sıkıntımdan cevap yazamadım.

İlk konu açtığım zamanlar, boşanma konusunda bana gerçekten çok destek oldum, teşekkürler ama boşanmayınca her yorumun inanılmaz derecede inciti ve ağır eleştiri doluydu.

Beni anlamanı beklemiyorum ama şunu anlayabilirsin, insanız ve duygusal varlıklarız, dışarıdan bakınca mantıken boşanmak doğru, elime inanıp şans vermek yanlış gelebilir ama şu an kararlarıma etki eden şey ne yazık ki salt mantık değil. Oğluma karşı olan duyguların, eşimle evlenirken hissettiğim şeyler, beklentilerim, olmasına inandığım şeyler her şey bu süreçte kararlarıma etki ediyor.

İkincisi boşanma isteğimi sürekli blöf olarak tanımlaman. Muhakkak sözcük anlamlarını biliyorsundur ama yine de belirtmek isterim ki blöf yapmak bir şeyi karşı tarafa kabul ettirmek için, -mış gibi yapmaktır. Ben hiçbir zaman boşanacakmış gibi yapmadım, boşanmayı dile getirdiğim her an bunu gerçekten istedim, fakat üçünde de ne yazık ki duygusal davranıp vazgeçtim.

Yani blöf yapmak değil, vazgeçmekti. İnan ikisi arasında fark var.

Üçüncü olarak aile ilişkilerinin "hmmm seni beni evine kabul etmedin, senin dönmeye nasıl yüzün olacak" şeklinde ilerlediğini düşünmüyorum. Kaldı ki kardeşimi istememem söz konusu bile olamaz. Şayet ben bu evde rahat hissetseydim, eşim ile aramdaki durum, ruh halim onu evime kabul etmeye müsait olsaydı bunu seve seve yapardım. Kardeşimi ailemi hiç istemiyorum, evime barkıma hiç gelmesin, demedim, şu an müsait hissetmiyorum döndüğümde orada görüşelim dedim. Şükür ki annem ve kız kardeşim "sen bizi istemiyorsun, sen de gelme" demediler. Ben de kendimde o yüzü bula bula gideceğim. Aile olmak böyle bir şeydir, karşılıklı pazarlıkla olmaz. Sen bana yaparsan ben de sana yaparım ile olmaz.

Yorumlarını gerçekten ciddiye aldığım, değer verdiğim ve beni çok etkilediği için böyle uzun uzun yazdım. Çünkü gerçekten üzülüyorum. Gerçek bu şekilde değil, bu şekilde anlaşılmamalı diye dert oluyor resmen içime.

Sevgilerle.
 
Surekli_Karisik Surekli_Karisik merhaba cnaım durumlar nasıl ? Eşinle düzelttin mi ? Kardeşin geldi mi
Evlilik iki kişilik değil mi? Onun ailesi sürekli yanınızda iken, eşin diyor mu gelmesinler huzurum kaçıyor, zaten eşimle problemim var diye, hayır. Hatta aynı evde yaşamayı teklif ediyor.

Aynı durum da eşin olsa kaynın yada görümcen 1 aylığına gelecek olsa, eşinin tepkisi nasıl olurdu? Sen de ona göre ailene tepki ver.

Arkadaşlar kız kardeşim bir haftalığına gelecek ve sonra birlikte döneceğiz. Son durum bu. Sağ olsunlar anlayışlı davrandılar. Benim tekrar söylememe gerek kalmadan, böyle bir karar aldılar.
 
Son olarak bazı arkadaşlar, eşin olsa ailesini kabul eder, sen de et, elinin ailesiyle iç içesin gibi yorumlar yazmış.

Sevgili arkadaşlar, ben eşimin bu tavırları, ailesinin bu iç içeliği, müdahelesi yüzünden boşanma aşamasına geldim. Halen daha kötüyüz. Eşimin yaptığı şeyi doğru bulmuyorum, huzursuz oluyorum; hal böyleyken ben nasıl aynı şeyi yapabilirim?

Yani onun ailesi veya benim ailem hiç fark etmez, bana göre sürekli birlikte olmak yanlıştır, uzun yatılı misafirlikler (bir sağlık sorunu olmadıkça) yanlıştır. Rahat etmem, yapamam. Bunu eşime de dile getirdim; o bunu gözardı etmiş olabilir ama ben rahatsız olduğum şeyi yapıp, gözardı edemem.

Kaldı ki eşimin yaptığının bedelini, ailesiyle uzun zamandır mesafeli olmamıza rağmen, ikimiz de ödemeye devam ediyoruz. Eskisi gibi olamadık, aramızdaki bağ zayıfladı, artık nispet yapacak durumda değilim.
 
Kendini çok yoruyorsun. Biraz düşünmeyi ve uğraşmayı bırakıp akışına bırak, eşini gözlemle. Sanki kendini kasmaktan heryerin ağrıyormuş gibi hissettim burdan. Gül biraz, enerjini toplamaya çalış. Tüm odağın evliliğin bu da seni ve eşini daha fazla geriyor. Biraz umursamaz olmalısın. Bir nefes al boşver birsüre. Eşine bakarken ailesini düşünme, evde kurma, kafandaki olumsuzluğu dağıt.
 
3 yılda bir kere gelmiş kardeşiniz benim bu tuhafıma gitti . Aranızdaki ilişkiye bağlı tabi ama ben ablam evlenince her sene gidip uzun kaldım özellikle yeğenim olunca. Yine de bir sorun olmadi . Siz sanırım yukarıda da demissiniz pek yatılı misafir sevmiyorsunuz. Bana değişik geldi ancak her abla kardeş ilişkisi de farklidir .
 
Konularına şöyle bir göz gezrdim ve evliliğinin düzeleceğini düşünmüyorum,sadece kendini oğlunla kandırıp bekliyorsun öylece ama o adamı eş olarak görmüyorsun artık...düzelmesi için de bişey yaptığın yok,seni tanımasam da sanki inatçı ketum bir kişiliğe sahipsin.bence artık boşan ve o adam da biraz huzura kavuşsun
 
Kendini çok yoruyorsun. Biraz düşünmeyi ve uğraşmayı bırakıp akışına bırak, eşini gözlemle. Sanki kendini kasmaktan heryerin ağrıyormuş gibi hissettim burdan. Gül biraz, enerjini toplamaya çalış. Tüm odağın evliliğin bu da seni ve eşini daha fazla geriyor. Biraz umursamaz olmalısın. Bir nefes al boşver birsüre. Eşine bakarken ailesini düşünme, evde kurma, kafandaki olumsuzluğu dağıt.
Konularına şöyle bir göz gezrdim ve evliliğinin düzeleceğini düşünmüyorum,sadece kendini oğlunla kandırıp bekliyorsun öylece ama o adamı eş olarak görmüyorsun artık...düzelmesi için de bişey yaptığın yok,seni tanımasam da sanki inatçı ketum bir kişiliğe sahipsin.bence artık boşan ve o adam da biraz huzura kavuşsun

Ben içinde bulunduğum durumu, dışarıdan bakanlar kadar net ve tarafsız değerlendiremiyor olabilirim. Yani belki haklısınız, bilemiyorum. Eşimle son zamanlarda oturup uzun uzun konuşuyoruz. O, son bir senedir sürekli kendisini kavga için tahrik ettiğimi, sürekli imalarda bulunduğumu söylüyor; ben ise o kadar yaşanana dek eşimin halen daha ileride ailesiyle bir arada planlar yapmasına, ailesinin halen daha müdahil olmaya çalışırken sessiz kalmasına tahammül edemediğimi düşünüyorum.

Şöyle ki; eşimin ailesi artık evime hiç gelmiyor, eşim bunun sebebi beni gördüğü için direkt bir şey demese de zaman zaman huzursuzluk çıkarıyor, ben eşimin isteği, annesinin rahatsızlığı nedeniyle haftada bir gittim, her ziyaretten önce ikimiz de geriliyoruz, sebepsiz huzursuzluk çıkarıyor. Daha kısası eşim ailesi için hiçbir şey yapmadığımda yapmadığım şeyler yüzünden bana gerçekten öfkeleniyor; yaptığımda ise yaptığım şeyi küçümseyip benim öfkelenmeme sebep oluyor. Ne var yani evini temizlediysen, ne var yani iki kap yemek ya da üç beş ütü yaptıysan gibisinden. Bu da aramızdaki sorunun hiç bitmemesine neden oluyor.

Madem işler bu kadar önemsiz neden benimle yapmadığım için ciddi kavgalar ediyorsun, madem önemli neden küçük görüp bir teşekkür yerine, görevimmiş gibi davranıyorsun.

Aslında inatçı olan eşimdir, bende hep "seviyorum" saflığıyla yumuşak başlı davrandım. Geçen yıl yaşadığım üç aydan sonra, değiştim.

On gün önce oturup anlaşmalı boşanma kararı aldık, protokol hazırlıyor, sorunsuz, saygılı bir biçimde boşanacağız güya. Fakat ben gitmeden önce biraz daha beklememi, ailesi dönüyor, onların da çocuğu gitmeden önce görmelerini istedi. Kabul ettim ama bu sürede bile karşılıklı gel-gitler yaşıyoruz.

Boşanıp rahatlamayı, bu stresten kurtulmayı İnanın çok istiyorum ama duygusal olgunluğa erişemiyorum sanırım. Şimdi terapiste gidiyorum, biraz da bu yüzden kararı almamıza rağmen hemen harekete geçmedim, eşim bu defa gelmek istemedi, daha önce çok kısa süre geldi bıraktı, birkaç kez daha gidip gerekeni yapacağım sanırım.

Bu defa can-ı gönülden güçlü durabilmeyi diliyorum.
 
3 yılda bir kere gelmiş kardeşiniz benim bu tuhafıma gitti . Aranızdaki ilişkiye bağlı tabi ama ben ablam evlenince her sene gidip uzun kaldım özellikle yeğenim olunca. Yine de bir sorun olmadi . Siz sanırım yukarıda da demissiniz pek yatılı misafir sevmiyorsunuz. Bana değişik geldi ancak her abla kardeş ilişkisi de farklidir .

K kendimidurduracakdegilim gelmeme nedeni daha önce benim istememem değildi, ben sadece bu defaya mahsus böyle bir teklifte bulundum. Zaten çok uzak illerdeyiz, okulu vardı vs. Ama doğum yaptığımda geldi ve eşimin ailesi sürekli tepemde olduğu için o da rahat edemedi, bir daha da gelmek istemedi, ben gittim. Üç yıllık evliyim, bir senedir de eşimle aram bozuk. Sadece kardeşimin gelmemesi değil, her şey tuhaftı yani.

Bunun dışında ilişkilerimiz çok iyidir, konuşmadığımız gün yok, sırdaşım arkadaşımdır.
 
Sen zaten neyin ne olduğunun farkındasın. Eşin ile hayata bakış açılarınız çok farklı ve uyması gibi bir durumda söz konusu değil. Adam zaten önceki eşinden de anası yüzünden boşanmış. Öyle değil mi? Ona senin gibi kadın değil, susup anasının hizmetçiliğini yapacak kadın lazım. O kültürle yetişmiş ve o kültürü benimşemiş biri lazım. Artık daha fazla uzatma. Yol yakınken kendi hayatını kur. Kolay değildir tabii ama görüyorsun olmuyor işte. İkinizde mutlu değilsiniz.
Ben içinde bulunduğum durumu, dışarıdan bakanlar kadar net ve tarafsız değerlendiremiyor olabilirim. Yani belki haklısınız, bilemiyorum. Eşimle son zamanlarda oturup uzun uzun konuşuyoruz. O, son bir senedir sürekli kendisini kavga için tahrik ettiğimi, sürekli imalarda bulunduğumu söylüyor; ben ise o kadar yaşanana dek eşimin halen daha ileride ailesiyle bir arada planlar yapmasına, ailesinin halen daha müdahil olmaya çalışırken sessiz kalmasına tahammül edemediğimi düşünüyorum.

Şöyle ki; eşimin ailesi artık evime hiç gelmiyor, eşim bunun sebebi beni gördüğü için direkt bir şey demese de zaman zaman huzursuzluk çıkarıyor, ben eşimin isteği, annesinin rahatsızlığı nedeniyle haftada bir gittim, her ziyaretten önce ikimiz de geriliyoruz, sebepsiz huzursuzluk çıkarıyor. Daha kısası eşim ailesi için hiçbir şey yapmadığımda yapmadığım şeyler yüzünden bana gerçekten öfkeleniyor; yaptığımda ise yaptığım şeyi küçümseyip benim öfkelenmeme sebep oluyor. Ne var yani evini temizlediysen, ne var yani iki kap yemek ya da üç beş ütü yaptıysan gibisinden. Bu da aramızdaki sorunun hiç bitmemesine neden oluyor.

Madem işler bu kadar önemsiz neden benimle yapmadığım için ciddi kavgalar ediyorsun, madem önemli neden küçük görüp bir teşekkür yerine, görevimmiş gibi davranıyorsun.

Aslında inatçı olan eşimdir, bende hep "seviyorum" saflığıyla yumuşak başlı davrandım. Geçen yıl yaşadığım üç aydan sonra, değiştim.

On gün önce oturup anlaşmalı boşanma kararı aldık, protokol hazırlıyor, sorunsuz, saygılı bir biçimde boşanacağız güya. Fakat ben gitmeden önce biraz daha beklememi, ailesi dönüyor, onların da çocuğu gitmeden önce görmelerini istedi. Kabul ettim ama bu sürede bile karşılıklı gel-gitler yaşıyoruz.

Boşanıp rahatlamayı, bu stresten kurtulmayı İnanın çok istiyorum ama duygusal olgunluğa erişemiyorum sanırım. Şimdi terapiste gidiyorum, biraz da bu yüzden kararı almamıza rağmen hemen harekete geçmedim, eşim bu defa gelmek istemedi, daha önce çok kısa süre geldi bıraktı, birkaç kez daha gidip gerekeni yapacağım sanırım.

Bu defa can-ı gönülden güçlü durabilmeyi diliyorum.
 
Sen zaten neyin ne olduğunun farkındasın. Eşin ile hayata bakış açılarınız çok farklı ve uyması gibi bir durumda söz konusu değil. Adam zaten önceki eşinden de anası yüzünden boşanmış. Öyle değil mi? Ona senin gibi kadın değil, susup anasının hizmetçiliğini yapacak kadın lazım. O kültürle yetişmiş ve o kültürü benimşemiş biri lazım. Artık daha fazla uzatma. Yol yakınken kendi hayatını kur. Kolay değildir tabii ama görüyorsun olmuyor işte. İkinizde mutlu değilsiniz.
Ben içinde bulunduğum durumu, dışarıdan bakanlar kadar net ve tarafsız değerlendiremiyor olabilirim. Yani belki haklısınız, bilemiyorum. Eşimle son zamanlarda oturup uzun uzun konuşuyoruz. O, son bir senedir sürekli kendisini kavga için tahrik ettiğimi, sürekli imalarda bulunduğumu söylüyor; ben ise o kadar yaşanana dek eşimin halen daha ileride ailesiyle bir arada planlar yapmasına, ailesinin halen daha müdahil olmaya çalışırken sessiz kalmasına tahammül edemediğimi düşünüyorum.

Şöyle ki; eşimin ailesi artık evime hiç gelmiyor, eşim bunun sebebi beni gördüğü için direkt bir şey demese de zaman zaman huzursuzluk çıkarıyor, ben eşimin isteği, annesinin rahatsızlığı nedeniyle haftada bir gittim, her ziyaretten önce ikimiz de geriliyoruz, sebepsiz huzursuzluk çıkarıyor. Daha kısası eşim ailesi için hiçbir şey yapmadığımda yapmadığım şeyler yüzünden bana gerçekten öfkeleniyor; yaptığımda ise yaptığım şeyi küçümseyip benim öfkelenmeme sebep oluyor. Ne var yani evini temizlediysen, ne var yani iki kap yemek ya da üç beş ütü yaptıysan gibisinden. Bu da aramızdaki sorunun hiç bitmemesine neden oluyor.

Madem işler bu kadar önemsiz neden benimle yapmadığım için ciddi kavgalar ediyorsun, madem önemli neden küçük görüp bir teşekkür yerine, görevimmiş gibi davranıyorsun.

Aslında inatçı olan eşimdir, bende hep "seviyorum" saflığıyla yumuşak başlı davrandım. Geçen yıl yaşadığım üç aydan sonra, değiştim.

On gün önce oturup anlaşmalı boşanma kararı aldık, protokol hazırlıyor, sorunsuz, saygılı bir biçimde boşanacağız güya. Fakat ben gitmeden önce biraz daha beklememi, ailesi dönüyor, onların da çocuğu gitmeden önce görmelerini istedi. Kabul ettim ama bu sürede bile karşılıklı gel-gitler yaşıyoruz.

Boşanıp rahatlamayı, bu stresten kurtulmayı İnanın çok istiyorum ama duygusal olgunluğa erişemiyorum sanırım. Şimdi terapiste gidiyorum, biraz da bu yüzden kararı almamıza rağmen hemen harekete geçmedim, eşim bu defa gelmek istemedi, daha önce çok kısa süre geldi bıraktı, birkaç kez daha gidip gerekeni yapacağım sanırım.

Bu defa can-ı gönülden güçlü durabilmeyi diliyorum.
 
Back
X