Selam Arkadaşlar
Annemin her konuda,her sorunda eşimi haklı görmesinden,ona toz kondurmamasından çok sıkıldım. Sanki eşim onun öz oğlu,ben geliniyim..Bazen kendimi annemin evladı,kızı değilse Gelini gibi hissediyorum..Beni el gibi görüyor..
..Eşimle aramda tartışma yaşarız o an canım sıkkındır sorar bana ne oldu diye? Anlatırım kızgınımdır eşime diyelim..Annem hemen ne kızıyorsun? Ne sinirlisin sen böyle? Napsın adam!....vs. Gibi eşimi haklı bulacak onu savunacak bir durum buluyor..Annem benim o konuda haklı olduğumu bildiği halde,eşime karşı hep susmamı,alttan almam gerektiğini söylemeye çalışıyor. Ona göre kadınlar susacakmış,erkek karşısında çok konuşmayacak..Eşimin ailesi zaten beni öz kızı gibi görmez bunu biliyorum,onlar oğullarına çok değer verir ama benim annem babam niye bana değer vermiyor? En ufak sorunda kocan haklıdır sen de sorun diyebiliyorlar..Beni o kadar değersiz hissettiriyorlar..
O tarafta zaten Gelinim,elim onlara göre bari ailem bana, böyle elmişim hissini yaşatmasalardı..
böyle iken,hem yaşadığım sorunlara mı üzüleyim yoksa annemins,babamın bu taraf tutmasına mı üzüleyim şaşırıyorum..İnsan Annesinede anlatamıyorsa derdini daha ne yapayım? Gidip dağlara,taşlara anlatıcam artık...
çok kırılıyorum çok...
sizin Anneleriniz de damatlarını bu kadar yukarda tutup,sizi bir köşeye atıyor mu? Onların eşim haksız olduğu halde ona toz kondurmayıp,bu kadar el üstünde tutmaları beni hep hatalı,suçlu görmeleri eşime karşı bende olumsuz ve negatif duygular oluşmasına sebep oluyor...Eşime karşı iyice doluyorum..Onun ayrıcalık görmesi (çoğu zaman hatalı old.halde) zoruma gidiyor...
umarım anlatabilmişimdir durumumu..