Merhaba Arkadaşlar,
İlkokul 4, sınıfa giden bir kızım var bir de 4 yaşında kreşe giden oğlum. Çalışan bir anneyim. Kızıma 3 yaşına kadar babaannesi baktı, sonra kreşe verdik anaokul sonra ikokul. Oğlum doğduktan sonra bakıcı tuttum iki çocuğa bakması zor olacağından kayınvalidemin. Gelelim soruna kızım beni çalışan anne olmakla suçluyor. Bugün okulda toplantısı vardı 9,30 dediler bende bir saat izin aldım fakat toplantı geç başladı 12 gibi biteceği söylendi işyerinde işlerim yoğun olduğu için işe dönmek zorundaydım. Babaannesini aradım ben çıkmadan o geldi toplantıya. Tabii ben zaten öğretmenle konuşmam gerekenleri konuşmuştum. Çocuklarda toplantıda bizimle birlikteydi 1 ders bizimle kalacaklarmış öyle dedi öğretmeni sınıfta tek bırakmamak için. Neyse babaannesini arayınca gelmesi için telefonu kapattıktan sonra kızımın ağzından şu kelimeler döküldü. Sen neden kalmıyorsun, işim var anneciğim işe dökmek zorundayım dedim ve verdiği cevap, işin mi önemli ben mi önemliyim, işin benden daha önemli hep işe gidiyorsun zaten dedi. Daha önce de bu tarz cümleleri vardı beni sen mi büyüttün sanki babaannem baktı bana sen hep işe gittin çalıştın ben zaten senin umurundamıyım gibi. Ki ben çalışan bir anne olsamda hep yanında oldum. Babaanne gündüzleri baktı ben her akşam aldım kuzum yanımda olsun diye, çorbasına, yoğurduna varana kadar yapıp götürdüm babaanneye yedirsin diye. Her şeyiyle birebir ilgilendim. 3 yıl önce kılcal damar enfeksiyonu geçirdi 6 ay boyunca her hafta hastaneye götürüp getirdim. Oğlum kreşe gidiyor sabah dedesi alıp akşam bırakıyor çünkü onun işyerine yakın kreş. Bende kızımı servise veriyordum ama herkesin annesi getiriyor bende özeniyorum dediği için sabahları işe geç geliyorum sırf kızımı bırakmak için konuştum işyeriyle onu bırakıp öyle geliyorum işe öğleden sonra da babası alıyor. Elimden gelen her şeyi yapmama rağmen yine de kızımın beni suçlaması bir anne olarak gerçekten zoruma gidiyor. Hele de beni sen mi büyüttün babaannem büyüttü demesi inanılmaz acı veriyor.
İlkokul 4, sınıfa giden bir kızım var bir de 4 yaşında kreşe giden oğlum. Çalışan bir anneyim. Kızıma 3 yaşına kadar babaannesi baktı, sonra kreşe verdik anaokul sonra ikokul. Oğlum doğduktan sonra bakıcı tuttum iki çocuğa bakması zor olacağından kayınvalidemin. Gelelim soruna kızım beni çalışan anne olmakla suçluyor. Bugün okulda toplantısı vardı 9,30 dediler bende bir saat izin aldım fakat toplantı geç başladı 12 gibi biteceği söylendi işyerinde işlerim yoğun olduğu için işe dönmek zorundaydım. Babaannesini aradım ben çıkmadan o geldi toplantıya. Tabii ben zaten öğretmenle konuşmam gerekenleri konuşmuştum. Çocuklarda toplantıda bizimle birlikteydi 1 ders bizimle kalacaklarmış öyle dedi öğretmeni sınıfta tek bırakmamak için. Neyse babaannesini arayınca gelmesi için telefonu kapattıktan sonra kızımın ağzından şu kelimeler döküldü. Sen neden kalmıyorsun, işim var anneciğim işe dökmek zorundayım dedim ve verdiği cevap, işin mi önemli ben mi önemliyim, işin benden daha önemli hep işe gidiyorsun zaten dedi. Daha önce de bu tarz cümleleri vardı beni sen mi büyüttün sanki babaannem baktı bana sen hep işe gittin çalıştın ben zaten senin umurundamıyım gibi. Ki ben çalışan bir anne olsamda hep yanında oldum. Babaanne gündüzleri baktı ben her akşam aldım kuzum yanımda olsun diye, çorbasına, yoğurduna varana kadar yapıp götürdüm babaanneye yedirsin diye. Her şeyiyle birebir ilgilendim. 3 yıl önce kılcal damar enfeksiyonu geçirdi 6 ay boyunca her hafta hastaneye götürüp getirdim. Oğlum kreşe gidiyor sabah dedesi alıp akşam bırakıyor çünkü onun işyerine yakın kreş. Bende kızımı servise veriyordum ama herkesin annesi getiriyor bende özeniyorum dediği için sabahları işe geç geliyorum sırf kızımı bırakmak için konuştum işyeriyle onu bırakıp öyle geliyorum işe öğleden sonra da babası alıyor. Elimden gelen her şeyi yapmama rağmen yine de kızımın beni suçlaması bir anne olarak gerçekten zoruma gidiyor. Hele de beni sen mi büyüttün babaannem büyüttü demesi inanılmaz acı veriyor.