- 2 Şubat 2025
- 633
- 1.478
- 28
- 26
- Konu Sahibi flytostayalive
-
- #1
İyi geceler herkese,
Biraz doluyum bu ara. Çok yorgun hissediyorum belki de birikmişlik. Konu ailem. Daha çok babam aslında. 27 yaşındayım hayatım boyunca hep ailemin annesi oldum. Babam çalışmıyor emekli. Ben ise haftanın 6 günü çalışıyorum ve uzun saatler çalışıyorum. Evin yemeği temizliği ben de kardeşim de destek oluyor. Yorucu bir işim var. Eve gelirim, babam her şeyini benden bekler. Çayını, kahvesini hep benden ister kendisi sadece oturur tabletten oyun oynar. Kahve kültürü falan yok sadece evde arada bir markete falan gider o kadar. Hep benden maddi beklentisi var. Tüm maasımı eline saysam sevincten dört köşe olur. Kardeşim var bir de 2 yaş küçük benden. Babam ona çok bir şey demiyor çünkü o hayır diyebiliyor. Ben de diyorum ama babam benim hayırımı çok takmıyor.
Küçük yaştan beri maddi manevi bize her problemi yansıttılar, yaşattılar. Bu o kadar acı ki. Çocukluk yaşayamadım. Hayatım hep ailemin geleceği için korkmakla geçti.
Mesela işten geliyorum. Baba nasılsın derim. İyi işte bugun aç kaldım bir şey yemedim der :)
Bir süre işsiz kaldım. Babam benim yerime gidip marketlerle konuşmuş kasiyerlik şartları nasıl falan diye. Yanlış anlaşılmasın asla küçümsemiyorum ama iyi bir okulda mezunum, tecrübem var iyi firmalardan ama babam eve giren para eksildi diye hemen beni markete sokmaya çalıştı :)
Babam hep ağlar zamanında olanı yemiş bize hiçbir şey bırakmamış. Ben artık onu sırtımda taşıyamıyorum. Ne yapmam gerek nasıl bir yol izlemem gerek? fikirlerinize ihtiyacım var
Baya dolmuşum bu arada onu farkettim :)
Biraz doluyum bu ara. Çok yorgun hissediyorum belki de birikmişlik. Konu ailem. Daha çok babam aslında. 27 yaşındayım hayatım boyunca hep ailemin annesi oldum. Babam çalışmıyor emekli. Ben ise haftanın 6 günü çalışıyorum ve uzun saatler çalışıyorum. Evin yemeği temizliği ben de kardeşim de destek oluyor. Yorucu bir işim var. Eve gelirim, babam her şeyini benden bekler. Çayını, kahvesini hep benden ister kendisi sadece oturur tabletten oyun oynar. Kahve kültürü falan yok sadece evde arada bir markete falan gider o kadar. Hep benden maddi beklentisi var. Tüm maasımı eline saysam sevincten dört köşe olur. Kardeşim var bir de 2 yaş küçük benden. Babam ona çok bir şey demiyor çünkü o hayır diyebiliyor. Ben de diyorum ama babam benim hayırımı çok takmıyor.
Küçük yaştan beri maddi manevi bize her problemi yansıttılar, yaşattılar. Bu o kadar acı ki. Çocukluk yaşayamadım. Hayatım hep ailemin geleceği için korkmakla geçti.
Mesela işten geliyorum. Baba nasılsın derim. İyi işte bugun aç kaldım bir şey yemedim der :)
Bir süre işsiz kaldım. Babam benim yerime gidip marketlerle konuşmuş kasiyerlik şartları nasıl falan diye. Yanlış anlaşılmasın asla küçümsemiyorum ama iyi bir okulda mezunum, tecrübem var iyi firmalardan ama babam eve giren para eksildi diye hemen beni markete sokmaya çalıştı :)
Babam hep ağlar zamanında olanı yemiş bize hiçbir şey bırakmamış. Ben artık onu sırtımda taşıyamıyorum. Ne yapmam gerek nasıl bir yol izlemem gerek? fikirlerinize ihtiyacım var
Baya dolmuşum bu arada onu farkettim :)