Saat 6' da psikolog randevum var, ama katlanamayacak gibiyim. He çözüm burada da değil, biliyorum. Siz bir şey yapamazsınız bana.
Sadece içi dökmek ve rahatlamak istiyorum.
Birkaç gündür o kadar saldırganım ki sağa sola vurup kırıyorum.
Kendime zarar veriyorum. Hem fiziksel hem ruhsal. iyi hissetmiyorum.
Sürekli böyle küfretme duygusu, resimleri parçalama.
Bir de resmen acı çekmekten zevk alır pozisyona geldim. Hani böyle dişlerimizi çok sert sıkınca beynimiz uyuşuyor gibi oluyor ha bir de acıyor mesela, o duyguya bayılıyorum diyelim en basitinden. Bunun dışında çok salak işler de yaptım ama şimdi söylemeyeyim.
Evden herkesi kovdum, gidin dedim. Kimse de beni çekmez zaten şu ruh haliyle. anam kardeşim falan da iyi takıl bari sen kendi kendine dediler. Yoksa milletin canını sıkacağım yani yok yere, küfrediyorum.
İş falan yaptığım yok, doğru düzgün banyo falan yaptığım da yok. Evden çıkmıyorum. Bilgisayar elimde bütün gün buradayım. Tuvaletimi dahi tutuyorum uzun süre sırf kalkmayayım diye. Hayır yani keşke kafamızı böyle taşın altına soksak hiçbir yeri görmesek uyusak falan. Hatta hep uyusak hiç uyanmasak.
Kızlarla dışarı çıkacaktık birkaç gün önce, onlar da gel biraz kafa dağıtırsın dediler. Önce söz verdim sonra da vazgeçtim gitmedim. Neden böyle yaptığımı da bilmiyorum. Ben çıktım, çok salak işler yaptım. Döndüm sonra.
Ben tekim bu arada artık, tek tabanca devam edeceğim. Yani adamla da konuşmadık bayağı 10 günü falan geçti.
Yazışmıyoruz da.
Hayır psikolog da bana hep saçma şeyler soruyor biliyor musunuz, hiç çözüm odaklı değil. Var mı içinizde psikolog, gerçi ben bildiklerime özelden sordum ama.
Yani bana sürekli en son ne zaman seviştin, en son ne zaman adet oldun ya da babanla aran nasıldı falan gibi sorular soruyor. Değiştirdim bu arada psikoloğumu.
Hiç hiç böyle oldunuz mu ya