- 11 Mayıs 2015
- 6.121
- 8.489
- 198
- Konu Sahibi tatlialirim
-
- #41
Esiniz olani biteni oldugu gibi kabullenmedikce herzaman huzursuz bi hayat yasarsiniz umarim farkindasinizdir.
Kac yasina gelmis inat bi kadina biseyleri zorla kabullendirmeye calismak, bana bunu yaptin vs diye surekli gecmisi desmek bi sonuc getirmez cunku esinizin annesi siz olseniz de yaptigini kabul etmeyecek.
Esiniz bazi seyleri geride birakmayi bilmeli, bu acinin baska dermani yok.
Kirip dokmeden gorusmeyi kesebilirdi.
Gozunuzde ne kadar kotu olsa da yasli bi kadin, bugun var yarin yok.
bu lafin aynisini esim der, asla anneme birsey anlatmaya calidma diye sakin tartismaya girme der. mantikli yürümez cünkü cok iyi biliyor. terapiye gitmeyi defalarca teklif ettim ama ona hic zamanimiz yok, cocuklar icin olan ranfevulara ancak yetisebiliyoruz, ehliyet aldigim gibi daha bir rahatlayacagiz, oldugum yerde baska imkanim yok
Bu konularda yazılmış çok kitap var.Çocukluk travmaları,insan psikolojisi.Okuya okuya kendini keşfedebilir.
yazdiklarinizi yasiyoruz gercekten de, birilerinin beni anlamasina ihtiyacim vardi cok. bunlari esime diyorum zaten, senin yapabilecegin birsey yol diyo. aci olan sey ne biliyor musunuz annesini babasini cok istiyor, ihtiyac duyuyor kobusmak görüsmek aile olmak istiyor. babasi bile düsman gibi davraniyor yeri gelince .öz evladini sevmek bu kasar mi zor. hadi dün sevmedkn bigün sev bari. ölmeden bu isi hallet hersey unutulur.
cözemedik. esime de cok üzülyorum kalbi ne kadar hassas merhametli, artik üzülmemek icin adim atmak sart oldu
psikolojiye ilgiliyim ama bu cözmesi cok daha zor bir durum terapiyi kabul etmesi lazim gercekten, kendi halledebilecek gibi degil. yine fe kitaplara bie bakayim
İsin kötü tarafi icimizdeki cocugun hala anne baba sevgisine muhtaç olduğu ve anneler babalar hala bu açlığı doyurmadiklari. Dediğiniz gibi insana kendi çocuğunu sevmek bu kadar zor gelmemeli. Ama maalesef insanlar bu konuda cok empati yoksunu olabiliyor. Zaman geçtikçe bir cok insan yine yaptığı ile yüzleşir, ama esinizin ailesi buna hazır değil anlaşılan. Onlarla olan kavga eşinizi yaralamaya devam edecek. Onun icin bir süre kendini geri çekip kendine bakmasi lazim. Karşı tarafı olduğu gibi kabullenmek de lazım bir yerde galiba. Annem ve ben dogum sırasında az kalsın ölüyormusuz. Basdoktorun gelmesiyle son dakika kurtulmuşuz. Annem bana bir kere cocukken "sen ölsende olurdu, ben haytda kaliyim de" gibi bir cümle kurdu. O anda neden böyle canımı yakmak istedi bilmiyorum, ama bugün söylesem söylediğini büyük ihtimal "hatirlamaz". Günlüğüm duruyor ama. Eşinizi gerçekten iyi anlıyorum bu konuda. Ona bu süreçte destek olun. Dedigim gibi psikolojik destek de iyi gelecektir. Sorun hicbir zaman o olmadi çünkü. Bunu iyice icine yerleştirmesi lazım
kendini sucluyor icten ice, annesi sen sorunlusun demis buna dün. bu kadin kac doktor hoca gezdi ama beyin yapisi degimedigi icin karakteri bu hali. ama kendi kötü karakteri esimi hasta etti iste elden ne gelir. cok aci bi durum. kücükken psikoljisini gercekten cok bozmus. belli bir yasa kadar yalniz odada büyümüs, hersey yasak. annesi sabah kalkmaz mesela kücükken acikirmis anne acim diye kapisina gelirmis azarlarmis onu, bunu gülerek anlatir ama benim yüregim burkulur
Demek ki kadında bir bozukluk vardı. Yoksa insan çocuğunu ne diye aç bırakır. Eşinizin böyle düşünmesi normal. Anneden veya babadan psikolojik şiddet gören çocuklar hep kendini değersiz ve sevilmeyek laik değil gibi görür, halbuki siddet uygulayan kişi sorunlu. Eşinize üzüldüm gerçekten. Annesini de Allah ıslah etsin.. Hani cahilik edip zamanında hatalar yapmışsın, bari şimdi arkasında dur ve çocuğunu sarıp sarmala, acısını kabul et değil mi? Bir kere acısını ciddiye alsa eşinize o kadar iyi gelir ki, ama kadinda o kapasite yok belki
İyi de bu anne değil düşman mübarek.
Uzaktan seviyeli bir ilişki de kurulmaz bununla. Babasıyla kardeşi de bilmiyor mu anasının huyunu? Karısının isteğiyle oğluna sırt çevirecekse o da baba değil yani
Bana çok arabeske bağlamış gibi geldi eşiniz
Psikolojik destek aksa iyi olur
Neden taşınayım ki gözüne soka soka Mutlu olsun annesine ona muhtaç olmadığını hissettirsin
Annesinin lafı ile babası ve kardeşi de onu siliyorsa güle güle gitsinler
Saçlarınızı savurarak geçin önlerinden
Sizin sınava gelince de hayatta sınav çok
Bu olmaz başkası olur hayatta çok dönemeç var daha iyi bir yaşam sizin olur umarım
Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner. Annesi babası hep sağlam kalmayacak ya, illa ki muhtaç olacaklar. O gün işte intikam günü. Unutmasın eşiniz de siz de yaşadıklarınızı, abisini silen kardeşe de unutturmayın.
Açsın bir dava soybağından ayrılsın, kurun kendinize yeni bir hayat. Ne ölüye ne diriye.
Üzülmekle olacak gibi değil, kesin gitsin.
Eşiniz kitap okumayı sever mi?Biz bunca senedir hep birseyleri düzeltmeye calistik ama insanlar degismiyor. Alttan almadim mi aldim, yüzüme bakmadi benim ilk seneler, sürekli sikayetci oldu benden. Oglunu elinden almisim tribine girdi, benimle olmasindan büyük rahatsizlik duydu, bunlari hadi sindirdim birsey demedim. Inanin disari cikmamiza, nefes almamiza kadar karisti. Hep annesidir diye orta yolu bulmaya calistik. Esim zaten annesiyle iyi olmak istiyor, gözünün icine bakiyor. Eski anilari kapatmak istiyor yenileriyle ama yirmi yil önce nasilsa hala ayni annesi. Bir de cok özele girmiyorum ama gercekten kücük bir cocukken cok cektirmis yazmak beni utandiriyor bir anne olarak.
Denedi olmadi, dün artik annen degilim senin diye cikisinca esim de cok üzüldü. Bitti artik yani. Bize bunu senelerdir yapiyor zaten ama bu cok fazla oldu, iki torunu var onlara aciyin dedik, hadi esimi sevmiyorsun torunlarini sev bari diyoru esim. Olmayinca olmuyor, beni sucluyorlar anlamiyorum zaten.
Neler yasadigimi ben biliyorum. Aynen dediginiz gibi hersey, eskiyi acmak degil bu. Bu eskinin bugüne getirdigi miras. Ne ekersen onu biciyorsun.
Eşiniz kitap okumayı sever mi?
Ona çok güzel iki kitap tavsiye edeceğim.
türkce okumasi pek hizli degil, almanca okuyabiliyor ancak. ama zaten bana tavsiye edin, ben ilgiyle okuyup ona da anlatirim, ellmden geleni yapiyorum zaten. o da bircok eeyin farkinda ama cok duygusal
Uyuyamadim, gece ücten sonra yatakta dönmekten sikildim hala ayaktayim. Dün bir sinava girdim kaybettim. Iki cocugum var, calismaya yetecek zamanim yok, yardim aldigim kimsem yok esim haricinde. Zor bela calisip karsiligini alamadigimi düsünüyorum. Ama oldu bir kere, biliyorum büyük bir dert degil ama öyle bir durumdayim ki, hani bari onu gecseydim kendimi daha iyi hissederdim..
Biliyorum dünyanin sonu degil ama bu basarisizlikla büyük bir depresyona girmis gibi hissediyorum.
Gözlerim sisti aglamaktan, ne yemek yaptim, ne birsey yiyebildim. Bununla es zamanli olarak esim annesiyle büyük tartisma yasadi, sürekli oluyordu ama bu sefer annesi artik annen degilim demis carpmis kapiyi cikmis.
Bize cok cektirdi hep iyi olmaya calistik ama artik bitti.
Kisaca özetliyim tartismayi esim cocuklugunda annesi tarafindan yogun psiklojik siddete maruz kalmis, esimin hayati bu yönde cizildi. Konu acilmis ama annesi asla kabul etmiyor dövmedim seni senin kendi problemlerin var demis, asla yaptiklarini kabul etmiyor. Esim ne kadar yarali oldugunu konussa da bunun esimin sucu oldugunu iddia ediyor. Esim eve geldiginde ben kötü bir insanmiyim diye aglamaya basladi. Bu defe birseylerin gercekten bittigini gördüm. annesiyle pek oturup konusamayiz cok muhalefet eder, ne dersek hep tersini söyler israrla, uzlasmak asla mümkün degil. Sinavdan cikinca benimle de tartisti gazini alamayip esimle de tartismis. Yetti artik. Ben zaten yikilmis haldeydim üzerine esim.. Gelirken arabadan cikarmis sinirini, kirmis dökmüs.
O kadar yipratti ki bu kacinci saymadim. Artik görüsmeyecegiz diyor. Yasadigimiz yerde sadece annesinin akrabalari var, buraya illa ki gelir. Ama biz artik sevdigimiz esimin dogdugundan beri yasadigi o mahalleden tasinma karari aldik.
Kimsemiz olmadigi icin birikmisimizle taisnma islerini hallederiz de, kizimin arkadaslari parki, okulu hep burada. Cok üzülüyorum artik. Herseyi cöpe atip bir sekilde tasiniriz ama esim ve kizim icin bu durum cok yikici olacak.
Artik yapacak birseyimiz kalmadi, bu kadin artik bu yaptiklarinin bedelini nasil ödeyecek bilmiyorum. Kac yillik evliyim gercekten düzelecek bir tarafi kalmadi ilsikimizin. Herkese dost bize düsman. Herkes iyidir ama ben kötüyümdür. O böyle yaptikca ben de mesafe koydum. Durum bu, dertlesmek istedim
Bir çocuğun en temel ihtiyacı beslenme ile eşdeğer anne-baba sevgisi ve ilgisidir çocukken. İnanın yemek içmek kadar önemlidir. Beslenme nasıl fiziksel olarak sağlıklı kalmamızı ve gelişim göstermemizi sağlarsa, sevgi ve ilgi de varsa psikolojik çatlaklarınızı onarır, iç dünyamızı şekillendirir, kendimizi algılayış biçimimizi bile etkiler. Çocukken yeterli ilgi ve sevgiyi almamış üzerine nefret duygusu ile tanışmış çocuklar büyüseler de o boşluk hep içlerinde kalır. Psikolojik olarak en zayıf anlarını pusuda bekler hep. Muhtemelen eşiniz de şuan psikolojik olarak zayıf bir döneminde. Ama bir insana bu duyguları yaşatmanın gerçekten telafisi yok ve ben çok üzülüyorum bunları yaşayan çocuklara... Anne-baba dedim ama aslında çocuğun en büyük sevgi beklentisi annesindendir, beklenti çok olduğu için yıkımı da baba ile kıyasla daha fazla olur. Sevgisizlik, ilgisizlik ve şiddet çocuğa yapılabilecek en büyük kötülüklerden biri bana kalırsa... Eşinizin psikolojik destek almasını tavsiye ederim, bence içinde taşımasındansa annesine bunları anlatması bir bakıma iyi olmuş. Bundan sonra destek olarak kendi iç dünyasını kuvvetlendirmesi gerekiyor. Bazı şeyleri ve bazı insanları oldukları gibi kabul edip, hayatımıza devam etmemiz gerekiyor. Eşinize ve size bu konuda şans diliyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?