- 22 Ağustos 2016
- 929
- 241
- 18
- 42
- Konu Sahibi mandalinalimon
-
- #1
Eşimle boşanmak istediğimi uzun zamandır söylemiştim, şu an ücretsiz izindeyim, iş hayatım biraz karışık, şu an maddi olarak boşanamam, mümkün değil
çünkü babamın evine gitmek benim için çok kötü olur, öte yandan eşimle bugün yine sıkıntı oldu, saçma sapan düşünceleri var ve 3 saat byunca konuştu, dır dır dır...
sonrasında annemi aradım, annem de telefon da ona bişi deyince iyice çıldırdı ve benden boşanmak istediğini, sırtında yük olduğumu, aile kızı alıp evleneceğini, çocuk yapacağını, ev işlerine daha vakıf biriyle evleneceğini,benim zavallı durumda olduğumu, benim artık iş sorunumla uğraşmak istemediğini,zaten yeni şubemde de insanlarla anlaşamayacağamı ve en uzak ilçeye gönderileceğimi söyledi durdu, çok ağır konuştu
oysa beni gidecek hiçbiryerim yok kızlar, boşanmayacağımı söyledim çünkü doğru zamanlama değil,öte yandan gerçekler bir kez daha yüzüme vuruldu, bizi yük olarak görüyor, şimdi ben bugün ne yapıyım, uçakla gitsek mi istanbula, bu onun için bir rahatlama olur sadece, öte yandan babam sıkıntılı biri bugün olmasa yarın mutlaka kavga edecektir.
kısacası kızlar evliliğin başından beri hep sıkıntı, düzelecek şeyler değil, ben de biliyorum ama boşanamam.öte yandan boşanmam için birçok hakarete uğradım, bu evlilikte ben veçocuğum hiç sahiplenilmedik, biz oğlumla ayrı bir hayatımın vardı, onun yalnız başına ayrı bir hayatı.
ben de evlilik hayatna uygun değilim, ev işi yapamıyorum, bulaşıklar günlerce bekler bazen, eve gelince evin düzenini kendide sağladığı oldu, bulaşıkları da yıkadı.ama evlenmeden önce ev işi yapmadığımı söylemiştim ve işimde sıkıntılarım olduğunu da söylemiştim.
ne yapacağımı bilmiyorum...ayda en az 3 büyük kavgamız oluyor ve bu seferki hakaretleri çok kötüydü, yine tekrarladı, boşanınca tekrar evlenebilirmişim vs
yani kızlar teorik olarak bu evlilik bitti, bir süredir evde kanka gibi takılıyordum huzurum vardı şimdi o da yok.beni yıldırmaya çalışıyor,
ne yapmalıyım
şu an öyle hissediyorum ki hiçbir sahibim yok, güvenecek kimsem yok, benim duygularımla ilgilenen, beni gözeten ve koruyan hiçkimse yok, yük olarak görülüyorum, çok acı bişi...daha önce bir ara yine baba evine dönmüştüm, babamla 3 aydan sonra tartışma yaşadık, orada da ait değildim hiçbir yere....
çünkü babamın evine gitmek benim için çok kötü olur, öte yandan eşimle bugün yine sıkıntı oldu, saçma sapan düşünceleri var ve 3 saat byunca konuştu, dır dır dır...
sonrasında annemi aradım, annem de telefon da ona bişi deyince iyice çıldırdı ve benden boşanmak istediğini, sırtında yük olduğumu, aile kızı alıp evleneceğini, çocuk yapacağını, ev işlerine daha vakıf biriyle evleneceğini,benim zavallı durumda olduğumu, benim artık iş sorunumla uğraşmak istemediğini,zaten yeni şubemde de insanlarla anlaşamayacağamı ve en uzak ilçeye gönderileceğimi söyledi durdu, çok ağır konuştu
oysa beni gidecek hiçbiryerim yok kızlar, boşanmayacağımı söyledim çünkü doğru zamanlama değil,öte yandan gerçekler bir kez daha yüzüme vuruldu, bizi yük olarak görüyor, şimdi ben bugün ne yapıyım, uçakla gitsek mi istanbula, bu onun için bir rahatlama olur sadece, öte yandan babam sıkıntılı biri bugün olmasa yarın mutlaka kavga edecektir.
kısacası kızlar evliliğin başından beri hep sıkıntı, düzelecek şeyler değil, ben de biliyorum ama boşanamam.öte yandan boşanmam için birçok hakarete uğradım, bu evlilikte ben veçocuğum hiç sahiplenilmedik, biz oğlumla ayrı bir hayatımın vardı, onun yalnız başına ayrı bir hayatı.
ben de evlilik hayatna uygun değilim, ev işi yapamıyorum, bulaşıklar günlerce bekler bazen, eve gelince evin düzenini kendide sağladığı oldu, bulaşıkları da yıkadı.ama evlenmeden önce ev işi yapmadığımı söylemiştim ve işimde sıkıntılarım olduğunu da söylemiştim.
ne yapacağımı bilmiyorum...ayda en az 3 büyük kavgamız oluyor ve bu seferki hakaretleri çok kötüydü, yine tekrarladı, boşanınca tekrar evlenebilirmişim vs
yani kızlar teorik olarak bu evlilik bitti, bir süredir evde kanka gibi takılıyordum huzurum vardı şimdi o da yok.beni yıldırmaya çalışıyor,
ne yapmalıyım
şu an öyle hissediyorum ki hiçbir sahibim yok, güvenecek kimsem yok, benim duygularımla ilgilenen, beni gözeten ve koruyan hiçkimse yok, yük olarak görülüyorum, çok acı bişi...daha önce bir ara yine baba evine dönmüştüm, babamla 3 aydan sonra tartışma yaşadık, orada da ait değildim hiçbir yere....