Selamlar, gerçekten çok zor bir durum olsa gerek. Ben yeni anneyim o yüzden ahkam kesemem ama bir evlat olarak görüşlerimi yazmak isterim benim annem de beni tek başına büyüttü erken yaşta evlenip erken yaşta boşandı bu yüzden ben de ananem veya babanemlerde kalıyordum bazen. Anneme en çok ihtiyaç duyduğum yaşta bazen annemi haftada 2 3 defa göremiyordum ve çok üzülüyordum 26 yaşındayım hâlâ dönüp durur keske her gun annemi görseydim annem ile daha çok vakit geçirseydim der dururum (annem hayatta olmasına rağmen) diyeceğim o ki bebeğiniz daha cok küçük, lütfen böyle bir şeye izin vermeyin.. Babanız ve kiz kardeşiniz sizin olduğunuz tarafa gelsin mümkün ise, anneniz baktığı için anneniz ile kotu olmak istemiyorsunuz belki ama o bir bebek ve size, düzenine ihtiyacı var.. Anneniz ile bu konuyu tekrar konusun bence
Kendinize yüklenmeyin, evladınız da büyüdüğünde sizi çok iyi anlayacaktır. Bazen buralardan ahkam kesmek cok kolay oluyor, siz de biliyorsunuz çocuğunuzun size ihtiyacı olduğunu ama hayatta kalmak için ekonomi denilen şeye ihtiyacı var hayat maalesef toz pembe değil, stres olmayın emin olun en zor günler bile gelip geçiyor. Evladınızın size ihtiyacı var onun için güçlü durun
9 10 ay daha çalışın, bir şey olmaz en kötü dediğiniz gibi kuzenlerinizden bir süreliğine rica edersiniz veya anneniz ile bu sürecin geçici olduğunu hatırlatıp gene orta yol bulursunuz. Evladiniz zaten zor bir süreç yaşamış küçücük iken onun düzene ihtiyacı var, duzeni bozulmasın elbette annenizden biraz anlayış rica edin, eviniz kucuk bile olsa biraz babaniz biraz kiz kardeşiniz gelsin yatıya. Aile olmak böyle bir şeydir, herkesin odası olmak zorunda değil biri kanepede yatar biri odada.. Dualarım sizinle, Allah size çok güzel kapılar açsın miniğiniz ile çok mutlu olun