- Katılım
- 28 Temmuz 2017
- Mesajlar
- 2.746
- Emoji Skoru
- 6.765
- Puanlar
- 158
3.5 aylık evliyim kızlar , hemşireyim. İlçede çalışıyorum. Evi ilden tuttuk çünkü eşim de benden farklı bir ilçede çalışıyor. İlçelere her gün git gel yapıyoruz. Ben minibüsle gidiyorum o kendi arabasıyla gidiyor. Bu arada ikimizin de gidiş mesafesi 50 dk geliş 50 dk. Çalışma şartlarım yoğun. Ayda mesela 5 tane gece yazılıyor aynı zamanda gündüze de yazıyorlar. Ses çıkarınca personel yok bu şekilde mecburen çalışacaksınız deniyor. Toplam 3 kadın hemşireyiz. Üçümüz de yeni evliyiz. Hem git gel yapmak hem kurum beni yordu. Kendimi yemeye içmeye verdim +10 kilo almışım düşünün. Kıyafetlerim artık dar geliyor. Kendimi tanıyamaz oldum. İstifa etsem edemiyorum çünkü üç sene atama bekledim. Eşim de evliliğimizden hiçbir şey anlamadım 30 yıllık evliyiz sanki diyor. Ki haklı. Nöbetler yüzünden yeri geliyor 3 gün birbirimizi görmüyoruz. Otel gibi kullanıyorum evi. Eşim 30 yaşında ben 27 . Bu arada aklımızda gebelik planlaması var. Eşya taksidi ödüyoruz, kendimiz almıştık evlenirken. Mayısta borç bitiyor bu arada. Aslında şimdi de kendimizi idare edecek kadar para kalıyor ayın 15 ine kadar. İlçede zorunlu sürem 2 yıl kaldı. 2 yıl daha git gel yapmaya dayanacak gücüm kalmadı kızlar. İle geçemiyorum çünkü sözleşmeliyim. Ailelerimiz farklı bir şehirde yaşıyor. Onlar bebek olsun yaşınız geçiyor diyor. Biz gelir dönüşümlü bakarız diyorlar. Bakacak kimsemiz yok burada. Siz dışarıdan bir göz olarak bebek düşünür müydünüz bu şartlarda ? Ne tavsiye edersiniz? Evet çocuk kurtuluş olarak görülmemeli ama başka türlü bu git gelden , fazla çalışma saatlerinden kurtulamıyorum.