Diğer arkadaşlar gibi uzun uzun yazmayacağım. Çok yolunda giden bir ilişkimiz vardı. Bu sene evlenecektik. Aileleler ile tanıştık. Hatta beni sürekli sıkıştırıyordu ne zaman evleneceğiz diye ben sabret diyordum. Birgün beni terketti ben bu yaşa kadar yalnız yaşadım alışmışım yalnızlığa evlilik bana göre değil o sorumluluğu alamam dedi ve gitti. Günlerce yalvardım, ağladım. Ama baktım bir faydası yok. Çok gururlu biri biliyorsun seni merak etsem, özlesem de kolum kopsa aramam ben diğerlerine benzemem diyor. Kalbimi çok kırdı. İş yerine gittim birkaç defa dayanamadım. Orda beni sıkıştırdı hep öpmeye kalktı sarıldı. Gelme bak buraya dedi. Ne zaman yanına gitsem kendini tutamıyor mutlaka yakınlaşmaya çalışıyor sonra da bak gelmemen daha hayırlı sonra böyle daha çok üzülüyoruz yapma bunu arama beni, yanıma gelme dedi. Hala beni gördüğünde gözlerinin içi gülüyordu ve bana sana karşı hissettiğim tüm duygular hala aynı yoğunlukta dedi üstelik zaman zaman ağladığını söyledi. Onda bana ait eşyalar vardı hiçbirini atmamış. Çalıştığı yerde masasında ona yazdığım sevgi sözcükleri olan notlar bile hala duruyor ve atmama izin de vermedi. Ne yapacağımı bilmiyorum. Evlenmek istemiyorum, ciddi ilişki bana göre değilmiş yanılmışım görüşmeyelim diyor ama bilmiyorum. Ne yapmalıyım lütfen yardım edin bana.
Son düzenleme: