- 2 Kasım 2023
- 3.067
- 5.637
- 78
- 31
- Konu Sahibi Cucuthecatt
-
- #81
İyi de Allah korusun o saldırıda bebek ölür ya da ağır yaralanorsa ne olacakÇocuk yürüyene kadar belli olur zaten bu işin nereye varacağı. Oğlum şu an çok hızlı değil bir araya gelmelerine engel olabiliyorum ama yürüyüp koşacak bu çocuk o zaman ne olacak. Ufacık bir saldırı teşebbüsü dahi bu işi bitirir. Öyle bir durumda ya köpek evden çıkacak ya da biz gidicez.
Köpek sahibi olmak gerçekten efor olarak çocuğa eşdeğer.İşte gerçek hayvan sever sizsiniz, baktığınız canların hem psikolojisini,hem eğitimini hem mutluluğunu düşünüp onlara uygun şartlar sağlıyorsunuz.Konu sahibinin eşi ise sözde hayvansever köpeği 3 saat dolaştırıp sonra küçücük odaya atıp kapısını kapatıp ,yatıp uyumayı yeterli sanıyor.Eğitmen , veteriner bu hayvan travmalı yaş ilerledikçe artacak korkuyor ve kendini güvende hissetmiyor diyor adam hâlâ bir şey olmaz kafasında.Ellerinde mis gibi bir alan var kullansana köpeğin artık kaç yıl ömrü kaldı ?? Gerim gerim geriyor hayvanı.Vicdansız.....
Yalan söylediginize yemin edebilirim ama ıspat edemem benımde esımle tanıstıgımda köpegi vardı suan 8 yasında hemde pitbull siz onu istemıyorsunuz sorun buOf çok zor durumdayım ne yapacağımı şaşırdım. Özet geçmek gerekirse eşimle tanıştığımızda köpeği vardı 7 aylıktı o zaman labrador kırması. Ben hiçbir zaman köpek insanı olmadım ama köpeği sevdim sorun etmedim birlikte yaşamaya başladık evlendik vs. Köpek büyüdükçe sorun çıkarmaya başladı yabancılara havlamalar ısırmaya teşebbüsler aşırı korumacıydı eşimi bile 3 4 kere ısırdı dikişlik oldu. Eve misafir alamıyoruz yıllardır alsak bile bi odaya kapatıyoruz zaten kocaman 50 kilo hayvan 2+1 evde dana gibi insanları korkutuyo hırlayıp havlayıp. Bir sürü eğitim denedik veterinere gittik sakinleştirici bile verdik(vet onayıyla). Kokuyo, aşırı tüy döküyo insanlara hırlıyo neyse 8 yaşına geldi yapcak bi şey yok diyip katlanıyodum seviyodum da taa ki çocuk olana kadar. Doğumdan sonra hormonlardan mı bilmiyorum köpeği resmen tehdit olarak görmeye başladım ve sevemiyorum hayvanı. Zamanla geçer dedim ama bebeğim 10 aylık emekliyo ve ona da hırlıyo ısırır mı bilmiyorum ama yaklaşınca hırlamaya başlıyo. Eşime gelecek olursak köpeği ilk çocuğu olarak görüyo bu konuda aşırı hassas assssla laf ettirmiyo evden göndermemiz mümkün değil. Bu arada kiradayız evimiz bahçeli bahçefe yaşamasını da istemiyoBebeğe hırladığı halde nasıl böyle derseniz zamanla alışacaklarını asla ısırmayacağını söylüyo. Sürekli gözümüz üstünde olacakmış asla yalnız bırakmayacakmışız. Kızlar aşırı yoruldum bu durumdan çıldırma noktasındayım. Nerdeyse ya ben ya köpek diyecek duruma geldim ama işler çok boka sarabilir gerçekten köpeğini ilk bebeği olarak görüyo adam. Ne yapmam lazım benim?
Uzun uzun yazdığınız içim teşekkür ederim. İnsanları tanımadan ne yaptıklarını ne yaşadıklarını bilmeden yargılamak gerçekten çok kolay. Evet ben eşimle tanıştığımda köpeği zaten vardı evet ben onu köpeğiyle sevdim kabul ettim evlendim çocuk yaptım. Köpek tanıdıklarına saldırganlık göstermiyor ısırmaların çoğu eğitimler sırasında zorlandığı için oldu zaten. Biz bebeği de ailenin üyesi olduğu için kabul eder diye düşündük ama etmedi bilemedik. Neyle kırma olduğu bilinmiyor ama akbaşa benzetmişti veteriner. Çok uğraştık düzelsin diye normalde durup dururken kimseye saldırmıyor yabancıların alanına girmesini kabul etmiyor sadece. Kuru mamayla besleniyor.Ben 20li yaslarimda travmatik bir yavruluk donemi gecirmis bir kopegi evlat edinmistim. Bana geldiginde 6 aylikti.
Kuyrugu dondurulerek kirilmisti, kulaginin birini kesmisler, banyoya kapatmislar ve asla yavru kopek mamasiyla degil akillarinca iyilik edip dana kemigiyle vs beslemisler yani hayvan hem ac kalmis hem yemek seciciligini ogrenmisti, tuvalet egitimi yoktu.
11 kiloluk kucuk bir irkti.
Banyo travmasi yuzunden (kendisini teslim alirken dusakabinin icinnde islak zeminde uyuyordu garibim) oldugu gune dek banyosunu banyoda degil balkonda yaptirdik. Ara ara denedik, usul usul goturduk, sevdigi mamalari, oyuncaklarıni banyoya tasidik ama yok asla girmedi banyoya.
Yemek bilmezdi, her gun bi baska petshopa gidip başka bir kuru mama markasindan/turunden denemelik alir denetirdim, asla agzina surmezdi, birgun usenmedim, kendim kofte benzeri kurumamalar yaptim evde, hindili balikli vs deneye deneye en sevdigi formülü bulduk, ac kalmasin diye agzinin kenarina mamayi yerlestirip isirtirdim, bogulmasin diye sakince yumusatir verirdim mamasini.
Kuyrugu icin gezmedigim vet kalmadi aci cekiyorsa diye tamamen kuyruk kesimi yapilmasi mi gerekiyor diye arastirdik, kuyruguyla mutlu olduguna karar verildi ve olene dek kirik kuyrukla yasadi, o kismini ozel traslatiyorduk topac gibi
Tuvalet egitimini sanki zaten kendiside ister gibiydi bir ay gibi kisa bir surede vermistik, oldukca akilli bi minnos cikmisti icinden eve ayaklarini silmeden sildirmeden asla girmezdi. Bazen bilerek silmeyi unutur gibi yapardim, paspasin ustune tuner sakince beklerdi kuzum.
Eve geldigi ilk 15 gun haric bir daha ne kakasini ne cisini kacirdi eve, sadece olmeden once gecirdigi hastalik sebebiyle cisini tutamaz hale gelmisti, o hasta haliyle bile balkona erismeye çalışırken kaçırıyordu cisini.
Kapi calsa havlardi ama apartmandan birisiyse gelen minik minik hirrlardi sadece, bilirdik boylece yabanci mi degil mi, tum apartman (ki çoğu yasliydi sese tahammulleri yoktu, birbirlerinin sesinden rahatsiz olurlardi) kopegim vefat ettigi gun benle birlikte hungur hungur aglamisti, simdi kim koruyacak bizi diye, sokakta gezerken apartmanin cocuklarindan biri yalniz yuruyor olsa hemen yanina gider onla yururdu cunku.
Travmali kopek zordur ama yuzde yuz sevginizle duzelir.
Su an teyzem ve kuzenimde iki travmali kopegi buyutuyorlar, biri fena halde toparlandi, diğeride en fazla 1 yil daha etkisini tasir sonra tamamen duzelir durumda. Bebeklerimle oynuyorlar mesela ikiside alt alta ust uste, ilk geldiklerinde isirma huylari ve derin korkulari vardi bunlarinda, simdi agzina elini soksan diliyle disari itip sonra yaliyorlar :)
Ben konu sahibinin kopeginin tek sorunun travma oldugunu dusunmuyorum, bi noktada kopegin kirma olduğunu söylemis acaba kirildigi kopek sorunlu bir cinsmiydi onu merak ettim. Bir de ek olarak saldirganlik beslenme sekliylede oldukca iliskili ne yediriyorsunuz kopeginize?
Cucuthecatt
Bahçe güvenli mi değil, kaçar kaybolur falan diye mi istemiyor eşiniz? Israrla neden bahçeye çıkmasına karşı bu kadar, bebek olmasa bile hiç mi bahçeye çıkmadı 8 sened
Ne konuda yalan söylüyorum? Bebek emeklemeye başladığından beri köpeğe her yaklaştığında hırlıyor evet artık istemiyorum çünkü bebeğimi tehdit ediyor.Yalan söylediginize yemin edebilirim ama ıspat edemem benımde esımle tanıstıgımda köpegi vardı suan 8 yasında hemde pitbull siz onu istemıyorsunuz sorun bu
Akbaş saldırgan bir ırk değildir. Bilakis sürüsüne çok sadık ve korumacıdır. Biraz başına buyruktur, o standart "otur yat aferin" ırklarından değildir ama sahibine ve ailesine saldırganlığı olmaz.Neyle kırma olduğu bilinmiyor ama akbaşa benzetmişti veteriner.
2 senede bahçede vakit geçirmeye çok rahat alıştırırdınız. Eşiniz uğraşmamış maalesef.Bu eve taşınaoı 2 sene oluyor öncesinde bahçemiz yoktu. Köpek bahçede korkuyor alışık değil o yüzden istemiyor.
Evet Akbaşlar sahibine ve aileye saldırgan değildir benim dayım çiftçi onun vardı.Çokta akıllı hayvanlar bizi arada tatilden tatile gördüğü halde hemen aileden kabul etmişti.Konu komşu geçse havlıyordu biz geldiğimizde tanıyor hemen kuyruğunu sallamaya başlıyordu.Akbaş saldırgan bir ırk değildir. Bilakis sürüsüne çok sadık ve korumacıdır. Biraz başına buyruktur, o standart "otur yat aferin" ırklarından değildir ama sahibine ve ailesine saldırganlığı olmaz.
Köpeğinizin agresifliği akbaşlığından gelmiyordur.
2 senede bahçede vakit geçirmeye çok rahat alıştırırdınız. Eşiniz uğraşmamış maalesef.
Uzun uzun yazdığınız içim teşekkür ederim. İnsanları tanımadan ne yaptıklarını ne yaşadıklarını bilmeden yargılamak gerçekten çok kolay. Evet ben eşimle tanıştığımda köpeği zaten vardı evet ben onu köpeğiyle sevdim kabul ettim evlendim çocuk yaptım. Köpek tanıdıklarına saldırganlık göstermiyor ısırmaların çoğu eğitimler sırasında zorlandığı için oldu zaten. Biz bebeği de ailenin üyesi olduğu için kabul eder diye düşündük ama etmedi bilemedik. Neyle kırma olduğu bilinmiyor ama akbaşa benzetmişti veteriner. Çok uğraştık düzelsin diye normalde durup dururken kimseye saldırmıyor yabancıların alanına girmesini kabul etmiyor sadece. Kuru mamayla besleniyor.
Neden bu kadar kaygılı ve agresif olduğunu hiç kimse çözemedi çünkü gerçekten bebekler gibi büyüttük. Hamile olduğumu bile anlamadı bence. Bebek doğduğunda da tepkisizdi koklayıp gidiyodu sadece. Ne zaman emeklemeye başladı bu bebekten korkmaya başladı. Uzaktan bile kendisine doğru geldiğini görse hırlamaya başlıyor. Gerçekten çok üzülüyorum yıllardır aynı evde yaşıyoruz ama artık beni korkutuyo istemiyorum. Eşim asla zarar vereceğine inanmıyor ama ben güvenmiyorum hiç.Akbaş, ilginc, aslinda oldukca uysal ama asiri korumaci bir hayvandir, kangal cinsleri boyledir zaten. Acaba bu iki cinsin kirma olusu mu yanlis bir sonuc dogurdu diye dusundum istemeden, cunku labradorlarda korumaci ic gudu olsada cobanlik gudusu yok, bu iki duygu/gudu (kopek dunyasinda artik ne oluyorsa bu) cakistigi icin sorun yasiyor olabilir.
Sizin anlattiklarinizdan anladigim kopek dis gorunus olarak agirlikli labrador gibi gorunsede boy pos akbasa daha yakin ki davranis kalibi olarakta labradordan cok akbaş tavri sergiliyor olabilir. Yani esinizi coban, sizi surunun parcasi olarak kodladiysa yeni dogan bebeginizi yabanci / tehdit olarak algilamis olabilir.
Hamileliginiz sirasinda size tavri nasildi? Karninizda bir bebek oldugunun farkinda miydi? Sizi yabancilara karsi koruyor muydu?
Kendisi neden 4 kez(hatırladığım kadarıyla) dikiş atılmalık olmuş, buna ne diyor?Neden bu kadar kaygılı ve agresif olduğunu hiç kimse çözemedi çünkü gerçekten bebekler gibi büyüttük. Hamile olduğumu bile anlamadı bence. Bebek doğduğunda da tepkisizdi koklayıp gidiyodu sadece. Ne zaman emeklemeye başladı bu bebekten korkmaya başladı. Uzaktan bile kendisine doğru geldiğini görse hırlamaya başlıyor. Gerçekten çok üzülüyorum yıllardır aynı evde yaşıyoruz ama artık beni korkutuyo istemiyorum. Eşim asla zarar vereceğine inanmıyor ama ben güvenmiyorum hiç.
Ben de bunu istiyorumBence bahçede daha mutlu olur yav koşsun dolaşsın
Bebeğin hareketleri kontrolsüz olduğu için korkuyor olabilir.Neden bu kadar kaygılı ve agresif olduğunu hiç kimse çözemedi çünkü gerçekten bebekler gibi büyüttük. Hamile olduğumu bile anlamadı bence. Bebek doğduğunda da tepkisizdi koklayıp gidiyodu sadece. Ne zaman emeklemeye başladı bu bebekten korkmaya başladı. Uzaktan bile kendisine doğru geldiğini görse hırlamaya başlıyor. Gerçekten çok üzülüyorum yıllardır aynı evde yaşıyoruz ama artık beni korkutuyo istemiyorum. Eşim asla zarar vereceğine inanmıyor ama ben güvenmiyorum hiç.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?