Merhabalar, biz eşimle 2 yıldır evliyiz. Korunmadığımız halde çocuğumuz olmadığı için tüp bebek sürecine girdik. Bilen bilir çok yıpratıcı bir süreç ya da benim için çok yıpratıcı geçti. Çok şükür şuan 3 aylık hamileyim. Zor geçen bir hamilelik yaşıyorum günde 3-4 defa kusuyorum ve bu 2 aydır devam ediyor. Süreç böyle devam ettiği için hiç halim olmuyor, ekstra iğne ve fitiller de kullanıyorum. Belki de süreç yorduğu için ya da kimseden destek göremediğim için mutsuz hissediyorum. Konuyu anlamanız için bu kadar açık anlattım süreci, kavgamızı anlatmadan önce her şeyi bilin diye. Kayın valide 10 gün şehir dışına gitti. Eşi ve kızı burada kaldı. Ben yine kusma atakları geçirdiğim bir akşam eşim, babam gile gidebiliriz, yemek yapabiliriz, bu hafta çok plan yapma babamın yanında oluruz dedi. Kocaman kızı var ben kendi evimde yemek yapamıyorum temizlik yapamıyorum sen ne yemeğinden bahsediyorsun dedim. Eşim çok sinirlendi ve bana sayıp sövmeye başladı. Senden gelin olmaz, senden eş olmaz, senden bir bok olmaz tarzda cümlelerdi. Çok zoruma gittiği için odama gittim ağlamaya ve umrunda olmadı bende eşyalarını kapıya attım yanımda yatmasını istemediğim için, kapıyı kilitledim. Biz 5 gün boyunca küs kaldık. O beni görmezden geldi, ben onu görmezden geldim. 5. günün sonunda ben oturma odasında ağlıyorum, eline cips almış keyifle tv izliyor, çok canım sıkıldı ve kavga etmemek için sitenin içinde olan parka indim. Saat 20:00 civarıydı beni aradı çık eve bu saatte dışarda ne işin var, gideceksen arabayı al git, beni uğraştırma, babanı arıcam artık, senin gibi bir belaya nerden çattım ben, tarzında cümleler kurdu. Eve çıktım hala arayım mı babanı diye tehdit ediyor beni bende ararsan ara babamla korkutmaya çalışma beni dedim ve babamı aradı kızınla ilgili bir kaç sorunum var yarın müsaitsen seninle konuşmak istiyorum dedi telefonu kapattıktan sonra bende onun babasını aradım müsaitsen seninle konuşmam gereken şeyler var diye sonra kalktık babasının yanına gittik babasına boşanmak istediğimi söyledim nedenini sordu bende sürekli beni bir şeylere zorluyor zaten sürecim belli birilerinin bana yardım etmesi gerekirsen benim başkalarına yardım edecek halim yok dedim babası başladı fetva vermeye yok onun karısı 3 yıl babasına bakmış da eşine demiş ki sen benim aileme nasıl gelirsen bende sizinkilere öyle giderim demiş de iş yapmakla elim kirlenmezmiş de ama benim aile yapım belliymiş bir sürü hatam varmış o görmemezlikten geliyormuş (annemle babam ayrı ondan bahsediyor) beni eve bırakmaya geldiklerinde bir yukarı çıkın çay için bile diyemiyormuşum da ve bir sürü kırıcı cümle daha duydum kendi öz babam da kendin istedin evlenmeyi boşanma boku yeme ben kimsenin bebesine bakamam tarzı konuştu bana karnımda bebeğimle kimsenin beni anlamadığı bir hayatın içinde savrulup duruyorum çok zoruma gidiyor sürekli oturup oturup ağlıyorum ben mi haksızım onu da anlamıyorum ne yapacağım onu da bilmiyorum biraz da olsa içimi dökmek istedim teşekkür ederim
ki.pederin sağlık sorunları var kontrollerini yaptırması gerekiyordu gelip merkezden randevu alıp oradaki hastaneye gidin falan dedi eşim bildiğiniz biktilar birbirlerinden..bende telefonla bile gorusmuyorum kafam ses çekmiyor telefonla gorusmeyi sevmiyorum ondan aramıyorum kimseyi deyip sallıyorum .. alıştılar bu duruma mecburen