Twitini yanıtlamamış. Özel mesaj olarak atmış.Olay bu kadarciksa bence mesele yok.. sonuçta Twitter kullanan herkes herkese cevap atabilir.
Ben Twitter kullanmıyorum ama kullansam ben de gormusken böyle cevaplardim. Bazen onedioda ,Instagram'da falan yorumlara cevap yazıyorum kadın erkek bakmadan.
Bunda bir şey yok yani.
Ha dersen ki 'esimi tanıyorum,kesin şerefsizlikten yürümek istediğinden yazmistir' ona bir şey diyemem. Ama olay büyütecek bir olay değil.
Empati yaptım, benim sevgilimin buncacik tweetini görsem hiç bozulmazdim heralde . Ki Twitter kullanan vardı Twitter populerken. Severdim onu takip etmeyi.
*Devamında olan kavgadan,söylediği cümlelerden ve yatağa girince bile kendini kötü hissetmenden bağımsız yazdim
Hala evliyiz çünkü. Sonra ne yaparsa yapsın.Koşulları beklemek zorundaysınız ve sonunda elbette boşanacaksanız neden yüzüne vurdunuz ki? Alın kanıtları saklayın. Söyledikleri kızı "teselli" çabasından daha gurur kırıcı çünkü.
Hastalıklı,beceriksiz,pislik bi insanmışım. Gururum varsa gidermişim,kansızmışım bir de… Yatağına zorla giriyormuşum. Evet doğru… Çünkü saygı yok ve kendimi iğrenç hissediyorum onunla birlikte olduğumda… Sustum,hiçbir şey demedim çünkü annem bizde…
Eşiniz bi arayış içinde, bulduğu anda tamamdır. Bi an evvel bosanin . Yanlış anlaşılma bunun neresinde hem ?Merhaba. Biz eşimle tayin dolayısıyla 2 sene kadar ayrı kaldık. Şimdi birlikteyiz ve aramız hiç iyi değil. Sonumuz belli zaten ama birtakım beklediğim durumlar var ve o nedenle kımıldayamıyorum şimdilik… Şartları sağladıktan sonra 1 gün bile durmayacağım. Konuya geliyim. Bu sabah 5 gibi uyandım. Uyku tutmadı sonrasında… Aklıma geldi,Google dan bişeye bakacaktım, telefonumu şarjda bırakmıştım ve almaya üşendiğim için eşimin hemen yanındaki telefonunu aldım. Şifresini filan bilirim. Telefon anasayfasında twitter gördüm,kullandığını bilmiyordum bile… Allah Allah dedim mesajlarına baktım ki aynı şehirde öğretmenlik yapan bi kıza “Daralmayın,zamanla alışırsınız.“ yazmış. Kız cevaplamamış ama… Geçen yılın Ağustos ayında yazılıyor bu arada… Telefonunu filan kurcalamam hiç. Bugün tesadüfen işim düşünce aldım elime öyle gördüm yani. Üzerinden 1 yıldan fazla geçmiş. Sonra Uyandı eşim,telefonu elimde görünce ne yapıyosun dedi. Hemen gösterdim bu ne dedim,önce inkar etti sonra hatırlamıyorum dedi. Sonra birden hatırlayıverdi ne hikmetse… Yaa işte bu şehire yeni gelmiş,alışamamış,twitterdan sitem etmiş,o da özel mesaj yoluyla bunu yazmış. Yahu teselli etmek sana mı düştü dedim. Ve ne oldu biliyor musunuz? Üstüne hakaret yedim. Hastalıklı,beceriksiz,pislik bi insanmışım. Gururum varsa gidermişim,kansızmışım bir de… Yatağına zorla giriyormuşum. Evet doğru… Çünkü saygı yok ve kendimi iğrenç hissediyorum onunla birlikte olduğumda… Bahane hepsi anlayacağınız. Sustum,hiçbir şey demedim çünkü annem bizde… Güya yanlış anlamışım,o kimseye yürümemiş. Hanımlar yanlış anlama ihtimalim yok diye düşünüyorum. Yani iyi niyet neresinde bu konunun… Fikirlernizi merak ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?