Merhaba arkadaşlar. İçimi huzursuz eden bir konu var. Sizlerle de paylaşmak istedim. Doğru mu yaptım emin olmak için...
Benim ilk okula giden bir çocuğum var. İkinci sınıfta. Onunda okulunda aynı mahalleden bir arkadaşı var. Annesini bir kaç defa gördüm sadece. Ablası lise birinci sınıfa giden, bir kaç kez okul yolunda karşılaştık. Yani çocuk çok tatlı efendi bir çocuk. Bu arada bu çocuğun babası da eşimle aynı yerde çalışıyor.
Ben evden çalışıyorum zaten onu da belirtmek isterim bu arada.
Geçenlerde rast gele kapı çaldı. Bir baktım ki bu arkadaş ve ablası. Bende çalışıyorum tabi neyse afallayarak içeri davet ettim siz oturun ben yemek molası alıp geliyorum dedim. Yani mola almam toplam üç dk bile sürmedi. Bir baktım ki ablası çocuklarla evin içinde koşturuyor... Bir an ne diyeceğimi şaşırdım sadece yapmayın komşular rahatsız olabilir dedim. Neyse küçüğü bırakıp bize gitti. Biraz oğlunla oynamak istiyor diye. Bende tamam dedim neyse işim bitti. Onlarla ilgilendim bayağı kaldı dört beş saat kadar. Sonra ablası geldi almaya ama sanki almaya değilde oda oturmaya gelmiş gibi. Bekliyor ki davet edeyim. Abla diyor annemi arayıp söyler misin Burda kalacaklar diye. Canım dedim ben anneni de tanımıyorum. İkincisi çalışıyorum ve lütfen bir daha habersiz gelme dedim. Başka zaman uygun olursam görüşürüz dedim gittiler.
Sonra bir kez daha aynı şekilde geldiler ve bende annemlere gidiyordum yolda karşılaştık yani. Tekrar uyardım onu. Sonra dün yine rast gele geldiler. Bu defa alışverişe çıkacaktım. Tekrar uyardım bak canım ben çalışıyorum ve çalışırken çocuklara göz kulak olamam. Benim çocuğum tekken ne yaptığını bilirim ama iki kişi olurlarsa afallıyorum. Bundan sonra habersiz gelmeyin. Babana söylersin, baban eşime söyler. Eşim bana sorar uygunsam davet ederim dedim. Yani kız lise bire gidiyor bunu anlamamasına da şaşırıyorum. Bilerek de numaramı vermedim. Çünkü gerçekten hem başka çocuğun sorumluluğunu almak istemiyorum. Hemde iki çocuk evde odada tekken, ben sonuçta başka odada olacağım, ne yapacaklarını bilmemek beni huzursuz ediyor. İsterseniz içiniz kötü diyin ben sevmiyorum böyle şeyleri. Hem kaza bela anlamında, hemde sevmiyorum. Neyse arkadaşlar uyardıktan sonra kız yarın gelelim mi dedi bende hayır canım yarında çalışıyorm ve eşim izinli dedim. Dinlenecek dedim. Ve evet ben çalışırken yine zil sesi ve yine onlar. Bu defa eşim açtı kapıyı. Eşime durumu anlatmıştım zaten. Eşimde uygun olmadığımızı söyledi. Bu defa bir kaç kez kapıdan döndüler diye hem çok huzursuzum hemde üzgün. Bir yandan iyi oldu diyorum. Çünkü çalıştığımı söyledim yani eşimin yanına gelip napacak ki? Bir yandan da kaçtır kapıdan gidiyorlar diye kıza değil de o küçük çocuğa çok üzüldüm ve vicdanım çok sızlıyor. Nasıl çalıştığımı bilmiyorum bugün. Tüm modum düştü yemin ederim. Sizce ayıp mı ediyorum?
(evimize gelip giden benden küçük bir akrabamız ergenlik döneminde makyaj malzemelerimizi aşırıyordu fark edince oda kapılarımızı kitlemeye başlamıştık.)
